هوش مصنوعی: معلم کیست؟ او عشق است و در محیط آرام دبستانش، برگه‌ی نادانی و دانش را برای دلم که کودک است، می‌آموزد.

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند از هر کسی استاد بگیرد و یاد بگیرد. مانند اینکه هر کوهی نمی‌تواند بدخشان باشد و هر سنگی هم لعل و زیبا نیست.

هوش مصنوعی: زبان اگر چه وسیله‌ای برای بیان است، اما در واقع خاموشی و عدم توانایی در بیان حقیقت است. ای کاش معلم نادری که دارم، در این دنیا کسی را نمی‌شناختم که به دانش زبان آشنا باشد.

هوش مصنوعی: کسی که دارای دانش و فکر عمیق است، در میان نادانان نمی‌تواند به کسب و کار یا جمعیت بپردازد؛ زیرا فکر او مشغول و نگران مسائل مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: دل احمق لذت نادانی را می‌چشد و هر کتابی که بر روی آن نقاشی عقل زده شود، با آب بهاری پاک می‌شود و از آلودگی‌ها رها می‌گردد.

هوش مصنوعی: بدن دراز مانند یک طومار است که بیانگر دانش نادانی است؛ دانشی که در طول زندگی ابدی هم نمی‌توان به انتهای آن رسید.

هوش مصنوعی: حضور حق در جهان، مانند روشنایی است که در هر دو جهان وجود دارد و اشاره به آن ریاست و اعتبار در این دو عالم دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شناخت و درک درونی نسبت به موضوعی نرسیده باشد، نمی‌توان به او گفت که این موضوع حقیقت دارد. فهم و درک واقعی تنها با تجربه شخصی و احساسات درونی ممکن است.

هوش مصنوعی: از خاک فقر، در مسیر عشق، بنایی ساختم که اجزای آن از کم‌خوری، کم‌خوابی و کم‌گفتن تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال جایگاهی دلربا هستی، چیزی جز میدان اسلام را نمی‌توانی بیابی و اگر به دنبال مکانی مقدس هستی، جز ایوان ایمان را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: وارد جایی شو و از در و راهرو بگذران تا بتوانی به وضوح نور خورشید مهربانی‌اش را که از بام و روزن می‌تابد، ببینی.

هوش مصنوعی: درون باغی بزرگ، همه جا مملو از گل و ریحان است. دل گل خوشحال و خلق ریحان نیز خوشبو و شیرین است.

هوش مصنوعی: در هر سمت درختانی با شاخ و برگ‌هایی پر از میوه‌های دانش و حکمت قرار دارد که در هوای شیرین، آوازهای دلنشین پرندگان را به گوش می‌رسانند.

هوش مصنوعی: افرادی که کاهل و بی‌عمل هستند، نمی‌توانند در دنیای پر از رنج و سختی پیشرفت کنند. چرا که دیوارهای این دنیا با خارهایی از مشکلات و دردها پوشیده شده است و تنها کسانی که زحمت می‌کشند می‌توانند به موفقیت دست یابند.

هوش مصنوعی: در بیابانی که کعبه، به عنوان مقصد نهایی، در آن قرار دارد، امکان ندارد که بدون قطع امید از خود، به راه ادامه داد.

هوش مصنوعی: اگر به آن کعبه روی کنی، باید پاهایت را بر ریگ‌های گرم بگذاری و برای رسیدن به آن، باید صد کوه آتش را در بیابان تحمل کنی.

هوش مصنوعی: هر خار می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای جذب روح از بدن عمل کند، اگر دل کسی که خسته شده است، زیر سایه درختی آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: این مسیر نباید با چیزی جز شوق و آرزو پیموده شود، چرا که حسرت و درد، مانند کوه‌هایی بزرگ، بر سر راه وجود دارند.

هوش مصنوعی: به دنبال جستجوی هدف می‌روی، ولی وقتی به آن جا رسیدی که نشان خاصی بر روی آن شتر وجود دارد، متوجه چیزی می‌شوی که نشان‌دهنده‌ی وابستگی و تقدس آن است.

هوش مصنوعی: فقر مانند خدنگی است که از دستان زمان به سمت زندگی پرتاب می‌شود. باید با وجود زخم‌هایی که به دل داریم، با درد و رنجی که به همراه دارد، این رنج را در سینه‌ام بپرورم و به نوعی آن را از خود دور کنم.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که سرانجام انسان‌هایی که در اطراف خود ثمرات خوب و ارزشمندی دارند، مانند درختی پر بار می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی عارف با تمام وجود خود به وحدت می‌رسد، در واقع با کرامت و بزرگی‌اش به آسمان‌ هم فخر می‌فروشد و آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر در پی نزدیکی و علاقه باشد و از آن نداشته باشد، به او آسیب می‌رسد و تحت فشار قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هیچ جسمی نیست که درونش حس و انرژي زندگی و درد وجود داشته باشد؛ بنابراین، درکی از اینکه چگونه طبیعت با استعدادهای خود، شکل انسانی را خلق کرده، به ما می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر دردی را درمانی وجود دارد، اما درد عجیبی است که بی‌دردی است و عقل هم در مواجهه با چرخ گردون نتوانسته برای آن درمانی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر فردی در کفر و نادانی گرفتار شود، همچنان که درختی با دو شاخ گیج و سردرگم به نظر می‌رسد، وقتی که درهای درک و حقیقت برای او گشوده شود، می‌تواند با بینش عمیق و شناخت واقعی به وحدت و یگانگی دست یابد.

هوش مصنوعی: در میان دو کلمه "لا" و "الا" فقط وجود یک حرف الف، تفاوت می‌سازد. اگر آن حرف الف در "الا" نباشد، عقل نمی‌تواند این دو را یکسان بداند.

هوش مصنوعی: افکار و یادها مانند مگس در دل شور و هیاهو به پا کردند. از هر طرف دل را مشغول کردند، مانند کلماتی که از شهد شهادت بهترین میهمانی برای دل می‌سازند.

هوش مصنوعی: آیا می‌شود که دل آدمی بدون زحمت و دردسر، از شیرینی زندگی برخوردار شود، در حالی که دیگران برای به دست آوردن آن زحمت می‌کشند و سختی می‌کشند؟

هوش مصنوعی: زمرد در اینجا به کوری افعی اشاره دارد و افعی به آن نفسی که زمرد ندارد. تنها پیری وجود دارد که با خضر پیمان بسته است. این جمله به نوعی به تلاش و پیمان در زندگی اشاره دارد، جایی که تنها کسانی که با حکمت و تجربه عمل می‌کنند، می‌توانند به حقیقت دست یابند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال درک عرفان هستی، باید در دل خود این مفهوم را جا بدهی؛ مانند غوازی که برای یافتن گنج در اعماق دریا تلاش می‌کند و نمی‌تواند از غوطه‌وری در سرچشمه‌اش دور شود.

هوش مصنوعی: وقتی که پشت انسان مانند یک چوب خمیده و در حال رکوع باشد، به شکلی نشان می‌دهد که گویا آسمان در حال دوران است و او به‌عنوان یک چوگان در دست یک بازیکن قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که اسب با شجاعت و سرعت به حرکت در می‌آید، این توده غبار که برمی‌خیزد، چیزی جز یک مشت گرد و غبار نیست که به خاطر قدرت و تحرک او به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من اشتباه کردم اگر فکر کردم که کسی می‌تواند در میدان زندگی و جستجو، آشفته‌حالی به‌وجود آورد که روح‌القدس در او حضور دارد و همچون پرنده‌ای آزاد به پرواز درآمده است.

هوش مصنوعی: اگر در پی کاستن از فقر خود هستی، نباید از کسانی که نیکوکار نیستند کمک بخواهی، زیرا مهر و محبت دل می‌تواند گاه به شخصی هشیار و نیکوکار هبه شده و از آن بهره‌مند شود، در حالی که وضعیت دنیایی ناپایدار است.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به سرچشمه این داستان پی ببری، به تجربهٔ یک فرد مسن توجه کن که به تو نشان می‌دهد چگونه می‌توان به مسائل کهنه و پیچیده نگاه کرد و آن‌ها را درک کرد.

هوش مصنوعی: عاشق با عشق جانان خود، مانند کسی است که برای لحظه‌ای دیگر نمی‌تواند این احساس را پنهان کند و حتی در بدترین شرایط هم نمی‌تواند از آن دور شود. در واقع، عشق او همچون عبور ناگهانی پرده‌ای از تصویر معشوقش در ذهنش است.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان در مخلوقات و این جهان غرق شود و از حقیقت عمیق خود غافل گردد، از لطایف و نعمت‌های الهی بی‌بهره خواهد ماند و بار دیگر به تجربه‌ی ناکامی و فقدان می‌رسد.

هوش مصنوعی: فرشتگان از ابتدا به آدم ایراد گرفتند و به نافرمانی او اعتراض کردند، اما در نهایت، همان نافرمانی دلیلی بر برتری او شد.

هوش مصنوعی: کجا آدم شدی که آینه‌ای کامل شدی؟ اگر جمال و زیبایی‌ات از جلال و عظمت خداوند نمی‌افزاید؛ از نشانه‌های نافرمانی‌ات چه حکایتی در وجودت هست؟

هوش مصنوعی: نگو که هر کسی که ساده است، عارف است. چرا که هر دشواری، گوهری را به نمایش نمی‌گذارد. حتی اگر ابر نیسان، همچنان در حال باریدن باشد.

هوش مصنوعی: صاحب نظر و دل‌آگاه برای چه نگران است از دست دادن امکاناتش؟ وقتی که نیلوفر از دریا بیرون آمده، چه جایی برای نگرانی از کمبود باران وجود دارد؟

هوش مصنوعی: مردی که در این راه سفر می‌کند، با بار سنگینی از تیرگی‌ها روبه‌رو می‌شود، حتی اگر آسمان قصر بلند مهر و ماه را در کیسه‌اش بگذارد.

هوش مصنوعی: کسی که بسیار طمع‌کار است، برای به دست آوردن یک تکه نان، کوهی از غم و اندوه را به دل می‌نهد. چه فایده دارد در مورد قانعان سخن گفتن در کوه لبنان، جایی که آنها به آرامش و قناعت راضی هستند؟

هوش مصنوعی: غذا خوردن و طعمه گرفتن از کلاغ کار درستی نیست، زیرا همچون کلاغی که با توکل بر خدا، وقتی زمانش رسید، از زمین نان می‌آید. پس به ندرت نیاز به استفاده از روش‌های ناپسند برای تأمین غذا نیست.

هوش مصنوعی: کسی که همیشه در طلب و نیاز است و فقط به فکر تامین نیازهای خود است، از بخشش‌های الهی بهره‌ای نخواهد برد. چرا که اگر در دل او عشق به خدا و یاد او قرار نداشته باشد، حتی با وجود امکانات و نعمت‌ها نیز به یاد او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزها را می‌توان به راحتی در جیب گذاشت، اما من نگرانم که مبادا در این مسیر با مشکلات یا خطراتی روبه‌رو شوم که مثل ماری بر زندگی‌ام پیچیده شوند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تصویر زیبایی از طبیعت و روحیات انسانی می‌پردازد. او به چاه سیلابی اشاره می‌کند که به دلیل طبع بلند و ویژگی‌های خاصش، مانند رود زری است که از هر طرف به سمت پایین کشیده می‌شود. این تصویر نشان‌دهنده این است که فردی با ویژگی‌های برجسته و ارزشمند، در حالی که در محیطی دشوار قرار دارد، همواره به خودی خود قوی و استوار است و نمی‌گذارد مشکلات او را پایین بکشند.

هوش مصنوعی: بر اثر طمع به ثروت، دنیاپرستان در اطراف گنج در حال دور هم جمع شدن هستند و کیسه‌های خود را مانند یک مار دور آن گنج پیچیده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چقدر هم که به دنبال طلا و ثروت باشی، اگر در دل کسی که ثروت دارد، در را به رویت باز نکند، هرگز به آن ثروت دست نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: در زیر خانه وجود تو، گنجی پنهان وجود دارد که از معدن فضل و برکت الهی پر شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر دلخوری‌ها و ناراحتی‌ها، نباید به چیزهایی که نمی‌توانند به شما نتیجه‌ای بدهند، آسیب برسانید. چرا که اگر بدون تلاش و برنامه‌ریزی قبلی، به هدف‌هایتان دست پیدا نکنید، نهایتاً چیزی را که برایتان ارزشمند است، از دست خواهید داد.

هوش مصنوعی: نمی‌شود که هر شخص بی‌عرضه‌ای را به مهمانی دعوت کنیم و در برابرش سفره‌ای پر از غذاهای خوشمزه و رنگارنگ بگسترانیم؛ هرچند که چنین خوراکی‌هایی فراوان و متنوع هستند.

هوش مصنوعی: چشم‌های یتیمان اشک می‌ریزند و همان اشک‌ها همچون آب به درختان میوه می‌رسد. همچنین، غم و اندوه بیوه‌زنان مانند خونی است که از گوشت مرغ بریان میریزد.

هوش مصنوعی: غفلت چنان قلب خواجه را بسته است که هرگز فکر مرگ خود را نمی‌کند و به مرگ دیگران توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: انسان در زندگی برای خود را با ثروت و مقام می‌پوشاند و عیب‌هایش را پنهان می‌کند، اما وقتی که مرگ سر می‌رسد و او عریان می‌ماند، رسوایی او آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: به او کافور نزنید تا در تابوتش بپوشید، زیرا این کار نمی‌تواند او را از گرمای قیامت نجات دهد. کافور هیچ کاری نمی‌تواند برای او کند.

هوش مصنوعی: به دست زیبا و نازک او دست نزن که نکنه حواست پرت بشه و در نهایت عقل تو را گم کنه.

هوش مصنوعی: به چشمان او نگاه نکن، مبادا که زیبایی موی او باعث شود که تو نیز چشم دل‌ات را از خیال آن موی خوش‌رنگ پر کنی.

هوش مصنوعی: از سیب چانه او چیزی نجو، چون در دلش هزاران قطره خون نهفته است که مانند گره‌ای از شیر داغ اوست.

هوش مصنوعی: اگر انسان به شهوت و خواسته‌های نفسانی خود بی‌توجه باشد، مانند فردی نابینا به هلاکت می‌رسد. باید از زیبایی ظاهری و جذابیت‌های فریبنده پرهیز کرد، زیرا ممکن است به ضرر آدمی تمام شود.

هوش مصنوعی: اگر دل من بگوید که عشق تو مانند آتش است، نباید فریب بخوری، چون در حقیقت یک سندان در درون آتش قرار دارد.

هوش مصنوعی: زیبایی دل را جست‌وجو کن نه زیبایی گل را، زیرا اگر زیبایی دل مانند خورشید درخشان شود، تمام جهان حیرت‌زده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل انسان در برابر زیبایی‌های دنیا مانند یک آینه است که جاودانگی را به تصویر می‌کشد و از آنجایی که زندگی تنها یک نمایش کوتاه از بهشت و لذت‌های آن است، این زیبایی‌ها به ما نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر به بهشت نیاز داری، باید نفس خود را در دنیای دل اصلاح کنی، زیرا دوزخ واقعی تو نفس تو و ویژگی‌های زشت نهادینه شده در آن است.

هوش مصنوعی: عارف چرا باید از خود دور شود وقتی که در درونش زیبایی‌ها و گلستان‌هایی از عشق و راز نهفته است؟ دل او مانند یک غنچه است که در آن صدها گلستان وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از معنای زیبا و دل‌انگیز خارج شود، در حقیقت در دنیای مادی و ظاهری گرفتار شده است. در این دنیا، مانند آب روان در باغی محصور و در زنجیری است که او را محدود کرده و به نوعی زندانی کرده است.

هوش مصنوعی: درخت دانش از نادانی کم ندارد. نام کسی که به علم بی‌اعتنا است، مانند شمشیر و نیزه‌ای است که در پوششی از برگ‌ها و شاخه‌ها پنهان شده است.

هوش مصنوعی: در هر جایی که دین زیر پا گذاشته شده، افرادی که به دینداری مشغول هستند، در حقیقت نشانه‌هایی از دینداری را نمایش می‌دهند، اما خودشان از مفهوم واقعی دین و دیانت بهره‌ای نبرده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که مسلمان نیست و به دین اسلام اعتقادی ندارد، چگونه می‌تواند بفهمد که چگونه می‌شود به اصول اسلامی خدشه وارد کرد؟ اگر او حتی خود را مسلمان بنامد.

هوش مصنوعی: در اتاق خصوصی درویش، به خاطر آرامش و صلحی که داراست، از قدرت و آوازه سلطان دوری می‌کند؛ زیرا که این درویش می‌داند در دل او مرغ محبت و دوستی پرواز می‌کند و از هیاهو و شلوغی سلطانی بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر انسان بر آرزوهای خود پا بگذارد و از آن‌ها بگذرد، این کار بهتر از آن است که در دنیای پر زرق و برق با خیال و آرزو زندگی کند، حتی اگر در آن دنیا مانند زیر سایه تخت سلیمان باشد.

هوش مصنوعی: انسانی که تحت تاثیر خواسته‌های نفس خود باشد، حتی اگر در ظاهر درویش و آزاد به نظر برسد، در واقع بنده‌ نفسش است. اگر او خود را کنترل کند و به خواسته‌های درونی‌اش توجه نکند، می‌تواند به اندازه‌ای قوی و معتبر باشد که سرزمین‌های بزرگ مانند ایران و توران را تحت فرمان خود درآورد.

هوش مصنوعی: شاه آتش، و آن که آتش را افروخته است، این جمع از نیکوکاران هستند که به خاطر خانه و خانواده‌اش می‌سوزند و در کنار او هستند.

هوش مصنوعی: ای عوان، از ناله‌ها و اشک‌های مظلوم حذر کن، چون می‌ترسم که دعای او مثل دعای نوح، عواقبی خطرناک به دنبال داشته باشد و مشکل‌ساز شود.

هوش مصنوعی: خود را از تیرکمان غم و اندوه محافظت کن، زیرا این درد می‌تواند تو را به گونه‌ای گرفتار کند که تاوان سنگینی بپردازی و در معرض آسیب‌های بزرگ قرار بگیری.

هوش مصنوعی: به دعا و درخواست خود ادامه بده تا بر ظلم و ستم غلبه کنی، حتی اگر برای خودت هم محیطی سخت وجود داشته باشد. فضای زندگی ممکن است دشوار باشد، اما با اراده و تلاش می‌توان بر مشکلات چیره شد و به اوج موفقیت رسید.

هوش مصنوعی: اگر به کوه، لقب شاه بدهی و او را سنگی خوانی، چه فایده‌ای برایش دارد، وقتی که در نهایت باید با دست مرگ به سراغ گرسنگان و بی‌نوایان برود؟

هوش مصنوعی: از هر طرف به کاخ کسری آمدی و برای او منزل و محلی بزرگ ساخته‌ای، حالا می‌بینی که کسری امروز از هر سو در کاخش در حال فعالیت و تماشا است.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم مدد و یاری نباشد، برای فرمانده سپاه بهترین نشانه‌ها همان گرد و غبار ناشی از حرکت سپاه است که زیباتر از خط و نشان‌های سپاهان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این دنیا مانند یک زباله‌دان است و طلا و نقره‌اش به سنگ می‌ماند. در این مکان که از وجود خران، آلوده‌تر از شیطان است.

هوش مصنوعی: هرگز انتظار نداشته باش که بدون سختی و رنج به آرزوهایت برسی، زیرا برای رسیدن به زیبایی و دلخواهی باید از مشکلات و دشواری‌های خاصی عبور کنی.

هوش مصنوعی: سما، دنیا مانند آینه‌ای است که رنگ دارد؛ پس در برابر آن سرکش نباش، چون می‌ترسم که به یک‌باره خشمش را نشان دهد و نتوانی خود را کنترل کنی.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌هایی که برای یاد کسی در مجلس می‌ریزی را با چشم خود ببینی، در نهایت متوجه خواهی شد که درهای اشتباهات و نادرستی‌ها بر روی تو گشوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: کسی که در محبت و عشق فقط به تظاهر و دروغ گوید و اشک بریزد، نباید جز چشمه‌ای پر از دروغ و افترا از او انتظار داشته باشی.

هوش مصنوعی: انسان‌های ناتوان و بی‌ارزش، با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند، اما اگر کسی از دانش و آگاهی بهره‌مند باشد، می‌تواند بر دشواری‌ها غلبه کند و زندگی بهتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر به دستوری کلان اشاره داری، می‌دانی که نباید هیچ رازی را بر زبان بیاوری، زیرا این راز خودبه‌خود نیاز به پنهان‌سازی دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از نگه‌داری راز خود دل‌زده و پشیمان نمی‌شود، اما افراد زیادی هستند که اگر رازشان فاش شود، به علت افشای آن پشیمان خواهند شد.

هوش مصنوعی: در زندگی، هرچند ناهمواری‌ها و مشکلاتی وجود دارد، باید آن‌ها را فرصتی برای رشد و قوی شدن در نظر گرفت. این سختی‌ها می‌توانند مانند ابزار سمباده‌ای عمل کنند که ما را شکل می‌دهند و به ما کمک می‌کنند تا بهتر و مقاوم‌تر شویم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از زندگی‌ات ارزش خود را زیر سؤال نبر و خودت را کم اهمیت نشمار، زیرا هر فردی با ارزش است و نباید به آسانی خود را به دست افرادی نااهل بسپاری.

هوش مصنوعی: با بدخلق‌ها تلخ‌رو باش و با آن‌ها خوش‌رو و شیرین‌زبان نباش، چرا که در عوض یک چیز مفید و واقعی بهتر است تا ظاهری زیبا و فریبنده.

هوش مصنوعی: آزار و اذیت کردن مردم از سوی تو هنوز تغییر نکرده است. مانند ریشه‌ای که به شدت در خاک چسبیده، نمی‌توان به آسانی آن را از زمین جدا کرد.

هوش مصنوعی: وقتی فردی فاسق و بی‌پول باشد، در دنیا و آخرت متضرر است و خسارت او دوچندان است. حال، چگونه می‌توان این ضرر و زیان او را ثابت کرد؟

هوش مصنوعی: به نیکی رفتار کن و اگر کسی از کسانی که ضعیف‌تر هستند به تو آسیب رساند، بدان که عاقبت آن آسیب بر دوش او خواهد بود و در روز محاسبه، سنگین‌بار خواهد بود.

هوش مصنوعی: انجام عبادت برای مردم باید باشد نه برای خدا، چون وقتی عبادت‌کننده را در بیرون پرانرژی می‌بینی و در خانه بی‌حوصله است، نشان می‌دهد که نیّت او درست نیست.

هوش مصنوعی: نگران نباش آن کس که در اثر وضو آب بر پاهایش بریزد، زیرا که هر شکافی می‌تواند به دلیل رحمت و بخشش خداوند به جویباری تبدیل شود.

هوش مصنوعی: دل آگاه و دانا در میان افرادی که سختی و دشواری را به نمایش می‌گذارند، مانند شیشه‌ای است که در میان پتک و سندان قرار دارد. این تصویر به نوعی از آسیب‌پذیری و شکنندگی دل آگاه در مواجهه با سختی‌های دنیا اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: ای پیر، شکل کمان پیدا کرده‌ای و هرگز متوجه نمی‌شوی که روزی از خاک تو قربانی خواهند ساخت.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از دست مرگ در امان نیست، زیرا این زندگی همچون پول نقدی است که دزد آن را تهدید می‌کند و با آسیب به بدن، همواره در خطر است.

هوش مصنوعی: افرادی که تنها به خود و خواسته‌های خود فکر می‌کنند، نمی‌توانند به حقیقت و راه درست دست پیدا کنند. این افراد اکنون درگیر خانواده و فرزندانشان هستند، اما فردا به دنبال لذت‌های دنیوی و pleasures می‌روند.

هوش مصنوعی: شخصی که خوب غذا خورده و تنبلی می‌کند، نمی‌تواند بار سنگینی را حمل کند. وقتی که خر چیزی برای بار زدن نداشته باشد، بارش کمتر خواهد شد و به همین ترتیب، چیزهایی که برایش راحت و خوشایند است، برتر از آنچه که فقط بر دوشش است، محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر حسودی چیز خوشمزه و لذیذی گفت، باید چشمان خود را باز کنی و ببینی که در ظاهر کوچک و بی‌اهمیت، ممکن است جواهرهای باارزشی پنهان باشد.

هوش مصنوعی: اگر قاری قرآن آن را از هر چیز ناخوشایند پاسداری نکند، چگونه ممکن است که در پیشگاه خداوند مورد حفظ و توجه قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: هرگز به خیال خود و زیرکی‌هایت دل خوش نکن و در پیش انسان‌های دانا و با تجربه تظاهر به دانایی نکن؛ زیرا کسی که عزم سفر به کرمان را کرده باشد، نمی‌تواند بار زیره را بر دوش بگذارد.

هوش مصنوعی: زمانی که عقل و قضاوت درست نتواند اعمال شود، آزادی و اختیار نیز وجود نخواهد داشت و در این حالت انسان به مانند غلامان خواهد بود که گردنشان طوق فرمان را حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر انسان خرد ورز باشد و بر اصول شرع پایبند، هنگامی که در معرض دعوا و نزاع قرار بگیرد، عقل او از شر و تهمت آن دعوا دوری می‌کند و بر آن نکتهٔ نادرست خط بطلان می‌کشد.

هوش مصنوعی: احمد مرسل به دکانی که از اصول و قوانین شرع پیروی می‌کند، آمده است. او عقل را می‌طلبد تا به او کمک کند که بتواند این دکان را بهتر مدیریت کند و بر روی آن، کارهایی انجام دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که از او، یعنی از یک منبع بزرگ و دانا، تمامی دانش و خرد به دست آمده است. اما در عین حال، تاسف‌آور است که آن دانش برای انسان‌های نادان و بی‌خبر قابل درک نیست. همچون این است که حتی نام‌های بزرگ و تاریخ‌ساز مانند ابراهیم و آدم، وقتی به زبان ابتدایی و پایه بیان شوند، تنها در یک دبستان و برای افراد ناآگاه ذکر می‌شود.

هوش مصنوعی: قلم هرچند که به اندازه کافی باریک نیست، اما بر صفحه سرنوشت، نوشته‌ایی وجود دارد که حقیقت همه ادیان را به خوبی بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: به یثرب برو و سرچشمه‌ی حکمت را طلب کن، چرا که افلاطون یونانی و سرزمینش در امواج غیرت غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی بوالقاسم راهنمایی می‌کند، بوعلی چه کسی خواهد بود که برای نجات خودش به دنبال راهی به سوی طغیان برود؟

هوش مصنوعی: نگران نجات او نباش که در قید قانون است، و زحمت نبر برای درمان او که به بیماری دچار است.

هوش مصنوعی: به باغی که مخصوص قوانین دین و شریعت است برو و در هر قدمی، گلهایی شبیه به شافعی و لاله‌هایی مانند نعمان خواهی دید.

هوش مصنوعی: در دنیای پرچالش علم و دانش، نباید از سختی‌ها و موانع ناامید شد، زیرا در هر گام که برداشته می‌شود، ممکن است با ناامیدی و مشکلاتی روبرو شویم.

هوش مصنوعی: طبع من مانند دریایی است که گوهرهای زیبا و گرانبهایی در آن نهفته است. کلمات و معناهای لطیف و متنوعی در این دریا وجود دارد که همچون مروارید و مرجان درخشندگی خاصی دارند.

هوش مصنوعی: در خوان علم و حکمت، شعر من مانند لقمه‌ای است که برای Nourishing جان‌ها آماده شده و در آن حکمت‌های لُقان وجود دارد.

هوش مصنوعی: نظم من مانند نقشی زیبا و ساده است که مانند لباس دیبا می‌درخشد. نگران نیستم که برخی از شعر من را بی‌نقش و بی‌زیبایی بدانند.

هوش مصنوعی: در سخن شاعر، هنر و زیبایی وجود دارد که دلپسند است، اما آنقدر نیست که بتواند به طور کامل و بی‌نقص مفهوم مورد نظر را منتقل کند.

هوش مصنوعی: تصور خاصی است که خال روی محبوب را نشان می‌دهد. اگرچه آن خال کوچک است، اما زیبایی و جذابیت زیادی به چهره او می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر به دلیل فراوانی زیبایی، چهره شاهد در میان چهره‌های ساده و لخت، زشتی کسی بروز کند.

هوش مصنوعی: سخن این است که از ابتدا، استاد خاقانی در مهمانخانه دنیا، به دانشمندان و اهل علم اهمیت داده و آن‌ها را مورد توجه قرار داده است.

هوش مصنوعی: وقتی که در جستجوی معانی عمیق، پادشاه به سوی آن میهمانی می‌رود، زیبایی‌های او توجهی خاص به خود جلب می‌کند و هیجانی را در وجود او به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر امروز این خدمتکار از دریای شعر چیزی بیاورد، چه فایده‌ای جز شستن دست و دهان به خاطر آن هست و چه بهایی باید پرداخت؟

هوش مصنوعی: اگر از دریا اقیانوسی به خاقانی برسد، همچون یک گل نرگس، او را به زبان تحسین و شگفتی ستایش می‌کند و از خاک شروانش به تحسین می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اگر خسرو، سقا و بخشنده‌ای از جانب خداوند نیابد، با آن ذره‌ای که می‌گیرد، همچنان از چشمه‌سار عرفان سیراب نخواهد شد و جان تشنه‌اش را سیراب نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر من، مانند طوطی شکرین، روح او نیز شکرین و شیرین‌زبان شود، هنگامی که این شکر تنگ را از خراسان به هند بفرستم.

هوش مصنوعی: هر چند که به او لقب "مرآت الصفا" داده شده، اما نورانی بودن چهره‌اش مانند پرتوهای خورشید است.

هوش مصنوعی: من روح خود را روشن و پاک کرده‌ام، اما این کار هیچ تأثیری ندارد زیرا آینه‌ای برای نشان دادن آن وجود ندارد. در چنین شرایطی، چگونه می‌توانم به تاریکی‌های زندگی‌ام پایان دهم؟

هوش مصنوعی: من جسارت می‌کنم و می‌پرسم که آیا سخنان بیهوده‌ای که می‌گویم ارزش دارد که در برابر فرد دانا و باهوش قرار گیرد و در برابر سحر و قدرت او به نمایش گذاشته شود؟

هوش مصنوعی: چرا هیچ کس از شعر بی‌پایه و بی‌معنی صحبت نمی‌کند، به‌ویژه وقتی که شعری از روح قدس و الهام الهی در آن نباشد؟

هوش مصنوعی: خدایا از بارش باران رحمتت بر ما ببار، تا همه چیزهایی که ناپاک است و مربوط به دنیا می‌باشد، پاک شوند.