هوش مصنوعی: این مکان دلپذیر که نسیم دیدار دوست را می‌فرستد، خوشا به حال صاحب‌خانه‌ها که در اینجا خوشی و نیکویی فراوان است.

هوش مصنوعی: مجلس خوش‌یمن و شادمانی که در آن شاهی حضور داشته باشد، نعمتی بزرگ است. منزل روشنی که در آن ماه به آرامی خواهد گذشت، نشان‌دهنده زیبایی و ارزش آن مکان است.

هوش مصنوعی: دل‌های بی‌قرار وقتی به آرامش می‌رسند که در وجود معشوق سکنی گزینند، زیرا او جایگاهی است که آرامش دل در آن حضور دارد.

هوش مصنوعی: از نور خورشید او، حتی یک ذره هم می‌تواند در شب‌های تاریک دیده شود.

هوش مصنوعی: اگر صورتگر چین به نقش دیوار نگاه کند، از تصویر خود در آنجا شرمنده می‌شود.

هوش مصنوعی: دیوار و سقف این بنا با آثار زیبای منبت‌کاری تزیین شده است، همان‌طور که حیاط باغ در بهار پر از گل‌های رنگارنگ و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زیبایی و هنر خطاطی آن‌قدر خاص و بی‌نظیر است که هیچ‌کس نمی‌تواند مانند آن را خلق کند. قلم و خطوطی که روی کاغذ کشیده شده‌اند به قدری جذاب و متمایز هستند که مشابهی برای آن‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر رنگی که بر کاغذ نوشته شده، آثاری از خود به جا می‌گذارد و این نوشته‌ها به مانند خطوط رنگی بر یک تخته زیبا نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: دل صوفی به وضوح نمایان است و به خاطر زیبا و صاف بودن آن، دیوار و در او همچون آینه‌ای می‌درخشد و جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند که ممکن است انسان در آغاز به سختی و مشکلاتی برخورد کند، اما با تلاش و امیدواری می‌تواند به آرزوهای بزرگش دست پیدا کند و در نهایت به کامیابی و خوشبختی برسد.

هوش مصنوعی: پیشاپیش منتظر روزی هستیم که خوشبختی و سعادت او مانند آفتاب از در وارد شود و ما همچنان چشم به راهمان بر در نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: در باغ زیبای زمان، گنبدی شبیه به غنچه به چشم می‌خورد که دیوارها و سقف آن از برگ‌های رنگارنگ ساخته شده است.

هوش مصنوعی: خانه‌ای از کاغذ ساخته شده است که مانند یک فانوس می‌درخشد، تا این که شعله‌ای برای آن فراهم شود و این مکان تحت حفاظت بادهای ناخواسته روزگار قرار گیرد.

هوش مصنوعی: مکان زندگی خوشی شبیه به بهشت است، زیرا در آنجا عروس زیبایی می‌تواند در کنار شاه جمشید که قدرت و عظمت دارد، زندگی کند.

هوش مصنوعی: خسرو غازی، پرچمدار سلطنت و دین، سلطان حسین شهریار، به موفقیت و خوشبختی دست یافته و نعمت‌ها را تقسیم می‌کند.

هوش مصنوعی: آسمان نماد بزرگی و عظمت است، خورشید نشانه‌ی ارزش و مقام، دریا نمادی از بخشندگی و کرامت است و کوه نشان‌دهنده‌ی استواری و وقار.

هوش مصنوعی: می‌خواهم درباره او چون شاعران سخن بگویم و او را ستایش کنم، اما می‌دانم که در برابر صاحبان عقل و درک، کلمات من بی‌ارزش خواهد بود.

هوش مصنوعی: آنچه که از زبان خارج می‌شود، باید با دقت و نیکی بیان شود. بنابراین، ستایش‌کردن چیزهایی که به دور از حقیقت و ارزش هستند، همانند استفاده از جواهرات بی‌کیفیت برای گوشواره، مناسب نیست.

هوش مصنوعی: ستایش و تمجید واقعی زمانی است که بخشش و عطای الهی در روز و شب نمایان شود و نشان‌دهنده عدالت و generosity باشد.

هوش مصنوعی: آدمی که نشانی از روز و شب بر او نیست، به راستی جاودانه و با عظمت است و شایسته‌ی افتخار و بزرگی می‌باشد.

هوش مصنوعی: از انصاف و عدل او درختی سر بر می‌آورد که میوه امید را بار می‌دهد و از بخشندگی‌اش نهالی از دولت جاودانی رشد می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه عادل باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند از او انتقاد کند. در روز قیامت، به خاطر عدالتش، نیکوکاران نجات خواهند یافت.

هوش مصنوعی: اگر در میان مردم عادل نباشد، حتی اگر بر دامان عادلانی دیگر ستایش کنند، در نهایت این ستایش به حساب نخواهد آمد و در روزگار، به بدی یاد خواهند شد.

هوش مصنوعی: شاعرانی هستند که به مدح و ستایش پادشاهان می‌پردازند و آثارشان در طول زمان ماندگار می‌شود و نام آن پادشاهان را بر سر زبان‌ها می‌آورد.

هوش مصنوعی: اما امروز دیگر دیده‌ی بصیرت به گذشتۀ دور نمی‌نگرد، چنان که عقل آگاه به تجربه‌ی گذشته نیست.

هوش مصنوعی: ای شهریار، من در اینجا برخی نکات را به زبان نیک و با حسن نیت برای تو بیان می‌کنم. لطفاً توجه کن.

هوش مصنوعی: بهتر است بیش از این برای بهبود ظاهرت تلاش نکنی، زیرا سازندگان اصلی و متخصص این کار در محل حکومت هستند و نظر به عیب و نقص آن دارند.

هوش مصنوعی: دل انسان به مانند یک خانه است که در شرایط نامناسب و تزلزل قرار دارد. در حالی که درختان و گل‌های زیبای آن روییدند و سربلندند، اما خانه‌ی دین و معنویت در حال آسیب و تزلزل است. در عوض، اصل و پایه‌ی وجود انسان که به خاک و ماده تعلق دارد، استواری خود را حفظ کرده است.

هوش مصنوعی: کودکان اوقات خود را با کشیدن نقش و نگار بر روی دیوار می‌گذرانند؛ اما بزرگ‌ترها باید از این کار دوری کنند و از فعالیت‌های بچگانه فاصله بگیرند.

هوش مصنوعی: پرنده بزرگ و بلندپرواز با تلاش و اراده‌اش از این زمین پرچین و خاکی پرچم برمی‌دارد تا به درخت سدره رسیده و پرنده‌های آسمانی را شکار کند.

هوش مصنوعی: اگر خانه تو به وسعت و زیبایی می‌بود، دیگر چه دلی از صاحب‌دل می‌توانست از این ایوان فیروزه‌ای سر برآورد و به غار برود؟

هوش مصنوعی: دل‌های جهل‌آلود مانند فضایی تنگ و نامناسب هستند و مانند آن، مکان آرام لقمان که از دانش و حکمت پر است، جایی نیست که کسی نتواند از آن بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: برخلاف حالت قبلی که با کلیت خود خشک و بی روح بودی، اکنون نیمی از وجودت تغییر کرده و نرمی و لطافت را در خود پذیرفته‌ای. همان‌طور که از بالای کلبه‌اش ابر می‌شود و باران می‌بارد، تو هم به این تحول دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: در زمان قیلوله، وقتی که به خواب می‌رفتی، سایه ردا بر تن‌ات می‌افتاد و در آن حال، نور خورشید مانند زره‌اي بر بدنت جلوه‌گر بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانست قیامش را از رکوع تشخیص دهد، وقتی که در این خانه پر از رنج و زحمت، به عبادت و فرمانبرداری مشغول شدی.

هوش مصنوعی: در زمانی که او در حال عبادت و سجده بود، به حدی به دیوار نزدیک شد که سرش به آن خورد و به خاطر آسیب‌هایی که از این موضوع دید، کاملاً غمگین و پریشان شد.

هوش مصنوعی: شخصی به او گفت که بهتر است که به دنبال آرامش و آسایش باشی و مکانی را انتخاب کنی که وسیع و خوش‌منظره باشد.

هوش مصنوعی: آن کس که باید سفر کند و بار ببندد، از این خانه بیشتر به نفع او نخواهد بود و در واقع وسعت این مکان برای او کافی نیست.

هوش مصنوعی: آسایش و آرامش خانه چه فایده‌ای دارد وقتی که در این مکان مشکلات و سختی‌ها همواره با انسان همراه است، مانند همراهی با موریانه و مار.

هوش مصنوعی: فکر و اراده‌ات را از این گودال تنگ بالا ببر، زیرا که تقدیر سختی که در آسمان معلق است، به خاطر روش تو به پای تو نثار می‌شود.

هوش مصنوعی: تو در خواب غفلت به سر می‌بری و هر شب برای مراقبت از تو، نگهبانان در این حصار آبی فعالیت دارند.

هوش مصنوعی: پیش از آنکه غلبه‌ی ناتوانی و فقر بر وجودت مشکلاتی ایجاد کند، تلاش کن تا از وابستگی‌های مادی رهایی یابی و به عمق وجودت بپردازی.

هوش مصنوعی: اگر در کنار کسی نباشی که آرزوی این دنیا را نداشته باشد، خوشحال کسی خواهد بود که از آرزوهای این دنیا دست بکشد.

هوش مصنوعی: از اینکه ممکن است طولانی شدن کلام باعث خستگی و دلزدگی شاه شود، می‌ترسم. برای همین می‌خواهم در ادامه صحبت‌هایم، خلاصه‌گویی کنم و کمتر بحث کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ دعایی از خدا نمی‌طلبم که برای او محال باشد، حتی اگر به مدت هزار سال یا صد هزار سال در جهان جاودانی ادامه داشته باشد.

هوش مصنوعی: من دعا نمی‌کنم که به دلیل کمبود تلاش و همت، به موفقیت و خوشبختی فانی دست یابم.

هوش مصنوعی: خدایا، تا زمانی که امکان باقی ماندن وجود دارد، بر این باقی ماندن و استمرار دین و سلطنت رحمت بفرما.

هوش مصنوعی: باشد که حکومتی که در مقام سلطنت قرار دارد، با نیرویی همیشگی و پایدار برپا شود و از پایه‌های ضعیف، تخت شاهی را مستحکم‌تر کند.