گنجور

بخش ۱۰

کبوتر را گفتند چونست که تو دو بچه بیش برنیاری و چون مرغ خانگی بر بیشتر از آن قدرت نداری؟ گفت: بچه کبوتر غذا از حوصله مادر و پدر می خورد و چوژه مرغ خانگی از مزبله بر هر راهگذر، از یک حوصله غذای دو بچه بیش نتوان داد و از نیم مزبله در روزی هزار چوژه توان گشاد.

خواهی که شوی حلال روزی
همخانه مکن عیال بسیار
دانی که درین سراچه تنگ
حاصل نشود حلال بسیار

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

کبوتر را گفتند چونست که تو دو بچه بیش برنیاری و چون مرغ خانگی بر بیشتر از آن قدرت نداری؟ گفت: بچه کبوتر غذا از حوصله مادر و پدر می خورد و چوژه مرغ خانگی از مزبله بر هر راهگذر، از یک حوصله غذای دو بچه بیش نتوان داد و از نیم مزبله در روزی هزار چوژه توان گشاد.
هوش مصنوعی: کبوتر را پرسیدند چرا نمی‌تواند بیش از دو جوجه بیاورد و مانند مرغ خانگی جوجه‌های بیشتری تولید نمی‌کند. او پاسخ داد که جوجه‌های کبوتر غذا را از والدین خود دریافت می‌کنند، اما جوجه‌های مرغ خانگی از زباله‌ها تغذیه می‌کنند و به همین دلیل، کبوتر تنها می‌تواند به دو جوجه خود غذا بدهد، در حالی که مرغ خانگی می‌تواند از زباله‌ها به تعداد زیادی جوجه تغذیه کند.
خواهی که شوی حلال روزی
همخانه مکن عیال بسیار
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی روزی‌ات حلال باشد، باید از داشتن زن و فرزند زیاد خودداری کنی.
دانی که درین سراچه تنگ
حاصل نشود حلال بسیار
هوش مصنوعی: می‌دانی که در این خانه‌ی محدود، نمی‌توان چیزهای حلال زیادی به دست آورد.