هوش مصنوعی: دکتری را دیدند که هر بار که به گورستان می‌رسید، ردایی بر سر می‌کشید. وقتی از او علت این کار را پرسیدند، گفت: من از مردگان این گورستان شرم دارم، زیرا بر روی هر کسی که رد می‌شوم، ضربه‌ای زده‌ام و به هر کس که نگاه می‌کنم، او به خاطر نوشیدن داروهای من مرده است!

هوش مصنوعی: ای اندیشه تو، که درمان دردهای بیماران است، وقتی آمدن مرگ را نشان می‌دهد، خود نشانه‌ای از حضور توست.

هوش مصنوعی: در این سرزمین خراب و بی‌حالت، تو با جان خود، هر گونه درد و رنجی را تحمل کرده‌ای و خود را از چنگال مرگ رهانده‌ای.

هوش مصنوعی: ای علم پزشکی، اگرچه بیمارستان‌ها و مداواهای تو با مشکلاتی مواجه‌اند، اما درد بیماران هم به خاطر توست.

هوش مصنوعی: سپاس ویژه‌ای به خدا که غسال، کفن‌فروش و حفار از تو به شدت راضی و خوشحال هستند.

هوش مصنوعی: یکی از حکما بیان کرده است که پزشکانی که در کار خود کامل نیستند، تنها می‌توانند به مردم عادی خدمت کنند.

هوش مصنوعی: ای کسی که بر اساس ناتوانی خود، مردم را به جای بیماری دچار دردسر می‌کنی.

هوش مصنوعی: چه عجب اگر نفرین تو به‌جای بدی، تبدیل به دعایی شود که وبا را از بین ببرد.