هوش مصنوعی: جوادی را درباره کمک‌هایی که به نیازمندان می‌کند و خیراتی که به آنها می‌دهد، پرسیدند آیا هیچ نوع احساس برتری یا فخری نسبت به فقرا در دلش وجود دارد. او پاسخ داد: هرگز! من در این کار مانند آن ظرفی هستم که در دستان یک آشپز است. هرچند آشپز به آن ظرف غذا می‌دهد، اما این ظرف هیچ احساس خودبزرگ‌بینی از خود نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هرچند که روزی از دست بزرگواران گرفته می‌شود، ولی روزی‌دهنده خداست و برای کسانی که روزی می‌خورند، خوشایند نیست که از او درخواست کنند و منت بگذارند.

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم تواضع و بی‌نیازی اشاره دارد. می‌گوید که انسان‌ها نمی‌توانند خود را مستقل و بی‌نیاز از یکدیگر بدانند. در واقع، شایسته نیست کسی به خود ببالد، زیرا همه ما در نهایت به همدیگر وابسته‌ایم و هر یک از ما نقش خاصی در جریان زندگی و تامین نیازها داریم. به عبارت دیگر، هیچ‌کس بدون کمک و نیاز به دیگران نمی‌تواند زندگی کند.