هوش مصنوعی: آن شخص دیگر گفت که ما از دنیای وسیع آمده‌ایم و بی‌خبر در این کاخ کوچک زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل پاک و بی‌غش، به راحتی از اندیشه‌ها و تفکرات پیچیده بی‌نیاز است و نیازی به تلاش‌های مستمر ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت می‌توان فهمید که نه خوب و بد از نظر عقل ما چندان جدا هستند و نه در مشاهده‌ی ما، آب و آتش قابل تفکیک هستند. به عبارتی، درک ما از واقعیت‌ها و احساسات، اغلب ترکیبی از خوبی‌ها و بدی‌هاست و نمی‌توانیم آنها را به طور کامل از یکدیگر تفکیک کنیم.

هوش مصنوعی: زمانی که مدت کوتاهی در اینجا زندگی کردیم، گرفتار امید و ترس شدیم.

هوش مصنوعی: ما بی‌خبر از هدف واقعی‌مان نشسته‌ایم و از فکر بهبود وضعیت خود خالی هستیم.

هوش مصنوعی: در این شعر گفته می‌شود که ما به دلیل غفلت از مسیر اصلی و هدف واقعی خود، نتوانستیم به مقصود و هدف نهایی‌مان برسیم.

هوش مصنوعی: در این شرایط، ما هنوز نتوانسته‌ایم هیچ مشکلی را حل کنیم و به همین دلیل از همه چیز روی برگردانده‌ایم.

هوش مصنوعی: تعجب‌انگیز است که با وجود این همه هیجان و دلدادگی، دل ما هیچ‌گاه از این خطر و دشواری دست نکشید.

هوش مصنوعی: به روزی که از این مشکلات و رنج‌ها خلاص شویم، نه تنها روح‌ام بلکه چشم‌ام نیز از این درد و زخم‌ها رهایی خواهد یافت.

هوش مصنوعی: کیست آن کسی که به سوی خوشبختی می‌رود، در حالی که از این مرحله دشوار با سختی عبور کند؟