هوش مصنوعی: هر کسی که از نعمت‌های بی‌پایان الهی بهره‌مند شده باشد، دلش هم پر از نور و روشنایی است و هم از چیزهای ناپسند خالی و تهی.

هوش مصنوعی: این بیت به این نکته اشاره دارد که انسان باید از تعلقات مادی و دنیوی مانند ثروت و مقام رها شود و به تجربه و دانایی که از دلسپردگی به آنچه در زندگی ارزشمند است می‌آید، توجه کند. در واقع، توجه به روح و هدایت الهی از اهمیت بیشتری برخوردار است و باید از هر چیزی که ما را به آنها وابسته می‌کند دوری کرد.

هوش مصنوعی: چه خوب است که انسان سر خود را به احترام و ادب به سوی سالخوردگان و دانایان خم کند و دست یاری به سوی افرادی که کمک‌کننده هستند دراز کند.

هوش مصنوعی: دل ساده و بی‌تظاهر، به زیبایی‌های ظاهری و فریبنده‌ دیگران اهمیتی نمی‌دهد و از آن‌ها تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: از پرستش صورت و ظواهر خالی شده و به سوی نور و روشنایی الهی عبیدالله رسیده است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم سخن را با عناوینی که جلوه‌فریبند درآمیزم، چرا که این نام، از عناوین زشت و ناپسند نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: این نام باعث می‌شود که دل راهی پیدا کند، زیرا توضیح و بیان عنوان‌ها از آن خیلی محدود است.

هوش مصنوعی: از آنجایی که در حالت عدم وجود و بی‌هویتی قرار می‌گیرد، از این نوشته، معانی بسیار زیادی ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کجا که علم و دانش ما را هدایت کند، بدون نشانه‌ای از آن، قدم گذاشتن امکان‌پذیر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: آیا نشانه‌ها از تو ناپدید شده‌اند، به گونه‌ای که دل‌ها و جان‌ها پر از نور تو شده‌اند؟

هوش مصنوعی: اگر چشمانم به نور تو نباشد، وقتی که نگاه خود را به تو می‌بندم، در واقع در حضورت هستم.

هوش مصنوعی: مثل خورشید که از دور نوری به دنیا می‌بخشد، از تو می‌خواهم که به من حضوری کامل و معنا ببخشی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تو نباید در کارهای دیگران دخالت کنی و از کارهایی که به تو مربوط نمی‌شود، کناره‌گیری کن. به عبارت دیگر، بهتر است در مسائل دیگران مداخله نکنی و به امور خودت بسنده کنی.

هوش مصنوعی: من با تمام تلاش و اراده‌ام، به تو وابسته‌ام و حتی اگر به اوج آسمان برسم، باز هم به خاک تو تعلق دارم.

هوش مصنوعی: من را به دلیلی که شبیه صید است، به دام خود بکش و از آن حلقه چرخان به من اجازه بده که سرم را بلند کنم.

هوش مصنوعی: من از طوق تو هیچ‌گاه جدا نشوم و به هیچ‌کس دیگری جز تو توجه نمی‌کنم؛ برای من همین وابستگی به تو کافی است.

هوش مصنوعی: وقتی گردن من به طوق تو آراسته شد، شوق تو را تماشا کن. ای محبوب، من همچون سگی هستم که به طوق تو وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: ای در، حرمت را نشکن و به عشق و اشتیاق عاشقان آسیبی نرسان.

هوش مصنوعی: از دیوان زندگی‌ام پیامتی بفرست، از نوشته‌های زوال چیزی را که رازهای ناگفته دارد بفرست.

هوش مصنوعی: از حرف‌های تند و تیز بازار می‌خواهم بر اساس گوهرهای با ارزشی که در دل دارم، نکات ارزشمند و رمز و رازهایی استخراج کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر شیرینی تو، مانند پرنده‌ای می‌شوم که بر روی شکر می‌نوازد و در هر حلقه گوش، گوهر می‌افشاند.

هوش مصنوعی: یک نهال از آب و گلی روییده که از آن، باغ خُلق و ذهن من زیبا و آراسته شده است.

هوش مصنوعی: تو در حقیقت نهالی را در آغوش گرفته‌ای که هنوز کوچک و نازک است، اما با محبت و دقت در پرورش آن تلاش کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در یک شب، خواب دیدم که او را به گونه‌ای در آغوش گرفتم که مانند غنچه‌ای در پارچه‌ای پیچیده شده باشد.

هوش مصنوعی: به نزد تو آوردم و امیدوار بودم که به خاطر احترام و ارادتت، سرش را به نشان توجه و محبت، کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و محبت او، تو را از زبانی به زبان دیگر منتقل کردند و حرف های تو همه جا در حال گفتن است.

هوش مصنوعی: این نوشیدنی واقعاً خوشمزه و دلپذیر است، به‌طوری که طعم شیرین و رنگش شبیه به شهد و شیر است.

هوش مصنوعی: به قدری از آرزوها و خواسته‌های او برآورده شد که جام گرانبهای او سرشار از خوشبختی و نعمت گردید.

هوش مصنوعی: از تو انتظار دارم ای دریای سخاوت که با اینکه دیر رسیدم، زود به من کمک کنی.

هوش مصنوعی: اگر به من آب این کشت خراب را بدهی، می‌توانی تعبیر درست و واقعی خواب مرا دریابی.

هوش مصنوعی: اگر به وضعیت من توجه کنی و تلاش کنی، می‌توانی ارزش واقعی وجود من را دریابی.

هوش مصنوعی: از زمان کودکی تا بزرگسالی و مردانگی، دردی را که وجودم را می‌آورد، تحمل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بر سر راه مردان، به مردانگی رسالت مردها جاری است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شادی و خوشبختی وجود داشته باشد، زندگی خورشید همچنان درخشان و سرزنده خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای شمعی که روشنی‌بخش دل‌های مردم هستی، امیدوارم نور تو در ظواهر عالم همچنان درخشان بماند.