هوش مصنوعی: سکندر وقتی در حال گشت و گذار در دنیا بود، برای خود اطلاعاتی درباره‌ی هر چیزی که آشکار و پنهان بود، جمع‌آوری می‌کرد.

هوش مصنوعی: در حین سفر به یک شهر، به قومی با ویژگی‌های خوب و پسندیده برخورد کرد.

هوش مصنوعی: از حرف‌های بی‌فایده پرهیز کن، دلت را از بدگویی پرکن و به جای آن، سکوت را انتخاب کن و به بهتر شنیدن و دیدن بپرداز.

هوش مصنوعی: هرگز نباید به بدی آسیب برسانی، چرا که در هر کار نیک، یاری نیز موجود است.

هوش مصنوعی: هیچ‌یک از آن‌ها ثروتمند نیستند، هیچ‌کس نیز فقیر نیست؛ نه برای آن‌ها سلطانی وجود دارد و نه امیری.

هوش مصنوعی: آنها دارایی‌هایشان را به طور مساوی تقسیم کرده‌اند و وضعیتشان هم با هم هماهنگ است.

هوش مصنوعی: نه به خاطر مشکلات و کمبودهای سال‌های سخت، و نه به خاطر جنگ و نزاع در زمان صلح، بلکه در واقع هیچ چیز نمی‌تواند آن‌ها را از مسیرشان منحرف کند.

هوش مصنوعی: از یک خانه هر یک از افراد بهره‌مند شده‌اند، ولی نه در بر در خانه‌هایشان، نه کسی به آن‌ها وابسته است.

هوش مصنوعی: در هر دروازه‌ای که می‌روی، گودالی عمیق وجود دارد که بیننده را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که سکندر به حقیقت و عمق کلام آن‌ها پی برد، به جستجوی بیشتر در این موضوع و گفت‌وگو با آن‌ها علاقه‌مند شد.

هوش مصنوعی: او از ابتدا گفت که چرا در زمان زندگی، به فکر گور و قبر رفتن هستیم.

هوش مصنوعی: گفتند ما این کار را انجام داده‌ایم تا وقتی که در این دنیا زندگی می‌کنیم، چیزی را از یاد نبریم و همیشه در یادمان بماند.

هوش مصنوعی: او دهانش را از راهنمایی ما بسته نگه نمی‌دارد و هر لحظه ما را از یاد مرگ آگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: به طور مداوم درباره این موضوع صحبت می‌کنم که ما و تو یک زبان مشترک داریم و باید این را درک کنیم.

هوش مصنوعی: از هر چیزی که لذت می‌بریم، بهره‌ای می‌گیریم، اما در نهایت در مقابل چشمان دیگران در حالتی بی‌پناه و بی‌پوشش قرار می‌گیریم.

هوش مصنوعی: وقتی زبان و دل ما را در بند می‌کشند، همچون دندان‌هایی که بر روی خشت می‌خورد، سخت می‌شود و از درد می‌نالد.

هوش مصنوعی: سخن از این است که وقتی خانه‌ها در و دیوار ندارند، دیگران به راحتی می‌توانند به آن‌ها دسترسی پیدا کنند و این وضعیت باعث می‌شود کسانی که نیت ناپسند دارند، به راحتی بتوانند وارد شوند.

هوش مصنوعی: در شهر ما کسی پیدا نمی‌شود که از راه دزدی درآمد کسب کند و در عوض از این کار مزد بگیرد.

هوش مصنوعی: همه انسان‌ها در اصل راستگو و مورد اعتماد هستند، مانند خاک که در روی زمین به عنوان یک عنصر امن و پایدار شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر یک دانه جو را در خاک بکاری، در زمان برداشت، هفتصد دانه جو به تو باز می‌گردد.

هوش مصنوعی: او گفت که چرا برای مال و زحمت بر سر یکدیگر جنگ و درگیری کنید، وقتی که چیزی برای رسیدن به آن وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: گفتند ما بندگان سازنده‌ایم و از قدرت او راضی هستیم و به آنچه که به ما عطا کرده است بسنده می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هرچه به اندازه و نیاز ما باشد، بدون دعوا و اعتراض به دست می‌آید. اما همه چیزهایی که بر سر آنها نزاع می‌شود، در واقع خطرناک و تند مانند تیغ هستند.

هوش مصنوعی: او گفت که وقتی شاه در این شهر حکمرانی کند، جایی برای بی‌حالی و بی‌تحرکی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به گفته‌ها این است که شاه به دنبال رفع ستم است و می‌گویند که ظلم در این سرزمین تحت حمایت اوست.

هوش مصنوعی: اگر ظلمی وجود نداشته باشد، عدالت هم به درستی خود را نشان نمی‌دهد؛ پس در دنیایی که ظلمی وجود ندارد، عدالت به چه کار می‌آید؟

هوش مصنوعی: دیگر گفت که در سرزمین شما کسی به ثروت و مال و مقام نیست، پس به حساب کسی از شما نمی‌توان رسید.

هوش مصنوعی: گفتند که در طبیعت انسان‌های بزرگ و نیکو، حرص و طمع به طلا و نقره وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این شرایط محدود و سخت، نمی‌توان به جز طمع و آز، چیزی از طلا و نقره جمع‌آوری کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: زیرا که در گذر زمان از ما محروم شده‌اید، در نتیجه در این دوره دچار کمبود و بی‌پناهی هستید.

هوش مصنوعی: گفتند در زمان‌های خاصی که ما در آمرزش هستیم، از گناهانی که مرتکب شده‌ایم، رهایی می‌یابیم.

هوش مصنوعی: اگر انسان در این دنیای پر از مشکلات و سختی‌ها از خداوند طلب آمرزش کند، وسایل و امکانات معیشت برای او فراهم خواهد شد.

هوش مصنوعی: او گفت که این روش ویژه شماست که به شما کمک می‌کند تا از مشکلات و گرفتاری‌ها رهایی یابید.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی از نسل به نسل دیگر منتقل شده و ویژگی‌ها یا ارزش‌هایش از نسل‌های قبلی به او رسیده است؛ مانند گوهری که از اعماق زمین استخراج شده و به بیرون آورده می‌شود.

هوش مصنوعی: گفتند که این ویژگی خاص از جانب ما نیست و به خاطر جد و نیاکان‌مان، این کشته متعلق به ماست و میراث ما به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: ما از زراعت نخل چیزی نمی‌دانیم، اما میوه‌ای که برداشت کرده‌ایم، نتیجه زحمت پدرمان است.

هوش مصنوعی: سکندر پس از پایان گفت و گو، به سمت بازگشت روی آورد.

هوش مصنوعی: او از کنار یک مغازه‌ی کوچک عبور کرد و چشمانش به زیبایی و درخشش چهره‌ی یکی از افراد در آنجا خیره ماند.

هوش مصنوعی: دل خود را با قدرتی تند و تیز از وابستگی‌های این دنیای مادی جدا کن.

هوش مصنوعی: سر را چون سوزن در کار فرو کرده، عیب و ننگ گذشته را در دل گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان از ناآگاهان جدا می‌شود و خود را از تحکم آن‌ها رها می‌سازد، به درک و شناخت بهتری می‌رسد.

هوش مصنوعی: اسکندر به او گفت: ای احمق، وقتی خبری از ما به گوش تو رسیده است، چگونه به اینجا آمده‌ای؟

هوش مصنوعی: چرا رشته‌ای که به ما مربوط است را از سر خود جدا کردی؟ تو که مثل سوزنی تیز و برنده هستی، چرا به آن رشته نچسبیدی؟

هوش مصنوعی: او گفت که من فردی آزاد هستم و هرگز به خاطر خواهش‌ها و تمایلات نفسانی‌ام قدم برنداشتم.

هوش مصنوعی: خوشحالی و خوشبختی من به تو وابسته است، و وقتی که تو را نمی‌بینم، نمی‌دانم چه کنم؛ چرا که زندگی‌ام تحت تأثیر توست.

هوش مصنوعی: من به دنبال ثروت و دارایی مثل طلا و نقره نیستم، پس چرا خودم را به تنگنا قرار دهم و به در خانه‌ات بیفتم؟

هوش مصنوعی: تا حالا در شهر ما چند نفر وجود داشتند که جانشان به پر و بال پرنده‌ایی از قفس پر کشیده است.

هوش مصنوعی: امید خود را از پادشاهی و قدرت قطع کن، زیرا این آرزو از درون فقر و تهیدستی برآمده است.

هوش مصنوعی: مردی که لباسش از پارچه‌های گرانبها و زیباست، در نهایت هم باید کفن بر تن کند، در حالی که کسی که لباس کهنه و نامناسب به تن دارد، شاید از نظر دلپسندی در جایگاه بهتری باشد.

هوش مصنوعی: از بی‌وفایی این دنیا، زندگی ناپایداری را بنا کردند و آن را در گوشه‌ای تنگ و تاریک قرار دادند.

هوش مصنوعی: مدتی که بر آن‌ها گذشت، من نیز به آن غار رفتم و با درد و رنجی که داشتم، گذر کردم.

هوش مصنوعی: از یکدیگر دیدم که آن دو نفر با هم درهم آمیخته‌اند و استخوان‌هایشان به هم پیوسته است.

هوش مصنوعی: با اینکه تلاش بسیاری کردم تا حقیقت را روشن کنم، هنوز نمی‌توانم بفهمم که کدام یک از این دو حقیقت مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: آسمان دنیا بر دل من سرد شده و به خاطر آن ارتباطی که داشتم، خاطراتم از گذشته دور شده است.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: ای کسی که به خاطر دانشی که داری، از همه بالاتر هستی.

هوش مصنوعی: از هر چیزی که می‌بینم، متوجه‌ام که تو چه آگاهی داری. پس بیا تا برای این مردم، تو را به مقام‌ات معرفی کنم.

هوش مصنوعی: او گفت: ای پادشاه، من آن کسی هستم که در پی خود می‌توانیم اقدام کنیم.

هوش مصنوعی: بهتر است به جای جمع کردن ثروت و دارایی های مادی که زودگذرند، به فکر ساختن و حفظ شخصیت و ذات خود باشیم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم این لباس موقتی را به بهای دیگر فدای چیزی کنم؛ این را به عنوان نشانه‌ای از خود قبول کرده‌ام.