هوش مصنوعی: یک جوان در آغوش خود لباس زیبای شاهانه‌ای را دارد که مانند یک نوشته‌ی دست‌نوشته‌ی باارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: او از خواب سحرگاه بیدار شده و به سوی جشن عید با شوق و آراستگی می‌رود.

هوش مصنوعی: از آغاز، مانند صبحی که نوید بخش دولت و روزهای خوب است، در لباسی سفید و زیبا پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: در آغاز صبح، رنگ سبز زیبایی مانند زمرد به آسمان تابیده می‌شود و فضایی دلنشین خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی ماه از افق سر برآورد و تمام آسمان را پوشاند، مانند ردای زیبا و سرخی به خود گرفت.

هوش مصنوعی: از آینه، ابتدا خود را ببین، زیرا تنها از طریق آینه می‌توان به حقیقت خویش پی برد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت کسی اشاره دارد که چهره‌اش به قدری دلنشین است که فکر و ذهن دیگران به خود او مشغول می‌شود. به عبارت دیگر، حضور و زیبایی او به قدری تأثیرگذار است که تمام وجود آدم‌ها را پر می‌کند و آنها را به خود علاقه‌مند می‌سازد.

هوش مصنوعی: او به خودش گفت که من شاهزاده‌ای هستم و از میان شاهزادگان نادر و خاصی به دنیا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: از زمان ماه تا زمانی که جوانه‌ای به وجود بیاید، هیچ کس را مانند من شایسته‌ی سلطنت نمی‌دانند.

هوش مصنوعی: او این را گفت و بر روی برگ درخت سوار شد و سپاهی از پشت سرش به وجود آمد که هزاران نفر بودند.

هوش مصنوعی: به میدان عید پا گذاشت، اما به خاطر لغزش اسبش قربانی آن روز شد.

هوش مصنوعی: به خاطر تیر خود، جانش به خطر افتاد و به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که با عقل و آگاهی به دنیا نگاه می‌کند و مانند چشم که به خود نمی‌نگرد، از خود و مشکلاتش فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: همه‌ی خوبی‌ها را مشاهده کرد و بدی‌ها را ندید. نیک و بد را از خود دور کن و خود را هم نادیده بگیر.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، آن جام بلورینی را بیار که به خاطر درخشندگی‌اش مانند آینه‌ای رنگین است.

هوش مصنوعی: بده تا با وجود خودبزرگ‌بینی‌ام، خرد بتواند نقاط ضعف و عیب‌های ما را به ما نشان دهد.

هوش مصنوعی: بیا ای نوا آوازه‌خوان، با نغمه‌هات به عمق زندگی نفوذ کن و از جوانب مختلف وجود انسان به زیبایی پرده‌برداری کن.

هوش مصنوعی: ما تا زمانی که پرده‌ای بر چشم خود بزنیم، به خودمان و مشکلات خود نمی‌پردازیم و فقط به دیگران و حریفان خود توجه می‌کنیم.