هوش مصنوعی: کسی که از نظر روحی و اخلاقی پایین است، به دلیل داشتن ظاهری آراسته و دلپسند، از نظر مردم مورد نفرت قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او با جامه‌ای از طلا پوشیده شده و بر سرش عمامه‌ای از مصر قرار دارد که نشان دهنده مقام و منزلت اوست.

هوش مصنوعی: خانه‌ای که دل را شاد کند، بهتر از هر جای باشکوه دیگری است.

هوش مصنوعی: زمین او مانند بهشتی است که از عطر خوش عنبر پر شده و زینت آن همچون آسمان با کاشی‌های فیروزه‌ای تزیین شده است.

هوش مصنوعی: تمام سقف و دیوار او به زیبایی آراسته است و هر چیزی که در او وجود دارد، به نوعی زیبا و محکم به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: حکیمی که به دانش و خرد آگاه است، از نادانی دوری می‌کند و جهل نمی‌تواند به او آسیب برساند.

هوش مصنوعی: ناگهان بر آن پست‌ترین فرد، راهش به آن خانه باز شد و او در یک لحظه به آن جا رسید.

هوش مصنوعی: با اندیشه و دانایی، کلام را به شکلی تازه و دلنشین تبدیل کرد و از همین جا، آغاز به ایجاد تغییرات و نوآوری در سخن کرد.

هوش مصنوعی: او به قدری تحت فشار و عذاب است که حتی نمی‌تواند کلمه‌ای بر زبان بیاورد و در صحبت کردن مشکل دارد.

هوش مصنوعی: وقتی گرهی به وسیله گلو ایجاد می‌شود، دیگر نمی‌توان جایی را پیدا کرد که بتوان آن را به راحتی باز کرد یا از بین برد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی می‌پردازد که شخصی از دیدن کسی با چهره‌ای سرخ و زرد، دچار احساس ناخوشایندی می‌شود و در نتیجه، از او روی برمی‌گرداند و به او بی‌توجهی می‌کند. به عبارتی، جذابیت ظاهری آن شخص دیگر برایش جالب نیست و او را ناپسند می‌یابد.

هوش مصنوعی: چرا تو با چهره‌ای زیبا و دلپذیرت، به من نگاه کردی و بعد به من بی‌اعتنایی کردی؟

هوش مصنوعی: او گفت که در این خانه نگاهی انداختم و چیزی را زشت‌تر از تو در آن نیافتم.

هوش مصنوعی: نیکوکاران سزاوارند که به کسی که بد رفتار است، بی‌احترامی نکنند و بر آن‌ها خشم و زشتی نریزند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، ای دوست بیچاره‌ها، بیا و آن شرابی را به ما بده که در چشم‌های می‌نوشندگان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در این آینه زیبا که با نقره تزیین شده، هر آنچه نمایان می‌شود، چه خوب و چه بد، به خوبی مشخص است.

هوش مصنوعی: بیایید ای نوازنده، با صدای دلنشین درکیفیت بالا و محکم بنوازید، بر رگ‌های ضعیف و خمیده‌ی این پیرمرد که به خاطر سال‌ها سختی و رنج، تحملش به زحمت ادامه دارد.

هوش مصنوعی: هر کلامی، چه سخت و چه آسان، به گوش من به همان صورتی که هست برسد.