هوش مصنوعی: یک تیر کمان شکل که از گردن نحیفش آویزان است، به دنبال طعمه‌ای مانند زاغ می‌باشد و همچنان که کلاغ استخوانش زیر نظر دارد، جستجویش ادامه دارد.

هوش مصنوعی: او به خاطر بار سنگینی که بر دوش دارد، مثل گردن شکسته و دردناک شده است.

هوش مصنوعی: او به سن و سالی رسیده که چون زنی خودخواه به زیبایی خود مشغول است و دائما در آینه به خود نگاه می‌کند و شانه به دست دارد تا موهایش را مرتب کند.

هوش مصنوعی: در آینه، صورت مرگ را نشان داده و بر اثر تمام رنج‌هایی که تحمل کرده، موهایش از شانه‌اش ریخته است.

هوش مصنوعی: تو بدون داشتن گوشت و جسمی، از خطر گرگ و شیر دوری کردی و با دلیری در هر دشت و وادی چرا کردی.

هوش مصنوعی: به خاطر سنگینی و فشار بارهایی که بر دوش اوست، او به شدت زحمت و رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: روزی یک روباه به طور ناگهانی گرفتار شد و به این شکل در مورد ویژگی‌های حقه‌بازان و فریبکاران آگاه شد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای کسی که به داشته‌های خود راضی هستی، از این باغ که پر از گل و زیبایی است، با کاشتن خاری راضی شده‌ای.

هوش مصنوعی: از جهان گردشگران، چه کهنه و چه نو، هیچ‌کس به اندازه تو مقام و ارزش‌ات کم نیست و همواره درخشان و پررنگ باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: کسی مانند تو توانسته است که کشتی عقل را در دریا راهبری کند و آن را به خشکی نرساند.

هوش مصنوعی: چرا اینقدر لاغر شده‌ای و این ریشی که داری چه دلیلی دارد که به این وضعیت رسیده است؟

هوش مصنوعی: موری که نیازمند است، در پی تو می‌گردد و سال‌ها می‌گذرد، حالا که تو چرا اینقدر او را نادیده گرفته‌ای و پایش را زیر پا گذاشته‌ای؟

هوش مصنوعی: او گفت: چه چیزی را درباره‌ی وضعیت خودم به تو بگویم، از داستان‌های بد و خوب زندگی‌ام؟

هوش مصنوعی: من در دام سنگینی از غم و دل‌شکستگی گرفتار شدم که به خاطر آن با خون دل آغشته‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که به من کمک می‌کند و بار سنگینی را بر دوش من می‌گذارد، به من تکیه می‌دهد و مرا به حرکت وامی‌دارد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی را ناپخته و بدون فکر حمل کنی، به قدری سنگین می‌شود که توانایی تحمل آن، حتی برای بزرگترین و قوی‌ترین موجودات (مثل فیل) را هم می‌شکند.

هوش مصنوعی: هر بار که از پا بیفتم، زخم چوبی که دارم مرا از جایی که هستم به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من از تاثیرات او به شدت آسیب‌دیده‌ام؛ هر زخم و آزار من نشانی از او دارد.

هوش مصنوعی: ناله‌هایم را مانند صدای زنگ در می‌آورم، اما هیچ‌کس نیست که به فریاد من پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: وقتی روباه این داستان طولانی را شنید، تصمیم گرفت یک راه حلی پیدا کند و هوشمندانه عمل کند.

هوش مصنوعی: در میان نمکسار و شهر، رودی وجود دارد که آب آن از دریا به آن می‌رسد و به شکل موج‌هایی زیبا جریان دارد.

هوش مصنوعی: وقتی به آنجا رسیدی، در آب غوطه‌ور شو تا از حرارت آن، سبک و ملایم شوی و نمک به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: پس از آن، دیگر نه بر آن رود می‌روم، به آرامی و با گام‌های سبک به سوی شهر دل‌انگیز راه می‌سپارم.

هوش مصنوعی: شتر وقتی این حرف را از روباه شنید، تصمیم گرفت با تدبیر و فکری که دارد، برای خود راه حلی پیدا کند.

هوش مصنوعی: به طور مداوم و پیاپی در دجله، مقداری نمک را به تدریج و به شکل نیمه‌ای به آب اضافه کرد.

هوش مصنوعی: هنگامی که شتربان از آن ترفند باخبر شد، با سرعت و هوشیاری به او پاداش داد.

هوش مصنوعی: او به یکباره تصمیم گرفت که از دنیای تجملات و لذت‌ها دست بردارد و تمام اموال و دارایی‌های خود را به دیگران بخشید.

هوش مصنوعی: شتر ضعیف و ناتوان با ترفندهایی در حجاب پنهان شده و طبق دستوری که دارد، در آب خوابش برده است.

هوش مصنوعی: به سبب فراوانی آب و رطوبت، پشم و نمد به صورت غیرقابل استفاده درآمده و به نوعی زمین یا دهی گسترش یافت که در گذشته وجود نداشت.

هوش مصنوعی: روباه در حال عبور از یک مسیر دشوار بود و به شدت از آن گلایه می‌کرد و نفرین می‌کرد.

هوش مصنوعی: باد، نامی از زمین می‌برد که با من بی‌رحمانه برخورد کرد.

هوش مصنوعی: من فقط با یک نمک، دلم را به دو نیم کردم و در آب افکندم، در حالی که فرش پشمی‌ام بر روی آب افتاد.

هوش مصنوعی: اگر با شادی خود را از آب بکشید، می‌توانم به اوج آسمان پرواز کنم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، به فکر آن می‌باش که دل را از ترفندها و پیچیدگی‌ها رها کند و ساده و شاداب سازد.

هوش مصنوعی: مرا با یک جرعه از آن شیر سیراب کن تا از دسیسه‌های روباه پیر نجات یابم.

هوش مصنوعی: بیا ای نوازنده، دوباره تماشا کن و نوا جدیدی بساز، این ملودی را با صدای بلند بنواز.

هوش مصنوعی: شیر این مسیر کسی است که می‌تواند با قدرت و شجاعت خود، پوست روباه را که نماد ظرافت و احتیاط است، از سرش بردارد. یعنی او با قدرت و جرأت می‌تواند بر مشکلات غلبه کند.

هوش مصنوعی: یک شتر از ضعف و ناتوانی، مانند عنکبوت، به سوی دشت حرکت می‌کند و بدنش به خاطر کمبود آب و غذا، به شدت لاغر و نازک شده است.