هوش مصنوعی: ای ساقی، من جانم را فدای تو می‌کنم، روح من را با می صبحگاهی پر کن.

هوش مصنوعی: از می‌ای که برای اهل دل حلال و مجاز است، روشنگری کن، چون صبحی که در آن روشنایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که صبح زود فرا برسد، در نور آن با هم گرد هم می‌آییم و به گفتگو می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: به جمع دوستان می‌رویم و سخنانی می‌گوییم که از زیبایی و ظرافت برخوردار هستند.

هوش مصنوعی: ما که با هم دوستان خوبی بودیم، همیشه نسبت به یکدیگر محبت و مهربانی داشتیم.

هوش مصنوعی: ما دست در دست هم گذاشتیم و با یکدیگر به جستجوی زیبایی‌های زندگی پرداختیم و ادب و فرهنگ را با هم گسترش دادیم.

هوش مصنوعی: در هر حالتی، چه زمانی که حضور داریم و چه زمانی که غایبیم، نمی‌توانیم به یکدیگر دسترسی پیدا کنیم و به همدیگر کمک کنیم.

هوش مصنوعی: ما را تنها گذاشتند و رفتند، بدون اینکه نگران ما باشند و بی‌اعتنا رفتند.

هوش مصنوعی: ما از باغ آن‌ها یک لاله جدا داریم و به خاطر این جدایی، دل‌مان پر از غم و داغ است.

هوش مصنوعی: بهشت برین جایگاه آنها باشد و کاوشی از شیرین کامی آنها به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، نوشیدنیی به من بده که غم و اندوه را از من بزداید و آن جامی را که پر است به من بده.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که کسی که از طبع و ذات خود شاد و راضی است، همیشه به خاطر گذشته و یاد کسانی که قبل از او بوده‌اند، قدردانی می‌کند و به یاد آن‌ها می‌افتد.

هوش مصنوعی: افراد ثابت قدم و استوار در مسیر حقیقت، به دور از هر چیز اضافی، در میخانه عشق و وحدت حضور دارند.

هوش مصنوعی: افراد باتجربه در مسیرهای معنوی مانند شیرانی هستند که در میدان‌های حقایق و دشواری‌ها به خوبی عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد خودپسند به سادگی در دنیا دچار گمراهی می‌شوند، اما کسانی که به حقیقت و وجود واقعی توجه دارند، راه درست را پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: در سینه‌شان آتش و حرارت وجود داشت و همچون چراغی در تاریکی، برای ظالمان روشنایی می‌بخشیدند.

هوش مصنوعی: در این شب تار، افرادی وجود دارند که در نورها جذب شده‌اند و از آن‌ها بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: آن‌ها از نور چراغ و شمع بی‌نیاز شدند و در نور جمع غرق شدند.

هوش مصنوعی: هر کجا نشانی از آن‌ها هست، راهنمایی برای نزدیک شدن به مقام قرب وجود دارد.

هوش مصنوعی: باشد که جان ما فدای آنها شود و خاک راه وفایشان بر سر ما بپاشند.

هوش مصنوعی: شراب‌فروش دل ما را از ما گرفته و غم‌های زندگی‌مان را در دست گرفته است.

هوش مصنوعی: باده‌ای به ما بده که از این خود و تعلقات رها شویم و لحظه‌ای آزاد باشیم.

هوش مصنوعی: امید را با نوشیدن جام زیبایی به خنده و شادی بیاور.

هوش مصنوعی: ما را از خودخواهی و خودستایی خود رهایی بخش و به نقاشی و زیبایی‌های دل‌انگیز هدایت کن.

هوش مصنوعی: قبل از این، حتی اگر بغداد به خاطر یمنی‌ها و جنیدیان بسیار رونق داشت، اکنون دیگر چنین نیست.

هوش مصنوعی: امروز بغداد مانند سمرقند شده و خطراتی از سوی عبیدیان مردم را تهدید می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگاه نام جنیدیان را بر زبان بیاوری، باید قافیه آن را با عبیدیان هماهنگ کنی.

هوش مصنوعی: وقتی در شعر از چنین سخنی صحبت می‌شود، دیگر قافیه‌ای زیباتر از آن نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: آداب و رسوم صوفیانه به شکلی زیبا و منظم در این زمان ارائه شده‌اند.

هوش مصنوعی: این شعر به این نکته اشاره دارد که این آثار شعری باید همیشه و از لحاظ غنای محتوایی و زیبایی از قافیه‌ها پر باشد و هرگز دچار خالی بودن نشود. در واقع، شاعر خواهان حفظ غنای شعر و پر بودن آن از مضامین و احساسات است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن نوشیدنی را به من بده که مثل خورشید در جام, زیبایی و روشنی جهانی مانند جام جمشید را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بگویم آن نوشیدنی‌ای که از نور و روشنایی تاریخ نشأت می‌گیرد، می‌تواند داستان‌های قدیم و جدید را فاش کند.

هوش مصنوعی: بهرام کجا و گور او کجاست و آن زور بازوی شیر چه شده است؟

هوش مصنوعی: کاووس چه عملی انجام داد که آن کاخ را برپا کرد و پایه‌های خود را برای سپهر (آسمان) قرار داد؟

هوش مصنوعی: چنگیز، که به مانند گرگی در این دشت بود، اکنون این دشت از وجود گرگ‌گونه او خالی شده است.

هوش مصنوعی: در برابر مرگ، روباه با شجاعت خود را آماده کرد و به جنگ او رفت، بی‌هیچ تسلیحاتی.

هوش مصنوعی: تیمور، مانند سدی از آهن است که از فساد و خرابی محافظت می‌کند و در برابر نفوذ بیگانگان ایمن است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره می‌کند که فردی با ناتوانی و ضعف خود را تسلیم می‌کند، مانند موم که نرم و قابل تغییر است. او به خاطر بی‌نفسی و بی‌پولی، از دنیای مادیات و دارایی‌ها جدا می‌شود و جانش را فدای این نارسایی‌ها می‌کند. به این ترتیب، احساس ناتوانی و فقر روحی و مالی او را به حالت تسلیم و ذلت سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: شهرخ که به خوشحالی و شادابی زندگی می‌کند، شهرتش را به شهر خی می‌برد.

هوش مصنوعی: در این جمع و صف، بلاها و مشکلات همراه با چهره‌ای زیبا و خیره‌کننده پدیدار شدند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، اندکی بهانه کن و برایم جامی از باده مغانه بیاور.

هوش مصنوعی: عطر خوشی که از او به مشام می‌رسد، مانند دعای خیر و امیدی است که در دل گل‌های ریحان وجود دارد و بویی از عدالت و خوبی را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: شاهی که از ظلم و ستم بیزار است و به عدالت و بزرگواری افتخار می‌کند.

هوش مصنوعی: عدالت او مانند سایه‌ای است که بر تخت و تاجش می‌افکند، پس او به دعا و درخواست چه نیازی دارد؟

هوش مصنوعی: فاروق مانند شتری که در این فضا می‌تازد، صدای عدالت او باقی ماند.

هوش مصنوعی: وقتی حجاج (که یکی از حاکمان ستمگر تاریخ بود) از این دکان (حکومتش) رفت و رخت خود را برداشت، جهان از ظلم و ستم او نجات یافت و به روشنایی رسید.

هوش مصنوعی: او به ملاقات شخصی نیکوکار و عادل در باغ رضوان رفت و در آنجا آرامش یافت.

هوش مصنوعی: این زندگی که تحت تأثیر افکار ناپسند و ظالمانه قرار دارد، باعث می‌شود که عواقب بد و نتایج منفی در آینده به سراغ او بیاید.

هوش مصنوعی: آدم خوش‌شانس کسی است که از تجربیات و نصایح دیگران استفاده کند و درس بگیرد.

هوش مصنوعی: کسی که کارش را به درستی انجام می‌دهد، به چیزهای ناپسند و بی‌اهمیت نمی‌خندد و آنها را جدی نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن شراب کهنه و خوشگوار را به من بده که مانند یاقوت ذوب‌شده و لعل جاری است.

هوش مصنوعی: این نوشیدنی که دوستان در کنار هم به اشتراک می‌گذارند، نماد وفاداری و مهرورزی است که باید در ارتباطات وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که آرامش و ارتباطی میان کسانی که سرگردان و نگران هستند، برقرار می‌شود و همچنین کسانی که از هم جدا شده‌اند، دوباره به هم متصل می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دوست خود کمک کند، مانند درخت نخل در املش که سرزنده و پربار می‌شود، او نیز پرثمر و پربرکت خواهد شد.

هوش مصنوعی: دوست، همچون کلید گنجینه امید است و او مژده‌دهنده زندگی خوش و پایدار است.

هوش مصنوعی: مقصود از وجود و هستی چیست جز رسیدن به محبوب و یار؟ و چه فایده‌ای دارد اگر یار در میان نباشد؟

هوش مصنوعی: هر کس که در زندگی به دنبال هدف و آرمان خود باشد، تا زمانی که به پایان زندگی نرسیده، نباید از تلاش و کوشش دست بکشد. در واقع، انسان باید همواره برای رسیدن به خواسته‌ها و آرزوهایش تلاش کند، مانند پرنده‌ای که برای پرواز و رسیدن به آسمان در تلاش است.

هوش مصنوعی: به ویژه اینکه در باغ دوستی، صدای وفا بر روی شاخه‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: آوای محبت می‌تواند دل‌های زخمی را آرامش بخشد و تسلی دهند.

هوش مصنوعی: هیچ کاری به اندازه فدای عشق این محبوب ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: ساقی در صبح زود، عطر خوش بویی را پخش می‌کند و نسیم صبحگاهی طراوت خاصی به فضا می‌بخشد.

هوش مصنوعی: از میخانه بویی به مشام می‌رسد، برخیز و سبویی در دست بگیر.

هوش مصنوعی: از آن نوشیدنی که مانند شمع جان را می‌سوزاند، پروانه عقل را نیز می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق شعله‌ور شد و عقل را سوزاند، گنجشکی به پرواز درآمد و به جایگاه بلندی رسید.

هوش مصنوعی: خود را از دام فریب‌های عقل رها کن و از قید و بندهای منطقی آزاد شو.

هوش مصنوعی: برای آنکه از عشق بهره‌مند شوی و در آرامش زندگی کنی، باید در پناه عشق قرار بگیری.

هوش مصنوعی: هر جایی که عشق وجود دارد، صداقت و فداکاری حاکم است، اما هر جا که عقل و عقلانیت برتر باشد، نقشه‌کشی و حقه‌بازی رونق می‌یابد.

هوش مصنوعی: شخصی در حال عشق ورزیدن به شدت از ترفندها و نیرنگ‌ها دوری می‌کند و دل می‌کوشد تا آزادانه و بدون قید و شرط به عشق خود بپردازد.

هوش مصنوعی: اگر تو شایسته آن مقام نیستی که به خاطر عشق دیوانه‌وار، عشق نورزی، بهتر است که از آن دور بمانی.

هوش مصنوعی: بنشین و داستان‌ها را بشنو و جادوگری را از کسی که به خاطر عشق دیوانه شده، ببین.