هوش مصنوعی: سخنرانان از هر آنچه که می‌دانند، آگاهند و از متن‌های ادبی و گفتاری الهام می‌گیرند.

هوش مصنوعی: عشق زیباترین داستان و دلنشین‌ترین آهنگ است که همه آن را می‌پذیرند.

هوش مصنوعی: وقتی این راز را فاش کردم، دنیایی از شگفتی و هنر را ایجاد کردم.

هوش مصنوعی: طبع من به خاطر داستان یوسف و زلیخا شیرین و خوش‌نوا شده است، مانند طوطی.

هوش مصنوعی: از همه شما در آن لحظات شیرین و دل‌چسب، گفتارهایی که طعم شیرینی و لطف دارند، بهره‌برداری کنید.

هوش مصنوعی: در دنیا شور و هیجانی به وجود آمده که باعث خوشحالی و شادمانی عاشقان شده است.

هوش مصنوعی: چشمه‌ی لطف و مهربانی همیشه موجود است، اما با این حال، تشنگی ما هیچ‌گاه برطرف نمی‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده دل من از جایی دیگر، به دنبال جویندگی یک نوا و آهنگ تازه بود.

هوش مصنوعی: وقتی که قرعه کشیدم، نتیجه به نفع میمون خارج شد و به داستان مجنون اشاره کرد.

هوش مصنوعی: با اینکه پیش از این، دو استاد بزرگ در عرصه شعر و ادب پایه‌گذاری کرده‌اند،

هوش مصنوعی: در نکته‌سنجی و بیان مسایل، زبان‌ها آزاد و روان شدند و در این فرآیند، حقایق بیان گردید.

هوش مصنوعی: از گنجینه، همچون گنجی درخشان، جواهرات بیرون می‌ریزند و از هند، شیرینی مانند طوطی به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: آن کسی که دعا و درخواست‌ها را به صورت واضح و شفاف بیان می‌کند، در واقع جلوه‌گری از معنا و مفهوم عمیق را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: این کنده‌کاری که روی سنگ انجام شده، به خاطر هنر و خلاقیتی که در آن به کار رفته، زیبایی خاصی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که به اوج علم و دانش رسیده است، در واقع از سحر و جادوگری فاصله گرفته و به کارهای شگفت‌انگیز دست یافته است.

هوش مصنوعی: من هم عزم سفر کرده‌ام و بر روی شتری آرام نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: هر جا که اسب زیبای آنها به پا می‌خاست، نعمت و خیرات آن‌ها به یاد می‌آمد.

هوش مصنوعی: من هم به دنبال آن‌ها رفتم و خودم را به آن وضعیت و غبارشان رساندم.

هوش مصنوعی: اگر در میان آن‌ها کم مانده‌ام، پس غبارشان بر چهره من نشسته است.

هوش مصنوعی: وجود من با آن غباری که بر سر نیازم می‌افتابد، جان تازه‌ای می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من در میان امواج دریا غرق شده‌ام، چرا باید از خاک تیمم کنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم از چشمه اراده و تلاش، آب زندگی بگیرم و از چهره خود همه گرد و غبارها را دور کنم.

هوش مصنوعی: شخصی که از نعمت‌ها و نعمت‌های الهی بهره‌مند است، در واقع به الهام و هدایت‌های غیبی تکیه دارد. وابستگی به این فیض‌ها عیب نیست، بلکه نشانه‌ای از رسیدن به فهم و درک عمیق است.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی گوهر را از معدن استخراج کنی، در این صورت گرفتن آن از دکان و بازار بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: در دستان من رود دجله قرار دارد و باید حق آب آن را به هیچ‌وجه نادیده نگیرم.

هوش مصنوعی: جام را از دست خود بیرون گذاشتن و از نم و رطوبت جوی خود آب نوشیدن.

هوش مصنوعی: بهتر است که از کاسه‌ی زرین دیگران آب بنوشی تا اینکه از حوض کسانی که ساقی‌اند، بنوشی.

هوش مصنوعی: در دریای نعمت‌ها، کمبود وجود ندارد، اما دل پاک، تشنه و نیازمند است.

هوش مصنوعی: چشمه به خاطر سنگی که بر دهانش بسته شده، دیگر نمی‌تواند آب را به جوش آورد و جاری کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از سنگی که خالی است، آب بگیرم تا بتواند در اطرافش آب پخش کند.

هوش مصنوعی: هر جا که جستجو کنم، آب را پیدا می‌کنم؛ هم خودم از آن می‌نوشم و هم به دیگران می‌دهم تا بنوشند.

هوش مصنوعی: از الهام‌های غیبی، سرود می‌خوانم و از ساقی درخواست می‌کنم که شراب جاودانی به من بدهد.