هوش مصنوعی: از جدایی و دوری، جان عالم به شدت دچار رنج و درد شده است. ای پیامبر خدا، بر ما رحم کن.

هوش مصنوعی: تو که آخرین نعمت برای جهانیان هستی، چرا از محرومان و نیازمندان بی‌تفاوتی و غافل شده‌ای؟

هوش مصنوعی: ای لاله، از خاک سرسبز و مرطوب خود بلند شو و بیدار باش، مانند نرگس که مدت زیادی خوابیده و حالا وقت بیداری‌اش فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: سر خود را از خواب و غفلت بیرون بیاور و بر روی زیبایی‌های زندگی که همچون صبحی تازه است، تمرکز کن.

هوش مصنوعی: شب‌های پر از غم و اندوه ما را با چهره‌ات به روزی روشن تبدیل کن و روزهایمان را با حضور تو خوشحال و شاداب کن.

هوش مصنوعی: لباس معطر و خوشبویی بر تن کن و برای سر خود عمامه‌ای از کافور ببند.

هوش مصنوعی: موهای خود را رها کن و به آرامی بر زمین بریز تا سایه‌ی قد بلند و زیبا به پا بزند.

هوش مصنوعی: از جمعیتی خوش حال برآیید و در ملازمت آنان با دل و جان حضور پیدا کنید.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم دنیا به‌دنبال رفاه و خوشبختی هستند و همچون فرشی که زیر پای شما پهن می‌شود، می‌خواهند به شما احترام بگذارند و از شما استقبال کنند.

هوش مصنوعی: از اتاقم به حیاط حرم می‌آیم، نه برای اینکه خاک را ببوسم، بلکه برای اینکه قدم بگذارم.

هوش مصنوعی: به کسی که به زمین افتاده و ناامید است کمک کن و به دل شاد کردن عاشقان بپرداز.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در دریای گناهان غرق شده‌ایم، اما بر روی زمین و در خاک قرار داریم.

هوش مصنوعی: تو مانند ابر رحمت هستی که گاهگاهی با نگاهی به لب‌های خشک، برکت و نعمت خود را نازل می‌کنی.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن کسی که در مسیر خود به تو رسید و از دیدن آثار تو شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نور و روشنی‌ات، به شکرانه سجده به مسجد کردیم و جان‌مان را مانند پروانه‌ای که به چراغ می‌نشیند، به تو تقدیم کردیم.

هوش مصنوعی: به دور بارگاه تو با دلی بی‌پروا گشتیم، همچون پنجره‌ای که سوراخ‌های زیادی دارد.

هوش مصنوعی: ما اشک‌های خود را مانند باران از چشمان بی‌خواب ریختیم و زمین حریم مقدس روضه‌ات را آبی کردیم.

هوش مصنوعی: ما گاهی از آن مکان دور می‌شویم و غباری به پا می‌کنیم و گاهی نیز از آنجا علف و خار می‌چینیم.

هوش مصنوعی: از آن نور، روشنی چشمانمان را گرفتیم و با این نور، بر زخم‌های دل مرهم گذاشتیم.

هوش مصنوعی: ما به سمت منبر تو راهی پیدا کردیم و از نور چهره‌ات، دلیل و نشانه‌اش را در ظرفی از طلا گرفتیم.

هوش مصنوعی: از عبادت‌گاه تو با سجده خواسته‌مان را به دست آوردیم و در این راه، پایگاهت را با اشک‌های چشمان‌مان شستشو دادیم.

هوش مصنوعی: ما به احترام هر ستون ایستادیم و از مقام راستین درخواست کردیم.

هوش مصنوعی: از عشق و آرزوی تو، دل خوشی‌هایم را فدای آتش سوزان دلم کردم.

هوش مصنوعی: حال که بدن من دیگر از خاک آن مکان نیست، خوشحالم که روح من در آنجا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: ما از خودمان و از افکار و خواسته‌های خود خسته و ناتوان شده‌ایم. حالا بیایید ببینیم چقدر از این وضعیت رنج می‌بریم و اگر امکان دارد، یکدیگر را ببخشیم.

هوش مصنوعی: اگر لطف و همراهی تو نباشد، هرگز از دست ما کاری ساخته نیست.

هوش مصنوعی: خداوند سرنوشت ما را بر وفق میل خود تغییر می‌دهد و از ما می‌خواهد که به درگاهش پناه ببریم و از او یاری طلب کنیم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که از یقین و ایمان حقیقی برخوردار باشد، ابتدا زندگی واقعی و حیات معنوی را به دست می‌آورد و پس از آن می‌تواند در امور دینی خود ثبات و استقامت داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی روز قیامت فرا می‌رسد و ترس و وحشت آن آغاز می‌شود، بر آتش حیات ما تاثیری نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: با وجود تمام گمراهی‌های ما، نزد تو درخواست شفاعت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که به میدان شفاعت می‌روی، با غرور و افتادگی مثل چوبی که در بازی چوگان به زمین می‌کوبند، خود را آماده کن تا به یاری گروهی بیایی.

هوش مصنوعی: به دلیل توجه زیبای تو، کار و تلاش من تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرد و به نفتی تمام می‌شود.