هوش مصنوعی: یک شب، غنچه‌های خوشبختی در صبح روشن با برکت‌های فراوان زنده شد.

هوش مصنوعی: به اندازه بزرگی او، شبی چون شب قدر وجود دارد و از نور او، شب روشن و زیبایی مانند شب بدر به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: سایه‌ی موهای او حتی حوریان را شرمنده می‌کند و روشنی چهره‌اش همچون نوری بر نوری است.

هوش مصنوعی: نسیم خنک موهای سنبل را به هم ریخته و هوای او باعث شده که شبنم‌ها مثل اشک روی دانه‌ها بچکد.

هوش مصنوعی: چرخ دنده‌های سرنوشت به ثبات‌های شما متصل شده و درهای بدبختی بر روی دنیا بسته شده‌اند.

هوش مصنوعی: درون این مکان، گرگ و میش به آرامی کنار هم هستند و همچنین گوزن و شیر نیز به صلح و آرامش در کنار هم زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: شادی را مانند سحر، خندان و شاداب می‌بینم، اما لبخند آن را می‌گریزد. در روزهای سخت و دشوار، شب‌ها به سر کفن می‌افتند.

هوش مصنوعی: در این شب، نور چشم درک و بینش، شایسته ستایش و تقدیر از خالق هستی است.

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشت به خوبی از دل بدخواهان پنهانی به سمت خوشبختی و سعادت رهنمون می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین به پهلو تکیه کرد و مانند مهدی نرم و آرام جان لطیف و نازنین را در خود جای داد.

هوش مصنوعی: دلش هوشیار و چشمش در خواب شیرین است، اما بخت او در خواب بر این خواب آگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: ناگهان، همسر اکبر با سبکی و راحتی بیشتری از این طاووس سبز رنگ وارد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی به خواجه (آقایی) می‌گوید که بیدار شود، زیرا امشب خواب خوشی دیده و زمان آن رسیده تا به فعالیت و تلاش بپردازد. شادابی و نشاط ناشی از خواب خوب، او را به حرکت و انگیزه دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: در یک لحظه از این خوابگاه خارج شو، زیرا بخت تو به گونه‌ای است که جهان را در خواب می‌بیند.

هوش مصنوعی: من پس از اینکه در مسیر خوشی و لذت قدم زدم، اکنون با شادی و انرژی تازه‌ای به اینجا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که بر زمین با شادابی و نشاط حرکت می‌کند، همانند پرنده‌ای است که در آسمان با خوشحالی و سرزندگی پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل تو به بلندی آسمان‌ها برود و فکر تو به عمق و پیچیدگی‌های جهان بپردازد، تو به معرفتی عمیق و فهمی فراتر از خود دست پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: نه کسی کنترلی بر او دارد و نه از پای او گامی به عقب رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که دل از عشق معشوقه‌ها آزاد باشد، هیچ گاه آزار و درد نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: اگر نیاز باشد که او برای خوردن به آخور برود، شغل او هم همین خواهد بود، یعنی زندگی او در گردشی دائمی به این کار وابسته است.

هوش مصنوعی: از سوار شدن بر این اسب نازنین، هیچ رنجی را از هیچ‌کس احساس نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: از آن کاخ درخشان، زمانی که آن بزرگوار دیندار با اراده و نیت خیر به سوی منزل حرکت کرد.

هوش مصنوعی: از جمع آسمانیان، صدا بلند شده که می‌گویند: «خداوندی که بنده‌اش را شبانه به سفر برد».

هوش مصنوعی: براق با سرعت و چالاکی به پرواز درآمد و از مکه دور شد، مانند سکه‌ای که به دور می‌چرخد.

هوش مصنوعی: در یک لحظه کوتاه، حتی کمتر از آن، از دور صدای حلقه‌ای که به در می‌خورد، به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در آن مسجد، امامِ پیامبران به عنوان پیشوای کسانی که قبل از او بودند، قرار گرفت.

هوش مصنوعی: از آنجا، بر این فیروزه‌ای که به منزلگاهی مانند خرگاه تبدیل شده، همچون ستاره‌ای در اطراف ماه، حاشیه‌ای درخشان و زیبا نمایان شده است.

هوش مصنوعی: علامتی از بندگی بر پیشانی او نقش بسته است و به همین خاطر، نام او در تاریخ ثبت شده است.

هوش مصنوعی: از آنجا به سمت بالا، عطارد با سبکی خود را بر سر انسان می‌ریزد.

هوش مصنوعی: او به سمت ستاره زهره حرکت کرد و در دامان وفای او چنگ زد.

هوش مصنوعی: برای شستن پا، آفتابه را از گلابه چهارم برداشت.

هوش مصنوعی: وقتی بر کاخ پنجم ضربه زد، قدمی برداشت و از نشانه‌های بوسه‌اش بهره‌ای مانند بهرام گرفت.

هوش مصنوعی: لبان او مانند لعل می‌درخشند و وقتی بر مشتری می‌افشاند، گویی که از گوهر ناب و گرانبهایی نقطه‌ای درون مشت او پیدا شده است.

هوش مصنوعی: داستان از این قرار است که در آسمان هفتم، نعلینی از زحل به دست آمده که قادر است هر مشکلی را حل کند و به هر شخصی که آن را داشته باشد، یاری می‌رساند. به عبارت دیگر، این نعلین نماد خوش شانسی و قدرت حل مسائل است.

هوش مصنوعی: پس از آن، او قصر هشتم را بنا کرد و مسکن ثوابت را در آن قرار داد، که باعث خوشحالی و روشنایی چشم او شد.

هوش مصنوعی: دختران نعش و ستاره پروین شروع به گفتن کردند و هر کدام به روش نثر و شعر او را مدح و ستایش کردند.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و زیبایی چهره‌اش، مانند پروانه‌ای می‌چرخم و به او دور می‌زنم.

هوش مصنوعی: دل از شوق و محبت معشوقش به زمین افتاد، مانند سایه‌ای که زیر پاهای او قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که عواطف و اندیشه‌ها بر گردونه آسمانی حاکم می‌شود، آن را به زمین می‌سپارد و از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: و از آنجا وقتی که به درخت سدرة المنتهی نزدیک شد، پرواز جبرئیل نیز تضعیف شد و سست گردید.

هوش مصنوعی: سرافیل به کمک تدبیر خود از کمین خارج شد و دستانش را به سوی رفرف (نوعی پرده یا زینت) در حجله (خیمه یا محل برگزاری مراسم) دراز کرد.

هوش مصنوعی: وقتی وجودش به اوج و کمال رسید، به سرعت اقتدار و سلطنتی که در آسمان داشت را از دست داد.

هوش مصنوعی: در این بیت، فرد به توصیف حالتی می‌پردازد که از مقام و مرتبه‌ی بلندی برخوردار شده و به جای تکیه بر ظواهر و نشانه‌های مادی، به باطن و معناهای عمیق می‌پردازد. او از عرش که نشانه‌ای از ارتفاع و تعالی است به عنوان نمادی از رهایی از دنیا و تعلقات آن یاد می‌کند و در عوض، علم و آگاهی را بدون نیاز به ظواهر نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، او بر این باور است که شناخت و علم واقعی فراتر از فرم‌های ظاهری است و در عمق وجود انسان‌ها جای دارد.

هوش مصنوعی: گلی را از این فضای پایین به درگاه بالا و باارزش منتقل کردند و در آنجا گذاشتند.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی به رابطه میان جهت و مکان اشاره دارد. او می‌خواهد بگوید که اگر کسی از محدودیت‌های موجود در زندگی رها شود و از فشارها و تنگناها آزاد گردد، می‌تواند به طور بهتری به زندگی و هدف‌هایش بپردازد. در واقع، داشتن آزادی از قید و بندها، می‌تواند به فرد کمک کند تا مسیر درستی را انتخاب کند و با آرامش و اعتماد به نفس پیش برود.

هوش مصنوعی: جایی پیدا شد که نه جایگاه خاصی داشت و نه بدن در آنجا اجازه حضور داشت، اما روح در آنجا بود.

هوش مصنوعی: در این بیت به معنای پاک شدن و آزاد شدن از آلودگی‌ها و محدودیت‌های وجودی اشاره شده است. او به گونه‌ای از پیوندهای دنیوی و محدودیت‌های خود رها شده که به وجودی خالص و بدون زنجیر دست یافته است. یعنی هر گونه کثافت و ناپاکی از وجود او برطرف شده و به مقام بلندتری نایل آمده است.

هوش مصنوعی: تنها یکی باقی مانده است که از ویژگی‌های این یکی پاک و خالص است و از کثرت و تفرقه دور است. همچنین از کمی و نقصان نیز خالی است.

هوش مصنوعی: آنچه فراتر از دیدن است را ببین و از ما در مورد کیفیتش سؤال نکن که چگونه است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی نمی‌توان در آنجا ماند و نه باید به خاطر کمبود یا زیاد بودن به چیزی وابسته شد.

هوش مصنوعی: پس از آن، کلامی را شنید که نه فقط به صورت گفتار بود، بلکه در دل آن رازها و معانی عمیق‌تری نهفته بود.

هوش مصنوعی: نه از خواسته‌ها و احساسات او خبری داریم و نه توانایی انتقال آن احساسات و کلمات به او را داریم.

هوش مصنوعی: از فهم او، گوش جانم در دستان باد است و از سخنش، دست دل را کوتاه می‌کند.

هوش مصنوعی: فهم و دانش او به اندازه‌ای نیست که بتواند او را درک کند و عقلش در مواجهه با دنیای اطرافش ناتوان است و به نوعی در حرکت در این دنیا مشکل دارد.

هوش مصنوعی: بهتر است که از گفتن بپرهیزیم و به گفتار دیگران گوش بسپاریم، زیرا باید از این مکالمات فاصله بگیریم و زبان را از گفت و گو جدا کنیم.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی از مرز خود فراتر بروی و از این دریای خطرناک جان به در نبری.

هوش مصنوعی: در این مکان مقدس، دیگر از صحبت کردن خودداری کن و گفتگو را پایان بده، زیرا فقط خداوند بر همه چیز آگاه است.