هوش مصنوعی: به افرادی که تجربه و مهارت دارند روی بیاور و با آنها تعامل کن، زیرا در کارهای ناپخته و بی‌تجربه نباید بیشتر از این وقت و انرژی صرف کنی.

هوش مصنوعی: آزادمندی و پختگی چه ارزشی دارد اگر به خاک و سرزمین نیستی وابسته باشی؟

هوش مصنوعی: زیر لایه‌های زنگاری کاخ، میوه‌ای نارس بر روی درخت قرار دارد که نشان‌دهنده ناپختگی و نارس بودن آن است.

هوش مصنوعی: زمانی که در پختگی، سنگی که هنوز روی نخورده است، بیفتد، می‌تواند به شکلی مانند کودکان بی‌تجربه و نا‌آشنا به مشکلات و چالش‌ها عمل کند.

هوش مصنوعی: از سفره‌ی پخته‌ی کاردانان، غذایی برگزین و از سنگ‌اندازان نادان دوری گزین.

هوش مصنوعی: طمع را از زندگی‌ات دور کن و به قناعت توجه داشته باش. به دنبال چیزهایی که می‌خواهی، نباش و به توکل بر خدا بسنده کن.

هوش مصنوعی: به شهر برو و خانه‌ای بساز که در آن به آرامش و دور از هیاهو زندگی کنی. مانند آشیانه‌ای برای پرنده‌ای نادر و کمیاب.

هوش مصنوعی: زبانت را در ستایش افراد زبون و پست باز نکن و به خاطر یک لقمه نان، خودت را به ذلت نینداز.

هوش مصنوعی: این بیت به معرفی مقام و قدرت افراد در جامعه می‌پردازد. می‌توان گفت که سران حکومت و مقامات مهم نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت و وضعیت کلی جهان دارند و بر زندگی مردم تأثیر می‌گذارند. به عبارتی، تأثیر آن‌ها بر جهان و سرنوشت مردم، معادل موجباتی است که خود باعث تحولات و تغییرات در دنیا می‌شوند.

هوش مصنوعی: به تغییرات فصل‌ها نگاهی بینداز، که چگونه زمان در هر دوره به شکل‌های مختلف به گردش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: بهار پارسال و امسال هر دو را یکسان ببین، حالا که پاییز فرا رسیده، به زیبایی هر دو توجه کن.

هوش مصنوعی: در بین دو فصل تابستان و دی، نمی‌توان به راحتی تفاوت‌ها را شناسایی کرد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا در این حالت دایره‌ای، شادی این‌گونه به طور مکرر تکرار می‌شود.

هوش مصنوعی: با وجودی که زیبایی‌های طبیعی بارها و بارها تکرار می‌شوند، اما ممکن است به مرور زمان برای انسان خسته‌کننده و کسل‌کننده شوند.

هوش مصنوعی: زیان را کنار بگذار و به فکر منافع خودت باش. از زندگی‌ات دست بردار و به نابودی خود فکر کن.

هوش مصنوعی: دل خود را از کارهای مشغولان خالی کن و از گرفتاری‌های بزرگ و طاقت‌فرسا رها شو.

هوش مصنوعی: عشق را در دوره‌ای خاص یاد نگیر و به دیگران کمک نکن که در تاریکی از آن بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که نفس‌های خود را حفظ کنی، زیرا شرط و لازمه‌ی ادامه‌ی مسیر و حرکت در زندگی، حفظ و مراقبت از نفس‌ها است.

هوش مصنوعی: نفس و روح انسانی که بدون شناخت و آگاهی به زندگی ادامه دهد، به عمر افراد آگاه و دانا افزوده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چراغ زندگی با پف دماغ خاموش می‌شود و دود تأسف به عقل لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: در جوانی، سختی‌ها و مشکلات از زندگی‌ات دور می‌شود و با گذشت سال‌ها و رسیدن به پیری، روزگار تو روشن و پر از آرامش می‌گردد.

هوش مصنوعی: زمانی که ظلمت و انزوای کوری به پایان می‌رسد، بر آدم نوری می‌تابد که از رویش موهای سفید او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در تاریکی هیچ موفقیتی نخواهی داشت، بنابراین قدمی بردار در روشنایی این نور.

هوش مصنوعی: از این مسیر می‌توان به جایی رسید که از آنجا می‌توانی بوی وفا را بشنوی.

هوش مصنوعی: اگر سفید شدن موها نتواند بر چهره‌ات تاثیری بگذارد، پس چه رنگی می‌تواند تو را تغییر دهد؟

هوش مصنوعی: اگر در دل تو حسی از رنگ و زیبایی وجود دارد، آن را پنهان نکن و همچون افرادی که رنگ و لعاب ظاهری دارند، خودت را فریب نده.

هوش مصنوعی: از پیری بر سر تو موهای سفید و ریش‌های خاکستری نشسته و این باعث غم و اندوه تو شده است. غم تو به اندازه‌ای است که مانند آب شدن برف، اشک‌های تو هم می‌ریزند.

هوش مصنوعی: به سراغ دروازه‌ی عذرخواهی بیا و خود را با اشک شستشو بده تا از دل سیاهی‌ها رهایی یابی.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی سیاهی را از دل خود پاک کنی، از این کار ناپسند چه فایده‌ای می‌توانی بگیری؟

هوش مصنوعی: دستت را کنار بگذار و قلم را زمین بگذار چون که دستت لرز دارد و فکر تو در این لحظه آشفته و نابسامان است.

هوش مصنوعی: فکر و خلاقیت کاهش یافته و دیگر چیزی برای پرورش شعر و هنر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم در دست تو چیزی جز پای کلاغی ببینم، نه از باغی خوش‌بو و سرسبز.

هوش مصنوعی: تو که با چنین پای بلندی به دنبال طاووس‌ها هستی، چرا به فکر رهایی از زندانی‌ها و گرفتارانی نیستی؟

هوش مصنوعی: رهایی از افکار و خیالات بی‌اساس، هدف اصلی است نه فقط نوشتن شعر و نظم.

هوش مصنوعی: نظامی که سازمان‌دهی زیبایی دارد، به خاطر سخت‌گیری‌های طبیعی خود، نکات تازه‌ای را خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: اکنون درون پرده قرار دارد و همه از آن بیرون مانده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نتواند از چیزی بهره‌مند شود، مگر آنکه آن را از خود به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز کسی که با دل سالم به سوی خدا بیاید، جایگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: دل از این پیام کوچک و محدود رها شده و به سمت آن سرای وسیع و مقدس حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: از این تله، گرفتارانی که فرار کرده‌اند، زیر دامن آسمان آرام گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: درون خود را از آثار و آثار پوچ و متنوع پاک کرده‌ام و به اصل یگانگی و وحدت رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر دل را در کنار خود حس نکنی، مشکلی نیست، چون اگر از خودت دور شوی، به چه دردی می‌خورد؟

هوش مصنوعی: نمی‌توانی در میان افراد ماهر، به کسی که توانایی بیشتری دارد، تکیه کنی.

هوش مصنوعی: دل آن کسی که به حقیقت عرفان دست یافته، به زیبایی بیان می‌کند که روزه‌داری تنها به صرفه‌جویی در نان نیست.

هوش مصنوعی: نماز از هر زن سال‌خورده‌ای به‌سوی خدا می‌آید، حتی اگر شیوه‌اش ناتوانی و کمبود باشد.

هوش مصنوعی: اگر دلی پیدا شود که در این مسیر استوار بماند، پس باید آن را به دست آورد، زیرا این وظیفه‌ای است که در دست کسانی است که دانش و تجربه دارند.

هوش مصنوعی: دل را به گونه‌ای توصیف کرده‌ام که وقتی درباره‌اش با تو صحبت می‌کردم، حالا برای بیان ویژگی‌هایش به جواهرات معرفت و اسرار گرانبها اشاره می‌کنم.

هوش مصنوعی: به دنبال مشورت از فردی با تجربه و دانش کافی باش، زیرا این راهی است برای به‌دست آوردن محبت و دل دیگران.