هوش مصنوعی: وقتی که خوشبختی به زلیخا رسید، تقدیر به او بهای زیادی داد و نامش را بر سکه‌ها ضرب کرد.

هوش مصنوعی: چشمش از آرزوهای دنیا دور شد و به خدمت یوسف مشغول گردید.

هوش مصنوعی: لباس‌های زیبا و گرانبهای خز و دیبا به قدش جلوه‌ای دل‌انگیز و زیبا می‌بخشند.

هوش مصنوعی: مذهب مانند تاجی طلایی بر سر و جواهراتی زیبا بر کمرها است که هر کدام از آنها مانند گوهرهای درخشان و ارزشمند هستند.

هوش مصنوعی: در روز سال، هر یک به عدد سیصد و شصت فراهم کرد و با خیال آسوده استراحت کرد.

هوش مصنوعی: هر روز که صبح تازه‌ای فرا می‌رسد، تو بر دوش آن روز، لباسی تازه و نو می‌پوشانی.

هوش مصنوعی: وقتی که تو با تاجی از طلا شاه شرق را تزئین کردی، او را با تاجی دیگر بر سرش زیباتر نمودی.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به زیبایی ایستادی، قامت بلند و دلربای تو به شکلی دیگر و با ظرافت خاصی در توصیف آن قرار گرفت.

هوش مصنوعی: چهره آن خورشید دلربا به دو روز در یک زمان یکسان نمی‌تواند از یک منبع یا یک رویداد بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: هرگز هیچ سروی در باغ راز به اندازه دو بار غنچه‌اش در کمال زیبایی نمی‌تواند سرافراز و خوش گل باشد.

هوش مصنوعی: لب شکرین او به خاطر یک کمربند باریک نیست، بلکه شیرینی او از نی قند است.

هوش مصنوعی: وقتی که تاج طلا را بر سرش گذاشتی، هزاران بوسه بر پیشانی‌اش نثارت کردی.

هوش مصنوعی: چون تو در مقام تواضع و افتادگی قرار داری، من هم بر سر بلندی و عزت خود، به تو احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: وقتی که پیراهن را بر تن او می‌کشی، به نوعی با آن پیراهن یکی می‌شوی و احساس نزدیکی و همدلی با آن پیدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: بدن من را گویی که یک تار مویی از توست و از آن بدن، چون تو بهره‌مند باشد.

هوش مصنوعی: وقتی آن سرو خوش اندام را به راست می‌کنی، انگار به قبا (لباس) زیبایی او جانی تازه می‌بخشی و زیبایی‌اش را نمایان‌تر می‌کنی.

هوش مصنوعی: من آرزو دارم که آن سرو زیبای گلرنگ را در آغوش بگیرم و به او نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که کمرت را راست کردی و به میان او رسیدی، آرزویی بر زبان او جاری شد.

هوش مصنوعی: اگر دست من به کمر او بود، چه اتفاقی می‌افتاد؟ آیا در پیوند با او بهره‌ای می‌بردم؟

هوش مصنوعی: وقتی که موهای بلندش را شانه زدی، دل دیوانه‌ام را آرام کردی.

هوش مصنوعی: تو با مهارت و زیبایی، زندگی و روح خود را در دامی جذاب و خوشبو مانند عنبر به هم پیوند می‌زنی.

هوش مصنوعی: او به قصد خوردن شام و بهره‌مندی از غذاهای صبحانه، همیشه در خانه‌اش روز و شب زندگی می‌کرد و از نعمت‌های آن استفاده می‌نمود.

هوش مصنوعی: میزهای رنگارنگ با نعمت‌های مختلف آماده شده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر جذابیت و شیرینی او، به دنبال چیزی شبیه حلوا و خوشمزه گشتم و از لب و دندان او، مانند وام، بهره‌مند شدم.

هوش مصنوعی: با زیبایی و نازکی سیب او، نمونه‌های مختلفی از میوه‌ها را به نمایش گذاشتی.

هوش مصنوعی: گاهی از سینه‌های پرنده در برابر کبابش، به خاطر دل خود برایش ساز و صفا ایجاد کردی.

هوش مصنوعی: گاهی به او به مانند لعل (گوهر گرانبها) می‌نگری و مرواریدهای خوشمزه‌اش را می‌دهی.

هوش مصنوعی: وقتی که شربتت را از شکر خالص درست کردی، به مانند نباتی می‌شویی که از شرم او آب می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از میان این‌ها برانگیزنده‌ی تمایل و علاقه‌ات شد، باید آن را همچون جان خودت گرامی بداری و به آن نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: در شب هنگام، وقتی که خواب به سراغت می‌آید، از روز و زحمت‌هایی که کشیده‌ای، احساس ناآرامی و بی‌تابی می‌کنی.

هوش مصنوعی: او در دل خود زیبایی‌های دل‌پذیری را رها کرده و در جایگاه او، گهواره‌ای از دیبا و حریر قرار داده است.

هوش مصنوعی: درختی که از گل درست شده را به گل تبدیل کردی و نهال آن را از گل سمن یا لاله در کنار خود قرار دادی.

هوش مصنوعی: بسیاری از داستان‌ها و قصه‌ها را برایش خواندی و روایت کردی، اما حالا که دیگر رویاها و افسانه‌ها از یادش رفته، او به واقعیت‌های زندگی‌اش پرداخته است.

هوش مصنوعی: وقتی که نرگس زیبا را با پرده خواب پوشاندی، همانند شمعی شدی که در حال روشنایی بخشیدن است و همراه با آن در التهاب و شور و شوق به سر می‌بردی.

هوش مصنوعی: تا صبح زود، دو آهو را در باغ زیبای ماه، به سرسبزی و شادابی می‌چراندی.

هوش مصنوعی: گاهی با نگاه دلبرانه‌اش به راز و نیاز پرداخته‌ای و گاهی با لطافت و زیبایی گل‌های جوانش هم‌نوا شده‌ای.

هوش مصنوعی: گاهی از مزرعه‌ی لاله‌اش لاله می‌چینی و گاهی از باغش گل برمی‌داری.

هوش مصنوعی: وقتی که لب‌هایش را از چشمه‌ی زیبایی نوشیدی، مانند گردی که زیر چانه می‌افتد، به آرامی و زیبایی شگفت‌انگیزی رسیدی.

هوش مصنوعی: گاه با موهایش صحبت کرده‌ای که ای همسر، تو با گل ناز و زیبایی پیوند خورده‌ای.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم از چشمانت قطره‌ای بریزد، زیرا تو مانند دیوی هستی که با پری در آغوش است.

هوش مصنوعی: با افسوس می‌گوید که شب مانند گیسویی که به پایان رسیده است، به سرانجام رسید و هیچ چیزی جز خیانت در آن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: او هرگز به روزها و شب‌ها آرامش نداشت و از کارش لحظه‌ای استراحت نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: تو برای او غم خوردی و از او مراقبت کردی، مانند پرستاری که به خوبی از یک خانم مراقبت می‌کند.

هوش مصنوعی: بله، عاشق همیشه جانش را فدای عشق می‌کند و در راه محبوب تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: او با مژگان خود گونه‌ای زشتی را به چشم می‌آورد و از پایش نیز درد و آزار به دیگران می‌دهد.

هوش مصنوعی: او معیار پذیرش و محبوبیت است، به گونه‌ای که هر کسی با دیدن او و درک او، به راحتی او را می‌پذیرد و به دل می‌نشیند.