بخش ۴ - دست برداشتن به مناجات به دستیاری ارباب حاجات
خداوندا ز هستی ساده بودیم
ز بیم نیستی آزاده بودیم
نخست از نیست ما را هست کردی
به قید آب و گل پابست کردی
ز ضعف ناتوانایی رهاندی
ز نادانی به دانایی رساندی
فرستادی به ما روشن کتابی
به امر و نهی فرمودی خطایی
میان نیک و بد تخلیط کردیم
گهی افراط و گه تفریط کردیم
ره فرمودنی ها کم سپردیم
به نافرمودنی ها پا فشردیم
تو نگذشتی ز دستور عنایت
نپوشیدی ز ما نور هدایت
بر آن نور از تو گیرم پوششی نیست
چه حاصل زان چو از ما کوششی نیست
ز ناکوشیدن خود در خروشیم
بده توفیق کوشش تا بکوشیم
چو دانا همچو نادان گشته غرق است
ز دانش تا به نادانی چه فرق است
ز دستان های نفس ناخوش آهنگ
مکن بر ما ره حسن عمل تنگ
در آن تنگی که ما باشیم و آهی
ز رحمت سوی ما بگشای راهی
ازان ره خوان سوی درگاه ما را
به ایمان بر برون همراه ما را
بخش ۳ - ترتیب دلایل هستی واجب تعالی نمودن و ترغیب به تامل در آن فرمودن: دلا تا کی درین کاخ مجازیبخش ۵ - تخصیص مناجات به ناظم بی دستیاری مشارک و مساهم: من آن مرغم که دامم دانه توست
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1399/07/24 19:09
محمدقوی کوشان
در بیت مقطع ، شاید واژۀ ( درگاه) دراصل (درگه) باشد. و واژۀ ( همراه ) شاید ( همره ) بوده است، که دراستنساخ ها درگاه و همراه نقل شده باشد. درگاه و همراه روانی مصرع ها را معیوب ساخته است . لطفا راهنمایی بفرمایید که کدام واژه ها درست است . متشکرم
1399/07/25 10:09
nabavar
گرامی محمد
ازان ره خوان سوی درگاه ما را
به ایمان بر برون همراه ما را
اگر نظر شما اعمال شود،آنگاه وزن این بیت با دیگر ابیات همخوانی نخواهد داشت.هر چند که در عروض چندان تفاوتی نکند.