هوش مصنوعی: جوانمردانی که از خودخواسته و ego خود دور شده‌اند، در جایی آرام و بی‌خبر از دنیای بیرون نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: افراد با قلبی پاک و بی‌ریا، از قید و بندهای ذهن و وسوسه‌های نفس رهایی می‌یابند و در مسیر درد عشق، بی‌پروا و با شجاعت قدم برمی‌دارند.

هوش مصنوعی: نه از این افراد در دل مردم نشانه‌ای وجود دارد و نه بر آن‌ها از سوی مردم فشاری است.

هوش مصنوعی: انسان‌ها با ناهماهنگی‌های دنیا کنار می‌آیند و در مقابل هر چالشی که برایشان پیش می‌آید، صبور و استوار هستند.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرامی‌رسد و مردم در آرامش و بدون کینه و دشمنی می‌خوابند، صبحگاه کسانی که در شب خوابیده‌اند، بیدار می‌شوند.

هوش مصنوعی: حسودان در دل خود به یوسف حسرت می‌خورند و در صبحگاه به فکر دین و دنیای او هستند که چقدر خوشبخت و شاداب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زبان پر از محبت و دل پر از کینه، مانند گرگانی است که در ظاهر، خود را به شکل میش نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: به ملاقات پدر رفتند و با احترام و ادب خم شدند و در مقابل او نشستند.

هوش مصنوعی: در درخشش و تمجید، از هر گوشه‌ای شروع به صحبت کردند.

هوش مصنوعی: همه چیزهای نو و قدیمی را بیان کردند و سخن را تا این نقطه رساندند.

هوش مصنوعی: از خانه پر از اندوه بیرون آمدیم، اکنون احساس نیاز و آرزوی رفتن به دشت و صحرا داریم.

هوش مصنوعی: اگر اجازه بدهی، قصد داریم که فردا در دشت و صحرا بگردیم.

هوش مصنوعی: برادر یوسف، آن نور چشم‌ها، در جوانی و کم‌سالی به دشواری به صحرا و دوری افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ما کمک کند و ما را همراهی کند، به خاطر این همراهی، زندگی‌امان با شکوه و با افتخار خواهد شد.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی خانه نشسته‌ایم و روز تا شب را سپری می‌کنیم، وعده‌ای داده‌اند که فردا به بیرون خواهیم رفت و بازی خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: گاهی در صحرا و دشت به همراه او سفر کردیم و گاهی بر فراز کوه‌ها و تپه‌ها قدم گذاشتیم.

هوش مصنوعی: گاهی ما از گوسفندانی که شیر می‌دهند، شیر می‌دوشیم و گاهی هم با لذت و شادی از شیر آن‌ها نوشیدن می‌کنیم.

هوش مصنوعی: بیایید باغی از سبزه بسازیم و هر لاله را به بازی دعوت کنیم.

هوش مصنوعی: ما از زیبایی و جذابیت‌های لاله، زیورهایی تهیه کنیم و آن را در برابر زیبایی یوسف قرار دهیم.

هوش مصنوعی: ما مانند کبکی که در میان سبزه‌ها بال می‌زند، او را با زیبایی و ناز به جلوه در می‌آوریم.

هوش مصنوعی: ما در یک مکان آهوها را چرا می‌کنیم و از طرف دیگر، به گرگ‌ها اجازه نمی‌دهیم که نزدیک شوند.

هوش مصنوعی: طبع او با این چیزها شاد می‌شود و از غم وطن رها می‌گردد.

هوش مصنوعی: اگرچه جد (نیا) هزاران شگفتی و اعجوبه خلق کند، اما روحیه کودک تنها به بازی کردن لبخند می‌زند و به چیزهای ساده و بازی‌ها علاقه‌مند است.

هوش مصنوعی: وقتی یعقوب این حرف‌ها را شنید، به شدت ناراحت شد و در واکنش به آن‌ها ابراز نارضایتی کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: وقتی بردن او را خوش دارم که از درونم غم و اندوهی برطرف شود.

هوش مصنوعی: از این می‌ترسم که به دلایلی غافل بمانید و نتوانید وضعیت او را به خاطر ناپیدایی‌اش ببینید.

هوش مصنوعی: در این دشت قدیمی و پر از سختی، گرگی دندان‌هایش را تیز کرده است.

هوش مصنوعی: بدن نازک و ظریف او به گونه‌ای است که می‌تواند دندان‌هایم را نیز به درد بیاورد و این درد فراتر از بدنم، جانم را نیز آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن جادوگران این حرف را شنیدند، دوباره جادوئی تازه در نفس خود دمیدند.

هوش مصنوعی: ما از انسان‌های ضعیف‌النفس نیستیم که با هر ده نفر قابلیت شکست در برابر یک گرگ را داشته باشیم.

هوش مصنوعی: اگر گرگی هم شیر و درنده باشد، در برابر ما مثل روباهی بی‌دفاع و ناتوان خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی یعقوب این سخن را به آنها گفت، به خاطر در دست داشتن عذر، آنها سکوت کردند.

هوش مصنوعی: یوسف را به بیابان بردن، بلایای او را در سرزمین خودش فریاد زد.