هوش مصنوعی: در سحرگاه که ستاره‌ها به آسمان می‌درخشند، شب به آرامی به پایان می‌رسد و به روز تازه‌ای سلام می‌کند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها نیز در شب محفل به هم ریختند و همراه با شب، سفره‌اش را جمع کردند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های درخشانی که به تصویر کشیده شده، صدایی شبیه به کوس (طبل) به رنگ پر طوطی و دم طاووس بلند شده است.

هوش مصنوعی: عزیز به شهریاری آمد و از چادرش ماه را در دینی قرار داد.

هوش مصنوعی: سربازان را از همه طرف و با توجه به اصول و آدابی که لازم است، مرتب و منظم کنیم.

هوش مصنوعی: سایه‌ای از چتر طلایی بر سر افراد خوشبخت در زیر درختان زرین گسترده شد.

هوش مصنوعی: زینت‌افزوده‌ای که به پای هر درختی قرار داده شده، به نوعی نماد خوشبختی و موفقیت است.

هوش مصنوعی: درخت و سایه و نشیمن، به خوبی و خوشبختی در کنار هم قرار دارند.

هوش مصنوعی: موسیقی‌دانان آهنگ‌هایی را نواختند و رانندگان شتر هم شروع به صحبت و داستان‌گویی کردند.

هوش مصنوعی: صدای حدی و نغمه‌های آسمان‌ها، مانند طنین‌افکن در دشت‌ها و فضا، تکرار می‌شود و تمام فضا را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر بسیار رفتارهایی که از اسب و شتر بوده، در دشت و بیابان پر از نور هلال و ماه کامل بوده است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، با هر حرکت و تغییر، نشانی از یک آسیب یا زخم بر روی چهره‌ی هلال مانند می‌گذاریم.

هوش مصنوعی: هر از گاهی، ستاره‌ای خوش‌اقبال و خوش‌یمن طلوع می‌کند، اما در مقابل، ماه هلالی که از آن می‌تابد، به اندازه‌ای ناچیز و کم‌ارزش می‌شود.

هوش مصنوعی: زمین را به خاطر سم‌های اسب خسته کرده، پایی که شتر بر روی آن می‌گذارد، درمانی برای آن زخم‌هاست.

هوش مصنوعی: در پی جستجوی زیبایی و شادابی، مانند آهوان در دشت، به صدای موزون و دلنشین بادها گوش می‌دهیم.

هوش مصنوعی: به دنبال آرامش، افرادی که در هودج‌های نرم و راحت نشسته‌اند، صدای نواهای ساربان‌هایی که پرده‌ها را جابه‌جا می‌کنند، را می‌شنوند.

هوش مصنوعی: کنیزان زلیخا خوشحال و شاد هستند چرا که از درد جدایی آن معشوق زیبا رهایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: عزیز و خانواده‌اش با خوشحالی از اینکه بتی به خانه آمده است، خوشحال و شادمان هستند.

هوش مصنوعی: زلیخا با عمرش تلخی‌ها را به بالای آسمان رسانده و فریاد و گله‌گذاری کرده است.

هوش مصنوعی: ای آسمان، چرا این‌گونه بی‌تاب و بی‌نظم هستی؟ چه چیزی تو را به این حال واداشته است؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه خطایی از من سر زده که باعث شدی تا این حد در درد و رنج بیفتم.

هوش مصنوعی: ابتدا با خواب خودت دل من را دزدیدی و اکنون که بیدارم، غم و اندوهم هزار برابر شده است.

هوش مصنوعی: گاه به خاطر دیوانگی‌ام محدود می‌شوم و گاه به خاطر خردمندی‌ام آزاد می‌شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که زخمی از تو خوردم، به خودم گفتم که درست فکر می‌کنم، اما در واقع خطا کردم که به دنبال راه حلی از تو بودم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که در زمان تلاش برای حل مشکل، مرا از خانه و خانواده‌ام دور خواهی کرد.

هوش مصنوعی: برای من همین اندازه کافی است که از کمبود نصیب رنج ببرم، تو بر آن درد بی‌کسی اضافه کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که مشکل یا مصیبتی به شدت جانکاه است، چه راهی برای کاهش آن وجود خواهد داشت؟ معاذالله، چنین مصیبت‌هایی چه می‌تواند باشند؟

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی به تله‌های فریب گرفتار نشو و از مشکلات ناامید نشو. نباید به سادگی اجازه بدهی که موانع تو را از پای درآورند.

هوش مصنوعی: دهی به تو قول می‌دهد که از این پس به موفقیت خواهی رسید و از آنجا آرامشی برای روح خود به دست خواهی آورد.

هوش مصنوعی: من به این وعده خیلی خوشحالم، اما اگر سرنوشتم چنین باشد، چه کنم؟

هوش مصنوعی: زلیخا با آسمان صحبت می‌کرد و می‌گفت که کسی آمده است تا آن گفت‌وگو را تمام کند.

هوش مصنوعی: بانگ رهدانان به سرعت بلند شد که اینک شهر مصر و ناحیه نیل حاضر است.

هوش مصنوعی: هزاران نفر، چه سوار و چه پیاده، در کنار رود نیل ایستاده‌اند و جوش و خروش دارند.

هوش مصنوعی: عزیز مصر در حق خود سجده کرد تا برای آن عماری (شخصی با مقام والا) نثار کند.

هوش مصنوعی: ظروف طلا پر از طلا و سکه‌ اند و برخی دیگر از جواهرات و سنگ‌های قیمتی پر شده‌اند.

هوش مصنوعی: باران بر گل‌ها می‌بارد و زیبایی آنها را دوچندان می‌کند، مثل اینکه هدیه‌ای نثار کسانی است که شایسته‌ی محبت و نیکی‌اند.

هوش مصنوعی: چنانچه دست‌ها پر از طلا و جواهر شده، عماری (عمارت یا ساختمان) به وسیله طلا و جواهر زینت یافته است.

هوش مصنوعی: مردم در آن مسیر به قدری ناچیز و کم‌ارزش بودند که حتی گوهری برای ریزش و اثرگذاری نداشتند و سم مرکبان بر زمین می‌افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی تو مانند اسبی شدی که شعله‌ای برمی‌افروزد، در واقع از سنگ و آهن تشکیل شده‌ای و از لعل و نعل عبور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: همه صف‌ها به زیبایی در کنار هم قرار گرفته‌اند و با شور و اشتیاق از کنار نیل عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: مانند اینکه یک ماهی پرگوهر از صدف به دریای نیل وارد شده، به دروازه‌ای از درهای شاهی راه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: از دست دادن پول و ثروت باعث شده است که نهنگ‌ها نیز مانند ماهی‌ها در برابر آن ارزش کمتری داشته باشند.

هوش مصنوعی: آنها با این زیبایی سلطنتی به سمت دارایی و حکومت رفتند.

هوش مصنوعی: خانه‌ای در این دنیا وجود دارد که بهشتی است، فرشی از سنگ‌های قیمتی دارد و به زیبایی به ماه شباهت دارد.

هوش مصنوعی: در آن کاخ زیبا، تختی قرار داده‌اند که به لحاظ زیبایی از هر تخت دیگری زیباتر است.

هوش مصنوعی: در اینجا به معنای این است که کسی که در کار با طلا مهارت دارد، می‌تواند به راحتی نشان دهد که یک قطعه طلا از چه جنسی است و چقدر ارزش دارد، حتی اگر به مقدار زیاد باشد.

هوش مصنوعی: او را به تخت طلایی نشاندند و در کنار آن، جواهرات درخشانش را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: گرچه او در ظاهر و ثروت افزایش یافته، اما دلش از درد و رنج پر است و مانند گنجی ارزشمند در آتش سوخته و در عذاب به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: تاج زینتی را بر سرش قرار دادند و او را در میان تخت و تاج به زیبایی نمایان کردند.

هوش مصنوعی: اما از آن تاج گرانبها، در سایه کوه، بار سنگینی بر دل احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: آنها او را با جواهرات و زیورهای فراوان تزئین کردند، ولی این زینت‌ها بر او سنگینی غم و اندوه را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: حور، از زیبایی‌هایی که به او داده‌اند، چشمانش به قدری تحت تاثیر قرار می‌گیرد که تنها می‌تواند در اشک‌هایش این حسرت را نشان دهد.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر جدایی قلبش درد می‌کشد، به این دلیل است که از تنهایی و جدایی رنج می‌برد. اگر کسی می‌خواهد به آرامش یا قدرت دست یابد، باید از این جدایی رهایی یابد.

هوش مصنوعی: در آن میدان کسی که تاج بر سر دارد، معنایش این است که در آنجا بسیارند افرادی که به دنبال به دست آوردن چیزهای با ارزش هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم‌ها از اشک‌های ناامیدی پر باشند، دیگر جایی برای هیچ چیز دیگر در آن‌ها باقی نمی‌ماند.