هوش مصنوعی: در مرکز جهان، شهریاران بر تخت سلطنت نشسته‌اند و تاج‌داران حکومت می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل‌ها به شدت خواهان تو هستند و در سینه‌ها آرزوهای عشق تو را پرورش می‌دهند.

هوش مصنوعی: اینک پیام‌آورانی از سوی دیگران به سمت ما آمده‌اند و امیدوارند که درخواست‌هایشان مورد قبول واقع شود.

هوش مصنوعی: بگویم داستان هر پیامبرت را تا ببینم که پذیرش و قبولت چگونه است.

هوش مصنوعی: به هر جایی که احساس کنی تمایل داری، به زودی من برای تو آنجا را به بهترین شکل می‌سازم.

هوش مصنوعی: پدر صحبت می‌کرد و او سکوت می‌کرد، در حالی که به بوی آشنایی گوش می‌داد.

هوش مصنوعی: خوشا شنیدن حرف‌ها از جایی به امید اینکه با کسی آشنا شویم.

هوش مصنوعی: از حکایت‌های پادشاهان داستان‌های زیادی نقل شده، اما از مصریان هیچ سخنی به میان نیامده است.

هوش مصنوعی: زلیخا متوجه شد که هیچ پیام‌آور یا فرستاده‌ای از سرزمین و دیار خودش برای خواستگاری او نیامده است.

هوش مصنوعی: او پس از ملاقات با پدر دلشکسته و ناامید شد و مانند شاخه‌ی بید از غم و اندوه لرزان و لرزان برخاست.

هوش مصنوعی: در نوک چشمانش مانند مروارید اشکی می‌درخشید و از دلش خونابه‌ای جاری بود که او را به سخن وادار می‌کرد.

هوش مصنوعی: ای کاش که مادرم مرا نمی‌آورد و اگر هم آورده بود، کسی به من شیر نمی‌داد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم به چه سرنوشتی به دنیا آمده‌ام و حالا با این سرنوشت چه کار کنم.

هوش مصنوعی: اگر از دریا بخار بلند شود که بر لب هر تشنه‌ای آب بریزد.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با عطش به سوی من بیاید، به جای آب، تنها آتش نصیبش خواهد شد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم ای تقدیر چه سرنوشتی برای من تدارک دیده‌ای، چرا که من در درد و رنج غرق شده‌ام و تو همچنان به کار خود ادامه می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر به سوی دوست نروی، مانند پرنده‌ای هستی که از او دور افتاده و از این فاصله رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی من بمیرم، اکنون به خاطر ظلم و ستم تو جانم را فدای این بی‌عدالتی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی مرا در درد و غم قرار دهی، بر دلم بارها رنج مانند کوه سنگینی خواهد کرد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات در زیر کوه، احساسات و غم‌ها مانند گیاهانی هستند که در کنار هم وجود دارند.

هوش مصنوعی: دل من به شدت از آسیب‌های تو دردی دارد، اگر رحم و مهری از خود نشان دهی، می‌تواند به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: اگر من خوشحالم یا ناراحت، تو چه احساسی داری؟ و اگر من ناراحت باشم یا خوشحال، برای تو چه اهمیتی دارد؟

هوش مصنوعی: من کیستم و از وجود من چه چیزی به وجود می‌آید و از بودن و نبودن من چه برمی‌آید؟

هوش مصنوعی: اگر همه دارایی‌ام نابود شود، باز هم بگو دوصد بهره از آنچه دارم، ارزش یک چیز کوچک را ندارد.

هوش مصنوعی: تو هزاران گل تازه را به باد سپردی و به خاطر غم مرگ، آتش به وجود آوردی.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانی به جایی برسی که دل‌مشغولی‌ات را فراموش کنی در حالی که من هم یکی از آن‌ها هستم؟

هوش مصنوعی: در حالی که صدای افغان و ناراحتی آن روز به گوش می‌رسد، من به طور مداوم در حال تحمل درد و رنج هستم، مانند غنچه‌ای که از خون پر شده است.

هوش مصنوعی: چشمانم از حزن و اندوه اشک می‌ریخت و این اندوه بر خاک می‌ریخت.

هوش مصنوعی: وقتی پدر احساس کرد که او به خاطر عشق و آرزویش برای عزیز مصر چقدر بی‌تاب و نگران است، دلش به حالش سوخت.

هوش مصنوعی: پیامبران و فرستادگان الهی با لباس‌های سلطنتی و با احترام به پذیرش عذر و خواهی دعوت شدند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به وضعیتی اشاره دارد که او به خاطر فرزند مهمی که دارد، در ارتباط با شخص مهمی دیگر، دچار محدودیت و سختی شده است. این به نوعی نشان‌دهنده‌ی دلتنگی و دشواری ارتباط است که به خاطر یک مسئله مهم ایجاد شده است.

هوش مصنوعی: آشکار بود برای کسانی که علم و دانش را می‌ستایند، که در دست‌گیری تجربه‌های پیشینیان، اهمیت و ارزش ویژه‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: زمانه نمی‌تواند با این مثال بگوید که دستانی که در گذشته بودند دیگر جایگزینی ندارند.

هوش مصنوعی: پیامبران به خاطر آرزویی که داشتند از کنار او عبور کردند و مانند بادی که به دست ها برمی‌گردد، به حالت اول خود بازگشتند.

هوش مصنوعی: زلیخا با وجودی که به خاطر عشقش در بهت و حیرت به سر می‌برد، اما جهان پر از آوازه و شهرت زیبایی او بود.

هوش مصنوعی: هر کسی که داستان زیبایی و جذابیت او را شنیده، مجذوب و شیفته‌اش شده است.

هوش مصنوعی: شاهان و بزرگان کشور آرزوی او را داشتند و در مجالس‌های مهم، نام او به گوش می‌رسید و شوق و هیاهویی برپا می‌کرد.

هوش مصنوعی: هر زمان که قدم به شهر من بگذاری و به امید رسیدن به عشق او، خواستگاری کنی.

هوش مصنوعی: در این لحظه که از حالت دیوانگی رهایی یافته‌ام، به آرامش و دلبری نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: فرستادگان از هر سرزمین و نقطه‌ای، مانند پادشاهان در کشور شام و روم به سوی او می‌آیند.

هوش مصنوعی: بیش از ده نفر از راه رسیدند و در کنار درگاه عظمت او قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: شخصی که در دستش قدرت و ثروت دارد، در انگشتش نشانی از سلطنت و عظمت دارد.

هوش مصنوعی: هر یک از این افراد، هدیه‌ای از سرزمین و کشور خود را به همراه دارد و نشانی از خواستگاری از شاهی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر جا که جوانمردی و غیرت نمایان شود، آنجا مقام و منزلت او همچون تخت و تاج خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر جا که جلوه‌ای از او نمایان شود، آنجا به مانند تاجی بر سر شاهان خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر مانند ماه در شب آرام شود، دعا و نیکی او را از صبح تا شب می‌گویند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به سوی روم برود، باید آگاه باشد که غلامان او نیز از روم تا زنگ سفر خواهند کرد.

هوش مصنوعی: هر قاصدی به همین شیوه پیامی را با لبانی شاداب و خوشحال بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: زلیخا از این موضوع آگاه شد و به خاطر نگرانی و فکرهایش دچار دگرگونی و بی‌قراری شد.

هوش مصنوعی: آیا کسی در میان این افراد هست که عشق به مصریان را بشکند و از دست بدهد؟

هوش مصنوعی: دل من به سوی سرزمین مصر می‌تپد؛ اگر هیچ پیام‌آوری نبود، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: نسیمی از سرزمین مصر وزیده که در چشمانم غبار آن دیار را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: برای من خوشایندتر از صد بار نسیمی است که عطر خوشی از دشت‌های تاریک تاتار به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: او در این فکر بود که پدرش را بخواند و او را به احترام به جای خود نشاند.

هوش مصنوعی: ای نور چشم و شادی دلم، از بند غم رها شو و دل را آزاد کن.