هوش مصنوعی: از دور دست، از کنگره‌های کاخ سلطنتی، ستونی به شکل یک مرد جنگجو دیده می‌شود که در حال حفاظت از آن مکان است.

هوش مصنوعی: دیگر بیداری برایش باقی نمانده و توان تحمل را از دست داده، خوابش برده است.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای مانند دهل در حال نواختن است و صدای ضربش به خواب یورش می‌برد، در حالی که دستش به چوبی بسته شده است.

هوش مصنوعی: مؤذنی که فریاد «الله اکبر» را سر می‌دهد، غفلت شب مردگان را شکسته و بیداری را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: زلیخا لب‌هایش مانند شکر خالص است و بر نرگسش طعمی شیرین و دلپذیر دارد.

هوش مصنوعی: سر او بر روی بالشت راحت است و موهای زیبا و حلقه‌دارش بر روی تختی از گل‌های خوشبو و نرم قرار دارد.

هوش مصنوعی: از بالین محبوبش که سنبل‌ها در آن خراب شده، بوی گل و لطافت پارچه‌اش در فضا پخش شده است.

هوش مصنوعی: در خواب چهره‌ی او را می‌بینم که آرام است، اما چشمی دیگر از دل من بیدار و آگاه است.

هوش مصنوعی: ناگهان جوانی از در وارد شد، و به نوعی در مورد جوانی صحبت می‌کند، جوانی که روح و جان دارد.

هوش مصنوعی: یک موجود فرشته‌گون از دنیای نور با زیبایی و ظرافتی خاص به باغ بهشت آمده و موجب شگفتی و توجه حورهای خوش‌خلق شده است.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی و جذابیت او را به چنگ آورده و هر لحظه با ناز و لطافت خاصی دل یکایک را می‌رباید.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و قامت کشیده شخصی اشاره دارد که مانند شمشاد تازه و سرزنده است و به آزادی اشاره می‌کند که خود را به اندازه‌ سرو آزاد و بی‌قید و شرط می‌داند.

هوش مصنوعی: زلفی که مانند زنجیر به دور خرد پیچیده شده، دست و پای تدبیر را به بند کشیده است.

هوش مصنوعی: نور روشنی از پیشانی او می‌تابد که حتی ماه و خورشید را در زمینش تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: ابروان خمیده او همچون محرابی است که پاکان را در زیر سایه خود آرامش می‌بخشد و به خواب رفتگان امنیت و آرامش می‌دهد.

هوش مصنوعی: چهره ماه از ارتفاع بهشت به قدری زیباست که آن مه در قوس ابروانش، خانه‌ای ساخته است.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای او مانند سرمه و سیاهی نرگس است و نازش باعث می‌شود که تیر محبتش بر دل‌ها بنشیند.

هوش مصنوعی: دو لب او چون لالایی شیرین و زیبا هستند، وقتی که می‌خندد، گویی شهد و شکر از دهانش جاری می‌شود و کلامش همچون شکر شیرین است.

هوش مصنوعی: درخشش آن مانند گل‌های سرخ در سپیده‌دم است که از جواهر قرمز درخشان می‌تابد.

هوش مصنوعی: در هنگام خندیدن، از ثریا نوری می‌تابید و از پسته‌ای که شور بود، نمک می‌ریخت.

هوش مصنوعی: چانه‌ای به شکل سیب که از زیر چانه‌ای برجسته آویزان شده است، مانند آبی که در هوا معلق است.

هوش مصنوعی: گل زیبای صورتش مانند خالی از مشک است و مانند زاغی در باغی آشیانه ساخته است.

هوش مصنوعی: با داشتن نعمت‌ها و زیبایی‌ها، انسان قوی و توانا می‌شود، اما بدون آن‌ها همچون موی لاغر و ضعیف است.

هوش مصنوعی: زلیخا وقتی که به چهره یوسف نگریست، در یک لحظه به چیزهایی دست یافت که نتیجه‌اش تعجب و تغییر و تحولی در زندگی‌اش بود.

هوش مصنوعی: شخصی زیبایی را دیده که فراتر از حد تصور انسان‌هاست و هرگز نظیری از آن را نه در قصه‌های پریان شنیده و نه در توصیف حورهای بهشتی.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره و نرمی و لطافت ویژگی‌ها، او به یک دل عاشق شد، نه فقط به صد دل.

هوش مصنوعی: از زیبایی و اندام او، در دل خود تصوری به وجود آوردم و از محبتش در روح خود دانه‌ای کاشتم.

هوش مصنوعی: از چهره‌اش آتشینی در دل شعله‌ور شد و از آن آتش، کالا و دارایی صبر و ایمانم سوخت.

هوش مصنوعی: از بوی خوش عطر و بوی خوش گیسوی معشوق، هر تار مو به نوعی به جانم پیوند خورده است.

هوش مصنوعی: از قوس ابرویش با ناله‌ای به هم پیوسته بود و از چشمان خواب‌آلودش که غرق در خون بودند، گفت.

هوش مصنوعی: دل شاد و دلتنگ او، از لب‌های شیرینش شکر می‌جوشد و از دندان‌هایش، مژه‌ای زیبا و باارزش خلق می‌شود.

هوش مصنوعی: دست او که از نقره می‌درخشد را به نشانه‌ی بندگی به کمرش بسته است.

هوش مصنوعی: نظاره‌ای به چهره‌اش که با خال مشکین زیبا شده بود، مرا به یاد آتش انداخت و احساس کردم که عاشقانه‌ای شگرف در دل دارم.

هوش مصنوعی: از غبغب او چنان دلم آسیب دید که مانند سیبی که به آسانی چیده می‌شود، نمی‌توان به سادگی به آن دست یافت.

هوش مصنوعی: نامی که بخاطرش زیباست، چه صورت زیبایی دارد که فقط به ظاهر محدود نمی‌شود و در عمق معنا نیز غنا دارد.

هوش مصنوعی: زلیخا، دل از عشق یوسف بریده و به آرامش رسیده است، در حالی که به زیبایی او فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر از آن حقیقت باخبر بودی، یکی از کسانی می‌شدی که به این هدف رسیده‌اند و در راه حقیقت گام برداشته‌اند.

هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر به دام افتاده است، در ابتدا از عمق معنی آگاه نمی‌شود.

هوش مصنوعی: همه ما در افکار و تصورات خود اسیر شده‌ایم و به ظواهر دنیا وابسته‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی فقط در ظاهر باشد، پس کجا دل می‌تواند به زیبایی واقعی جذب شود؟

هوش مصنوعی: مطمئن است که آبی در کوزه نیست، اما باز هم تشنه دستش را به گردن کوزه می‌برد.

هوش مصنوعی: زمانی که دریاچه‌ی زلال او انسان را غرق کند، دیگر به یاد نمی‌آورد که در جوانی چطور بود.

هوش مصنوعی: شبی دلپذیر و شاداب مانند صبح زندگی، شادابی و نشاطی به همراه دارد که یادآور روزهای جوانی است.

هوش مصنوعی: از حرکت کردن مرغ و ماهی که در آرامش هستند، حوادث و اتفاقات ناخواسته به وجود می‌آید و به زندگی ما سر و کار می‌آورد.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا و تماشایی، تنها چیزی که باقی مانده، چشم ستاره است.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، دزد ناگهان توجه و هوش نگهبان را جلب کرده و او را گیج کرده است. صدای جرس، که نشانه‌ای از خطر است، به حرکت درآمده و خبر از وقوع حادثه می‌دهد.

هوش مصنوعی: سگ‌ها گردن‌بند زده‌اند و دمشان در آن گردن‌بند حلقه شده است؛ در این وضعیت، صدایشان به‌راحتی گم می‌شود و نمی‌توانند فریاد بزنند.

هوش مصنوعی: پرنده شب که با تیزی خنجرش، صدای صبحگاه را قطع کرده است.