هوش مصنوعی: این جمله به زیبا و عمیق بودن معانی درون متون اشاره دارد. گویا دریاهای عمیق مدلل از معانی ارزشمند و گرانبهایی هستند که با دقت و بررسی در آن‌ها، جوهرهای ناب و حقایق عالی را می‌توان یافت. همچنین نشان می‌دهد که این معانی از ارتباطی عمیق با وحی و الهام آسمانی برخوردارند.

هوش مصنوعی: وقتی که تاریخ جهان شروع شد، از همان آغاز خبرهایی درباره‌ی آدم داده شد.

هوش مصنوعی: وقتی که چشمان آگاه و بینا به دنیا گشوده شد، فرزندان او را به نمایش گذاشتند و نمایان کردند.

هوش مصنوعی: انبیا در ردیف‌های مختلف و به ترتیب خاصی قرار دارند، هر کدام در جایگاه خود به انتظار ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: جایگاه اولیا به گونه‌ای است که دیگر نمی‌توان در آن به سادگی ایستاد و باید به پیروی و دنبال کردن آنان پرداخته شود.

هوش مصنوعی: گروهی با عظمت و جلال از پادشاهان، به خاطر تاج و نشانه‌های قدرت و شکوه شاهی خود را به دیگران معرفی می‌کنند.

هوش مصنوعی: مردم به ترتیب و منظم به صف ایستاده‌اند، به طوری که هر یک در جای خود قرار دارد و همه چیز بر اساس قاعده و خُلقی نیکو پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی آدم به آن اجتماع نگاه کرد، از هر جمعیتی به تماشای دیگری پرداخت.

هوش مصنوعی: در نگاه او، یوسف چنان جلوه‌گری می‌کند که گویی ماهی است در برابر خورشید، او نمایان‌گر اوج زیبایی و مقام والایش است.

هوش مصنوعی: همانند شمعی در میان جمعیت، که توجه و جذابیتش همه را مجذوب خود می‌کند و درخشان و سرافراز است.

هوش مصنوعی: زیبایی خوبان در برابر او به قدری محو است که مانند ستاره‌ها در برابر تابش خورشید گم می‌شوند.

هوش مصنوعی: دختری زیبا، پوششی دلبرانه بر دوش دارد و من تمام وجودم را فدای خاک پایی او می‌کنم، حتی اگر صدها پرده و لباس را بر دوش بزنم.

هوش مصنوعی: کمال زیبایی او فراتر از تفکر و حد عقل انسانی است.

هوش مصنوعی: به پشت او بخشش و نعمت‌های الهی جاری است و بر سرش دستاویزی از جلال و بزرگی همچون تاج پادشاهی قرار دارد.

هوش مصنوعی: پیشانی او مانند صبحی است که خوش‌شانسی و سعادت را نمایان می‌سازد، و چهره‌اش نشان از روزی روشن و پر افتخار دارد.

هوش مصنوعی: همه پیامبران، چه قبل و چه بعد، از تاریکی‌های جسمانی پاک و مقدس هستند.

هوش مصنوعی: تمام روح‌های مقدس به‌طور کامل و بدون نقص، دانش‌ها را از هر طرف به دست آورده‌اند.

هوش مصنوعی: در این مکان مقدس، نور خورشید مانند چراغی می‌تابد و صدای تسبیح و تهلیل به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و شأن آدمی شگفت‌زده شده است و این تعجب را به آرامی زیر لب بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: آه، ای پروردگار، این درخت از کدام گلزار است و چه کسی محلی برای تماشای چشم‌های روشن و زیباست؟

هوش مصنوعی: به چه دلیل این نور و عظمت خاص بر او تابیده است و او چگونه توانسته است تا این حد زیبایی و جایگاه را به دست آورد؟

هوش مصنوعی: پیامی رسید که روشنایی چشمانت، شادی‌بخش دل غمگین توست.

هوش مصنوعی: از باغ یعقوبی درختی است که از بیابان خلیل الله رشد کرده است.

هوش مصنوعی: از جایگاه بلند کیوان می‌گذرد، و سرزمین مصر مانند تختگاهی برای او قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی که در چهره‌اش مشخص است، باعث حسادت دیگر خوبان دنیا شده است.

هوش مصنوعی: آیینه‌ای در خاطر تو وجود دارد که زیبایی‌های تو را به تصویر می‌کشد، و از آنچه در دل و وجود خود داری، به دیگران می‌بخشی.

هوش مصنوعی: گفت اینک در بخشش خود را به نمایش گذاشتم و از همه زیبایی‌ام چهار قسمت را تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: زیبایی‌هایی که دلرباها دارند، به دو قسمت تقسیم می‌شود؛ بخشی از آن متعلق به خودشان است و بخشی دیگر به دیگران.

هوش مصنوعی: اگر عشق به زیبایی‌ها بر ما مطالبی را بگشاید، تمام زیبایی‌های آن در یک لحظه آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: او را به آغوش خود می‌آورم تا آرامش و صفا را از دل پاک و بدون کینه‌ام به او هدیه دهم.

هوش مصنوعی: از محبت و علاقه‌اش نسبت به خودش او را متوجه کرد و با بوسه‌ای مثل بوسه پدرانه بر پیشانی‌اش زد.

هوش مصنوعی: چون گل به زیبایی و شادابی فرزندش شکفته شد، بلبل بر روی او دعا و نیکی کرد.