هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر حرص و طمع خود مانند مورچگان زحمت می‌کشی، افسوس اگر همین حرص و طمع تو را به قبر ببرد!

هوش مصنوعی: زندگی و هستی تو همچون انباری پر از دانه‌هاست که در جستجوی تو در حال حرکت و تکاپوست.

هوش مصنوعی: هرگاه که هیچ چیز را ندانم، نمی‌دانم که چگونه دور زمان ممکن است بر تو تاثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: در کمین خانه، در انتظارِ رفتار روزگار، زخم‌هایی به دل تو زده شده که ناشی از غرور و خودخواهی است. این زخم‌ها به دلیل فریبندگی و دو رنگی دنیا بر دل تو نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در وجود تو حرص و طمع مانند موشی است که به آن دقت کنی و مراقب باشی تا به زخمش آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان را هم ببینی و به دست بیاوری، باز هم حسرت و حرص تو سیر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: حرف "صاد" از میان حروف الفبا، چشمی را ایجاد کرده که همیشه تشنه و بی‌نهایت است و هیچ‌گاه سیر نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی با آز و حرص برای به دست آوردن چیزهای مادی عمر خودت را بگسلی؟ در این مدت طولانی که زندگی می‌کنی، چه چیزی واقعا به دست آورده‌ای؟

هوش مصنوعی: دل خود را از حسادت و آز دور کن، چون کسی که به این احساسات گرفتار شود، مانند ماهی است که به دام افتاده است.

هوش مصنوعی: دل خود را از آز و نگرانی خالی کن، زیرا همواره فکر و خیال باعث می‌شود که همانند پرنده‌ای در دام گرفتار شوی.

هوش مصنوعی: به خودت فشار نیاور، چون تلاش برای به دست آوردن چیزها ممکن است به ضررت تمام شود. بهترین کار این است که درک کنی و از زیاده‌خواهی دوری کنی.

هوش مصنوعی: در دل حرص و طمع، فضایی تاریک و محدود وجود دارد، اما به سوی باغ قناعت برو و از نعمت‌های آن بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: گلی که از خاک اندک و خضوع به وجود می‌آید، بوی خوشی مانند خوشبویی گل‌های دیگر پخش می‌کند.

هوش مصنوعی: دنیا دارای گنجینه‌ای پایدار و ارزشمند است، که از آن خبرهایی نیست و مال و ثروت دنیوی نیز ناپایدار و زودگذر است.

هوش مصنوعی: این گوهر، زینت گوش خردمندان است و این خبر، سبب زندگی جاودانه است.

هوش مصنوعی: شخصی که به قناعت و رضایت از کمترین‌ها نمی‌رسد، به درستی نمی‌تواند از فراوانی و ثروت بهره‌مند شود. در واقع، تنها کسانی که می‌توانند از ثروت‌های مختلف استفاده کنند، در جست‌وجوی بیشتر و بیشتر هستند.

هوش مصنوعی: اگر انسان قناعت نداشته باشد، حتی اگر دارایی‌های زیادی داشته باشد، احساس کمبود و رنج می‌کند. اما قناعت، خود به تنهایی مثل یک گنج باارزش است.

هوش مصنوعی: اگر دنیا آنچه تو دوست داری به تو بدهد، باید با آنچه داری راضی و شاد باشی.

هوش مصنوعی: کم بودن ولی نزدیک و همراه بودن به کار تو کمک بیشتری می‌کند تا اینکه خیلی زیاد باشد اما دور از دسترس.

هوش مصنوعی: کسی که به داشته‌های خود راضی باشد، از زحمت و تلاش برای بدست آوردن چیزهای بیشتر راحت و آسوده است، اما کسی که همیشه در پی خواسته‌های بی‌فایده و اضافی است، هیچ‌گاه آرامش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به تو داده‌اند، با آن بساز و راضی باش؛ به چیزهایی که هنوز نیامده‌اند توجه نکن و برای آن‌ها سر خود را بالا نبر.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی به قناعت و خویشتن‌داری دست یابی، همین که عزت نفس داشته باشی، کافی است.

هوش مصنوعی: اگر به قناعت و رضایت دست یابی، زندگی‌ات در آن لحظه خوش و سرشار از آرامش خواهد بود.

هوش مصنوعی: در دنیا، افرادی وجود دارند که آزاد و راضی از زندگی خود هستند، و در عوض، برخی دیگر هستند که به دنبال خواسته‌ها و مال دنیا بوده و وابسته به آن‌ها هستند.

هوش مصنوعی: بخشش طمع و وابستگی به خود را نشان می‌دهد که انسان را دچار بی‌خردی می‌کند.