هوش مصنوعی: عده‌ای از عرب‌ها با خوشحالی و شوق، لب به سخن گشوده‌اند و کلمات نادر و خاصی را بیان می‌کنند.

هوش مصنوعی: یک نفر از منطقه نجد داستانی را تعریف می‌کرد و دیگری از احساسات و شور و شوق خود گلایه می‌کرد.

هوش مصنوعی: یکی از او خواسته‌هایی را که مربوط به شتر و باربری بود، مطرح می‌کرد و دیگری نیز از مسیر یا ساحلی صحبت می‌کرد.

هوش مصنوعی: یکی به عشق زیبایی‌های عرب مشغول است و دیگری در تلاش برای فراهم کردن وسایل خوشی و شادابی.

هوش مصنوعی: ناگهان فردی از منطقه عجم به خانه آن مردم وارد شد.

هوش مصنوعی: او در مهارت‌های ادبی ناتوان بود و از زبان عربی هم اطلاعاتی نداشت.

هوش مصنوعی: او فکر کرد که برای او دعا می‌کنند و در واقع در مورد ستایش و بزرگی خدا صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که فردی به درگاه لطف و بخشش مراجعه می‌کند و از گناهان خود عذرخواهی می‌کند. او با احساس توبه و ندامت، خواهان عفو و بخشش است و از جانب پروردگار تقاضای مدد و رحمت دارد.

هوش مصنوعی: او نیز در آنجا با فروتنی نشسته است و در پی آن به گریه و آه و ناله مشغول شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که آن گروه مطرح می‌کردند، با هم رازی را لو می‌دادند.

هوش مصنوعی: او به تقلید از دیگران همان را می‌گفت و اشک مانند گوهر بر مژگانش می‌نشست.

هوش مصنوعی: سخن بیهوده می‌گوید و آن را دعا می‌داند، در حالی که به زشتی‌ها اشاره می‌کند و فکر می‌کند در حال مدح و ستایش است.

هوش مصنوعی: اما چون آن کلام ویژه بر لبش بود، در واقع نشانه‌ای از صداقت و خلوص کامل او به شمار می‌رفت.

هوش مصنوعی: در مورد او، دریافت که ویژگی بخشش و رضایت است.

هوش مصنوعی: از آن دعوت شدیم که از خودپسندی دور شویم و خطاهایمان را ببخشیم و گناهانمان فراموش شود.

هوش مصنوعی: با صدق و اخلاص، از قصور خود آزاد شد و برای قلبش دارویی را تهیه کرد که به آن جلا بخشد.