هوش مصنوعی: ای نور تو که صبح را روشن می‌کنی و حقیقت را نمایان می‌سازی، صبحی خوش و مملو از امید را برای تو آرزو می‌کنم.

هوش مصنوعی: ما مانند صبح، از صمیم قلب به تو پاسخ می‌دهیم و تنها دانشی که داریم، همان عشق و محبت تو است که از آغاز وجود داشته است.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید به خود آسیب بزنیم و غم و اندوه را بر دوش بکشیم؟ بیایید حقیقت را به دیگران نشان دهیم و آن را در آسمان‌ها بجا بگذاریم.

هوش مصنوعی: اگر اشک‌های ما مانند ستاره‌ها بر زمین بریزد، مانند شفق که رنگش به خون می‌زند، آن را با احساساتی عمیق و درد آمیخته خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ای مهتاب، نوری به دل ما بتابان تا جان ما از آن روشنی یابد.

هوش مصنوعی: به افرادی که شایسته نیستند، کمک نکنیم تا به درجات و مقام‌های بالا برسند.

هوش مصنوعی: در جدال و کشمکش با نفس خویش، دلی غمگین دارم که از کمبودها و ناتوانی‌هایم ناراضی است.

هوش مصنوعی: از دیگران فاصله نگیرد و اجازه نده که از او دور شوند، او را از سردرگمی و بی‌هویتی نجات دهد.

هوش مصنوعی: هر چند که در مسیر نادرستی قدم گذاشته‌ام و کارهای ناپاک انجام داده‌ام،

هوش مصنوعی: برای رهایی از ریا، او را به صداقت دعوت کن و در این راه تلاش کن.