هوش مصنوعی: غم تو باعث خوشحالی ما شده و ما با امید به درگاهت، به آزادی خود می‌رسیم.

هوش مصنوعی: بنده خاص تو به هیچ وجه راضی نیست که دلش از بندگی کسی جز تو شاد باشد.

هوش مصنوعی: او از هر دو جهان یعنی دنیای مادی و معنوی رها شده است؛ در این دو دنیا نه چیزی به طور آشکار وجود دارد و نه چیزی به طور پنهان.

هوش مصنوعی: در این شعر، بیان شده است که در مکانی بی‌زنده و بی‌جنبش، زندگی به حالت فانی درآمده و در آن زمین، زندگی به شکل خاک و پوسیدگی درآمده است. این تصویر به نوعی از سرنوشت محتوم و ناپایدار بودن زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: دل او هیچ وابستگی به چیزی نداشته و هیچ ارتباطی هم با چیزی پیدا نکرده است.

هوش مصنوعی: همه چیزها و زیبایی‌ها را کنار گذاشته‌ام و فقط به تماشای تو پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: او از خدمتگزاری خود خسته و ملول است و به خاطر مقامش در خواجگی، به تأیید و قبول دیگران چشم دوخته است.

هوش مصنوعی: برای تو در ورودی‌ات اجازه ورود بده و از تو خواهش می‌کنم که به خاطر نیاز من، پذیرای من باشی.

هوش مصنوعی: به او عشق و محبت نثار کن و از راهی که خود می‌روی به دل او نفوذ کن، نه اینکه به خاطر غم و دردهای خود، به او فشار بیاوری.

هوش مصنوعی: خود را از محیط نادانان دور کن و لباس خود را در محله یا دنیای جوانمردان و شرافتمندان قرار بده.