هوش مصنوعی: یک مسافر برای انجام مناسک حج به تنهایی به بیابان رفت و سفر کرد.

هوش مصنوعی: راهساز در دل بیابان، همراه کاروانی است که با جان دشمنان و مخلوقات خطرناک خود مبارزه می‌کند.

هوش مصنوعی: درد و رنج او مانند بازتابی در آب شفاف است، وقتی که به جلو می‌رود، چشمانش پر از اشک می‌شود.

هوش مصنوعی: آدمی جز عصا چیزی در دست ندارد و هیچ‌کس به جز نعلین بر پای او نیست.

هوش مصنوعی: روزی یک فرد ناشناس از دور نمایان شد و به شکلی ترسناک به ملاقات آمد.

هوش مصنوعی: تو آدمی هستی یا موجودی افسانه‌ای که حیرت‌انگیز است در کار تصرف و غارت.

هوش مصنوعی: تو ارزش و امنیت من را گرفتی و به کسی که از او می‌ترسیدم سپردی.

هوش مصنوعی: من از جنس بشر نیستم، اما مانند انسان‌ها باارزش و گرانبها هستم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آیا تو می‌دانی که چه کسی هستی؟ آیا می‌دانستی که تنها ایمان تو به خداوند کافی است یا نه، و اینکه در شرایطی قرار گرفته‌ای که باعث می‌شود به انحراف و شرک کشیده شوی؟

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید که من به سمت یک فرد خاص می‌روم و از دوگانه‌گویی و تناقض در جهان بیزار و متنفر هستم.

هوش مصنوعی: اگر می‌گویی که خداوند تو یکی است، پس نباید در قلبت هیچ شکی درباره یکتایی او داشته باشی.

هوش مصنوعی: از ترس دیگری قدم به جایی نگذار، زیرا اگر به خاطر او اقدام کنی، شرم بر تو باد.

هوش مصنوعی: کسی که از خدا می‌ترسد، تنها از او می‌ترسد و همه چیز و همه کس را در سایه ترس از خدا می‌بیند.

هوش مصنوعی: اما او زمانی که از خدا نترسد، در هر زمان و مکان از همه کس می‌ترسد.

هوش مصنوعی: ترس از خدا نشانه‌ی هوش و عقلت است، اما از دیگران غافل و بی‌خبر است.