هوش مصنوعی: ای کسی که در این عالم سفر کرده‌ای، سفره‌ی کرم تو همیشه حاضر است و رنگ‌ها و نعمت‌های گوناگونی بر آن گسترده شده است.

هوش مصنوعی: هر دو نعمت و سپاس، از توست و هیچ کاری بدون تو درست نمی‌شود.

هوش مصنوعی: شکرگزار تو کسی است که با زبان خود فقط یک لقمه از آن سفره را می‌ستاید.

هوش مصنوعی: زیرا که نوا، جدای از نواله نیست، جهانی به خاطر آن نواله وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه جامی وجود نداشت که کسی از آن بنوشد، اما به خاطر طعمی که دارد، می‌توان آن را با نغمه‌اش به دیگران منتقل کرد.

هوش مصنوعی: اگر برای رسیدن به چیزی تلاش نکنی، به هیچ وجه نمی‌توانی به کسی دست پیدا کنی و از او کمکی بگیری.

هوش مصنوعی: زیبایی نعمت‌هایش را با دیدی تیزبین تماشا کن و برای آنچه به تو داده، سپاسگزاری کن و از آن حرف بزن.

هوش مصنوعی: در طول روز و شب، همراه با نعمت‌هایش زندگی کن و به خاطر این نعمت‌ها شاد و خوشحال باش.

هوش مصنوعی: اگر کسی از راه محبت خارج شود و با زخم دل دیگری را آزار دهد، همانطور که از خنجر بر دل خود می‌زند، باید بداند که تنها خود را آسیب‌پذیر کرده است.