هوش مصنوعی: ای گل زیبای تازه که از باغ الهی به دنیا آمده‌ای و در دستان مردم رد و بدل می‌شوی.

هوش مصنوعی: آسمان مثل پرده‌ای سبز است و غنچه تو در آن دیده می‌شود. این جامه‌ای که بر تن دارد، به زیبایی و قامت تو می‌خورد.

هوش مصنوعی: باغبان هرچند که غنچه‌ها را پرورش می‌دهد، اما هدف اصلی‌اش این است که زیبایی گل را ببیند و نه تنها به غنچه‌ها بسنده کند.

هوش مصنوعی: تو مانند گلی هستی در میان چمن، و هر چه غیر از تو باشد، تنها ساقه‌های خاری است که بی‌فایده به رشد و پرورش خویش ادامه می‌دهد. باید این نوع از عشق و حسادت را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، گل‌هایی زیبا و باارزش وجود دارند، اما در کنار آن‌ها، مشکلات و دردسرهایی هم به چشم می‌خورد. گاهی می‌توان با تلاش، به موفقیت دست پیدا کرد و گاهی هم ممکن است با سختی و مبارزه، از موانع عبور کرد.

هوش مصنوعی: غنچه مانند یک مشت طلا است و گل هم همچون کفی است که از همه سوی فدای تو شده است.

هوش مصنوعی: چشم نرگس به تماشای تو باز است و بلبل با سرود تو نوای تازه‌ای می‌سراید.

هوش مصنوعی: در باغ تو، گل یاسمن به زیبایی درخشانی دارد و درختان نارون مانند چتر، بر فراز سر تو سایه می‌افکنند.

هوش مصنوعی: سبزه با خوشحالی به وضعیتی که در آن است، امیدوار است و به خوشحالی وسیله‌ای که تو را همراهی می‌کند، توجه دارد.

هوش مصنوعی: مردم با صدای خوش تو دلشاد شده‌اند و مانند لاله‌ها در هر جا از عشق تو سر برآورده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر بنفشه از دست تو سیلی خورده، پس چرا اعضای آن نیلی شده است؟

هوش مصنوعی: نقش و چهره تو مانند آینه‌ای است که جلوه‌گر است و آب زلال مانند شفافیت آن را نشان می‌دهد. همچنین، وزش باد شمال همچون دستی لطیف، به نرمی بر روی موهای تو می‌گذرد.

هوش مصنوعی: عجب اوضاعی است که از جمع تو همه در این مجلس حاضرند و همه به خاطر تو هستند.

هوش مصنوعی: تو از حال و احوال همه‌ی کسانی که در اطرافت هستند بی‌خبر هستی و از این بی‌خبری خوشحال و شاداب به نظر می‌آیی، در حالی که فقط چند تکه طلا داری.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، بند و زنجیری که در دل داریم، به طور پنهانی ما را به میان مشکلات می‌کشاند، در حالی که در ظاهری که از خود نشان می‌دهیم، هیچ نشانی از آن نداریم.

هوش مصنوعی: چه وقت ممکن است این دلق کهنه و رنگ و رو رفته را بر دوشت بیندازی، در حالی که در زیر آن، گره‌ای از زرتی با خود داری؟

هوش مصنوعی: یا کلاهت از سرت برداشته شود، یا محبت تو از دل من رخت بربندد.

هوش مصنوعی: علاقه به دنیا و ثروت، با روحیه عرفانی و دل پاک همخوانی ندارد. خواستن چیزهای پست و ناچیز هم ناپسند است.

هوش مصنوعی: نقد دین مانند گوهری ارزشمند است و دنیای مادی مانند صدفی است که این گوهر را درون خود نگه می‌دارد. اما این صدف به دنبال نابودی و از دست دادن آن گوهر است.

هوش مصنوعی: چرا چیزی ارزشمند و همیشگی را به چیز خاص و زودگذر می‌دهی؟

هوش مصنوعی: لذت بردن از خوردن و آشامیدن در کنار معشوقی زیبا، انسان را به آرامش می‌رساند.

هوش مصنوعی: لباس زیبا و مجلل را برای تزئین خانه به کار بردن و قصر را با ریزه‌کاری‌های هنری زینت دادن.

هوش مصنوعی: رانندگی بر اسب تازی که دارای زیبایی خاصی است، به مانند پرتاب کردن غبار بر چهره ماه و خورشید است. این تصویر نشان‌دهنده قدرت و زیبایی همزمان این اسب و تأثیر آن بر چشم‌انداز است.

هوش مصنوعی: همه موجودات در واقع هیچ چیز هستند و به پوچی می‌رسند، حتی از هیچ هم بی‌معناترند.

هوش مصنوعی: دل را از نگرانی‌ها و ناراحتی‌ها پاک کن و به صافی و روشنی آن توجه کن. از این چیزهای منفی که به دل چسبیده‌اند، رها شو و به آرامش و شفافیت برس.

هوش مصنوعی: جهان مانند پیری است که با ناز و کرشمه خود دل جوانان را می‌رباید و آن‌ها را از جایی که هستند، دور می‌کند.

هوش مصنوعی: دل عاشقان به خاطر محبت و عشق، به اندازه‌ای آزرده و رنجیده شده که رنگ و روی چهره‌شان به رنگ غروب آفتاب درآمده است.

هوش مصنوعی: موهای او مانند دایره‌ای از فریب و نیرنگ است و چشمانش مانند تیری است که صبر و شکیبایی را می‌شکند.

هوش مصنوعی: ابروی او مانند کمان کهنه‌ای است که دو طرفش به رنگ سیاه زینت داده شده است.

هوش مصنوعی: چشم او به مژه‌هایش شکلی از تیرهای بلا را دارد، مژه‌هایی که چون قوس، حیا و آرزو را به سمت خود می‌کشند.

هوش مصنوعی: لبخند او به خاطر غم شوهرش است و دندان‌هایش مانند زخم‌هایی به دیگران می‌نوازد.

هوش مصنوعی: زنجیرهای گمراهی کنده شده و پای خرد را آزاد کرده است.

هوش مصنوعی: قد او مانند خارهای باغ است، ولی گل او فریبنده و زیباست. برگ‌هایش همچون دستانی دلربا به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: بازویش را محکم و پرتوان کن، زیرا دستش به حقیقت و صداقت چنگ زده است.

هوش مصنوعی: حالت و زیبایی ساق او، که نماد موقتی است، در آینده دچار زوال و زوال خواهد شد.

هوش مصنوعی: هیچ نشانی از اندیشه‌ی روشن و بالغ در این نیست که تنها به دنبال دیده‌ها و ظواهر بروی.

هوش مصنوعی: شخصی که به ظاهر چیزی دل ببندد و فریب آن را بخورد، در واقع به خود آسیب‌های زیادی خواهد زد. این شخص نمی‌داند که فریبنده با او چه ساخت و او را به چه چالش‌هایی دچار خواهد کرد.

هوش مصنوعی: کیست که در این جهان جاوید، آسیب و آزارش به‌طور منطقی و بر اساس خرد، مورد توجه و امید قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: به دنبال دلایلی نباش که خود را پایین بیاوری. از آن موانع دوری کن، زیرا اگر از آن‌ها بگریزی، به آزادی و رهایی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: از اوست که می‌توان امیدها را رها کرد و به خداوند بزرگ پیوست.