هوش مصنوعی: ای کسی که در صوفیگری نامی به هم زده‌ای، در این کار به آوازه‌ای نیکو دست یافته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر دل را مانند خم بپنداری که به آن آواز می‌دهی، متوجه می‌شوی که تنها صدایی از آن خارج می‌شود که خالی و تهی باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که صدای کوس از پوست بیرون می‌آید، این نشان‌دهنده‌ ناتوانی و بی‌خود بودن شاهد اوست.

هوش مصنوعی: اگر تو وجود نداری، چه فایده از این نامی که داری؟ ادعای کمال و پختگی بی‌پایه و اساس است وقتی که هنوز خام هستی.

هوش مصنوعی: هرگز رنگ سیاهی از زنگی دور نمی‌شود، حتی اگر به نام کافور (که نماد سفیدی و پاکی است) یاد شود.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که در کنار خوشی‌ها و لذت‌ها، مانند مگس به هر جا پرواز کنی و به هر چیزی بچسبی؟ اگر خود را محدود به چیزهای بی‌ارزش کنی، به چه چیزی می‌رسی؟

هوش مصنوعی: طوطی مقدس و زیبا از هیچ کس نمی‌پذیرد که به خاطر جلب توجه یک مگس، بال‌هایش را باز کند.

هوش مصنوعی: با توجه به بی‌تعهدی و بی‌پروا بودن تو، دین را که به صد بخش تقسیم شده نمی‌توان با پوششی پاره و ناقص حفظ کرد.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی مورد حسد و دشمنی قرار بگیری و آسیب ببینی، دوختن و ترمیم زخم‌هایت چه فایده‌ای دارد؟ آسیب حاصل از حسد دیگران را نمی‌توان به سادگی از بین برد.

هوش مصنوعی: شخصی مثل فروشنده سجاده، با بار سنگینی بر دوش خود در بازار راه می‌رود. گرد و غبار بر روی سجاده‌اش نشسته است، که نشان‌دهنده مشقت و زحمتی است که کشیده است.

هوش مصنوعی: اما فروشندگان با تجربه، به خوبی می‌دانند که از این جنس، حتی با یک مبلغ کم هم خریداری نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: در مسیر افرادی که دلشان پر از عشق و احساس است، اگر همت و اراده‌ات ضعیف باشد، چیزی جز عصا (که نماد تکیه‌گاه است) در اختیارت نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: کسی که در دام لغزش‌های زندگی گرفتار شود، حتی عصا هم نمی‌تواند به او کمک کند.

هوش مصنوعی: مسواک در دستان تو قرار دارد و به خاطر طمع، دندان‌هایت را تیز می‌کند.

هوش مصنوعی: می‌ترسم که تو به راحتی ریشه‌ام را بزنید، چون دندان‌های تیز و تند خود را داری و به مانند اره عمل می‌کنی.

هوش مصنوعی: دقت کن که در دستت دانه‌های تسبیح را به هم نپیچانی، زیرا هیچ‌گاه نمی‌توانی از این حلقه خارج شوی.

هوش مصنوعی: بازی نکن که تاس‌های بدون معنی و بی‌اساس، هیچ ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: چشمانت نقش و سرنوشت تو را به وجود می‌آورد و آنچه را که می‌خواهی، هرگز به تو نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر نیت‌های خوب تو فقط بر اساس هوس باشد، پس تعداد گردن بندهایت به عنوان تسبیح کافی خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی که زنان با زیبایی و لطافت، موهای تو را از شانه‌ی خود آراسته می‌کنند، زیبایی و جلوه‌ات چندین برابر می‌شود.

هوش مصنوعی: شانه خود را با قدرت و اعتماد از بدن جدا کن، زیرا این کار نیاز به اراده و شجاعت دارد.

هوش مصنوعی: گروهی از مردم با نان بر لب، در تلاش برای به دست آوردن آن، سعی می‌کنند به صف بایستند و نزدیکی به یکدیگر دارند.

هوش مصنوعی: برای کسی که بهره کمی دارد، حتی اگر حلال باشد، در میان آن‌ها مانند خلال (چوب سواخی) دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: حرص و طمع را کنار بگذار و به جمع افراد قناعت‌پیشه بپیوند.

هوش مصنوعی: در این مکان فریبنده و دنیای زودگذر، داشتن دست کوتاه و نداشتن توانایی برای رسیدن به دستاوردها مناسب نیست.

هوش مصنوعی: اگر تو به ذوق صوفیگری علاقه‌مند هستی، باید به درون خود نگاه کنی و از خودخواهی و خودپسندی دوری کنی.

هوش مصنوعی: صوفی کسی است که از خود فاصله گرفته، از کارهای خوب سرباز زده و از کارهای بد دوری کرده است.

هوش مصنوعی: موجودات به نوعی اسیر و محدود هستند و از همین محدودیت‌ها شکل می‌گیرند، اما در عین حال از آن محدودیت‌ها آزاد می‌شوند.

هوش مصنوعی: با اضافه کردن بر اضافه‌ها و فاصله‌ها، می‌توان از تمام آنها عبور کرد و به دور دست‌ها رسید.

هوش مصنوعی: در جایی که نی و وجود او هستند، زمان و مکان از او پر شده‌اند. در واقع، با وجود او، زمان و مکان معنا پیدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: برای همیشه، جنگی را به ابدیت نمی‌توان ترجیح داد و از ابدیت نمی‌توان به گذشته ننگی گرفت.

هوش مصنوعی: او نه تحت تأثیر زمانه است و نه تغییرات ظاهری می‌تواند بر او تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر پایین‌ترین نقطه و بالاترین نقطه آسمان را در نظر بگیریم، هر چیزی که میان این دو قرار دارد، محصور و محدود است.

هوش مصنوعی: در دل انسان‌های پاک، احساسات و عواطف به خوبی جا می‌گیرند و اگر هم نباشند، آن‌ها وجودشان را حس نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: دل او مانند دریایی است که امواجش در حال موج زنی است و وسعت آن فراتر از دو جهان است.

هوش مصنوعی: تمامی دریاها مانند یک شبنم از او هستند و در واقع، کل عالم به نوعی از اوست.

هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره شده است که به دست آوردن حقیقت و عرفان اصلی، تنها از طریق شناخت و نزدیک شدن به ذات و حقیقت خود فرد ممکن است و هیچ الگوی خارجی نمی‌تواند جایگزین آن شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به یک واقعیت عمیق اشاره شده است که در آن ظهور و جلوه‌ی وجود خداوند به قدری آشکار است که هیچ نوع تضاد یا تناقضی میان صفات او وجود ندارد. به عبارتی، وقتی به حقیقت و وجود الهی نگاه می‌کنیم، نمی‌توانیم بین ویژگی‌های او را از هم جدا کنیم یا در تضاد ببینیم.

هوش مصنوعی: در حضور او، محبت و خشم توأمان وجود دارد؛ مانند دارویی که شفای درد است و در عین حال می‌تواند زهر باشد.