هوش مصنوعی: ای کسی که از باغ کلام بوی خوشی را گرفته‌ای و از دیدن چمن، چهره‌ات درخشنده و زیبا شده است.

هوش مصنوعی: بلبل که عاشق چمن شده، حالا با دقت و عشق به ورق‌های گل سمن نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: یک فرد رشید و عاقل، به صفات و ویژگی‌های خوب و زیبا دست یافته و آن‌ها را در گفتار خود نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: هر صفحه‌ای که از کلام او برگرفته شود، نشانه‌ای از درستی رنج و درد است.

هوش مصنوعی: به چشمانت نگاه کن و روی هم بودن را ببین، نه آنچه موجب تفرقه و جدایی شده است.

هوش مصنوعی: با دفتر اشعار دوست باش، که بهترین همراه و هم‌صحبت همین اشعار هستند.

هوش مصنوعی: شعر به نوعی دفترچه‌ای است که داستان‌ها و یادهای زیبا و پیروزی‌های گل را روایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هر بار که صفحه‌ای را برگردانی، گل جدیدی خواهد شکفت اگر بدانی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که باغت سرسبز و پررونق شود، باید بویی خوش از عطر وجود تو پخش شود.

هوش مصنوعی: ذهن خود را از خواسته‌های بیهوده خالی کن و تلاش خود را برای رسیدن به حقیقت خالص و عالی بگذار.

هوش مصنوعی: از دل تعصبات رها شو و با اندیشه و تفکر، راهی برای فهم بهتر باز کن.

هوش مصنوعی: مراقب باشید که مانند قطره‌ها بی‌هدف و بی‌دقت حرکت نکنید، بلکه باید مانند قلم و پرگار با هدف و دقت پیش بروید و قدم‌های خود را حساب شده بردارید.

هوش مصنوعی: زن به جمع‌آوری معانی و نظرات مختلف به دور از هر نقطه و نکته‌ای مشغول است.

هوش مصنوعی: حق به دنبال معنی درست، از هر کلمه خوب خواسته می‌شود، اما در عین حال، معنا به عمق و وسعت خود، در تنگنا قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: کسی که تجربه غوطه‌وری در دریا را ندارد، نمی‌تواند مانند یک غواص با مهارت به صدف‌های خاص و ارزشمند دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: اگر یکی از معانی خوب باشد، حتی اگر از ده معنی دیگر باشد، باید به همان راضی باشی و خوشحال شوی.

هوش مصنوعی: هر چند دریا دارای جواهرات زیادی است، اما صدف آن از خود جواهرات با ارزش‌تر و مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اصل مفهوم و معنی، در ذهن من وجود دارد و اگر در بیان کلمات، نقصی یا کمبودی باشد، این موضوع اصلاً به اصل مفهوم آسیب نمی‌زند.

هوش مصنوعی: پسته هرچند که بسته باشد، بهتر از این است که مغز آن زیر پوستش پنهان باشد.

هوش مصنوعی: اگر نقصی وجود دارد، با مهربانی آن را بپوشان وگرنه مانند حسودان بیهوده نزن ناله و فریاد.

هوش مصنوعی: دوست داشتن می‌تواند به قدری انسان را تحت تأثیر قرار دهد که او را از واقعیت‌های اطرافش غافل کند و باعث شود عیب‌ها و نواقص را نبیند و نشنود.

هوش مصنوعی: تو با عیب جویی از دیگران، توانایی خود را نشان داده‌ای، در حالی که در این میان، عیبی که خودت داری را نادیده گرفته‌ای و به آن توجه نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات بی‌دلیل و بی‌هدف، کارهایی می‌کنی که به نظر نادرست می‌رسند و گاهی هم با دقت و سنجش، به نقد و بررسی می‌پردازی.

هوش مصنوعی: گاهی سبب ناپسند بودن یک شعر به قافیه آن است و گاهی به کلمات به کار رفته در آن.

هوش مصنوعی: گاهی بدون اینکه به معنای کلام توجه کنیم، به خاطر تعصبات خود به نقد و بررسی جزئیات آن می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: اگر از درک مفاهیم دور باشی، پس هر کاری که انجام دهی، مورد قبول نخواهد بود.

هوش مصنوعی: هرگز از دل تو به خاطر نداشتن تعادل، قطره‌ای خون ریخته نمی‌شود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ات به نغمه‌سرایی نپرداخت، ولی خاطره‌ات همچنان دلگیر و تنگ نشد.

هوش مصنوعی: پس برای یک شب هم که شده، زانو نزدی و خواب به چشمانت نیامد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از مخزن پنهان دانش و زیبایی، چیزی را به دست نیاوری، نمی‌توانی به راحتی در جیب خود بگذاری و از آن استفاده کنی.

هوش مصنوعی: به خاطر دل‌ شکستگی و آتش عشق، حلقه‌ای به باریکی موی بر رویت نقش بسته است، که نشان از عمق احساست دارد.

هوش مصنوعی: اگر رنج این کار را نچشیده باشی، هرگز نخواهی توانست آن را درک کنی.

هوش مصنوعی: بهتر است که به خاطر رفتارهای ناپسند کسی، از او دلخور نشویم و حرفی نزنیم، حتی اگر او بارها ما را مورد سرزنش و تمسخر قرار دهد.