هوش مصنوعی: یک صوفی به جستجوی یقین و شناخت عمیق می‌پردازد و با اعتماد به خداوند، به عرصه‌ای از توکل و تسلیم وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: روز در بیابان به سمت شب می‌روید و یک شب به یاد ماندنی زندگی عرب را رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: او در مسیر آن صحرا به سراغش آمد و شمع تاریک خانه‌اش را روشن کرد.

هوش مصنوعی: در آن خانه نگاهی انداخت و جوانی با زیبایی مانند ماه را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی به خاطر قدرت و تسلطی که دارد، در حالتی از اختیار و وابستگی قرار دارد و نمی‌تواند از جایش تکان بخورد. قدرت او به گونه‌ای است که او را در یک وضعیت محدود و محبوس نگه داشته است.

هوش مصنوعی: بر زمین به خاطر تواضع و فروتنی در برابر مهمان به حالت درخواست و التماس ناله می‌زند.

هوش مصنوعی: کسی که صاحب سخاوت است و به مهربانی معروف است، تنها به لطف و رحمت قدم می‌گذارد و از هر نیکی که می‌کند، با بزرگواری رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: هرگز نگذارید کار نیک شما مانع از پذیرایی و گفت‌وگوی مهمان شود.

هوش مصنوعی: خدایا یا از گناهکاری من بگذر، یا بر ناتوانی و مشکلاتم رحم کن.

هوش مصنوعی: وقتی مهمان به خانه آمد، خواجه با خوش‌رویی به استقبال او رفت و سفره‌ای برای پذیرایی از او فراهم کرد.

هوش مصنوعی: می‌گوید که تا وقتی که دعا و بخشش تو را دریافت نکنم، انگشت به سوی سفره‌ات نمی‌سایم. منظور این است که بدون دریافت بخشش، از حقایق یا نعمت‌های تو بهره‌مند نخواهم شد.

هوش مصنوعی: خواجه گفت که من خطایش را بخشیدم، اما باید بدانی که من چه تجربیاتی از او داشتم.

هوش مصنوعی: شتران من همگی در هنر خاص و در شکل‌های منحصر به فرد، نجیب و با اعتبارند.

هوش مصنوعی: کوه‌ها به هم متصل‌اند و دشت‌ها هر کدام تپه‌مانند هستند. در این میان، بیابان‌گردی، سفر به دشت‌ها و گذر از این زمین‌ها را شامل می‌شود.

هوش مصنوعی: به شکل قوی و نیرومند مانند کرگدن، و با قامت بزرگ و تنومند چون فیل، حضور دارد.

هوش مصنوعی: رفتارشان مانند باد سرد و خشن است و مانند ارم (بهشت) پیکرشان با وقار و استوار است.

هوش مصنوعی: از سفر به من روزی می‌رسد و صدای جرس نوبت شادی من را اعلام می‌کند.

هوش مصنوعی: در مدت سه روز، آن‌ها با شتاب و سنگینی بارشان به این مقصد رسیدند.

هوش مصنوعی: صوت شاداب و دل‌انگیز از جایی آغاز شد و به مرور زمان به این نقطه‌ی کنونی رسید.

هوش مصنوعی: وقتی بارشان را کنار زدند، هر یک به سوی مسیر ناوجودی رفتند.

هوش مصنوعی: این روزها جز یک شتر که نماد سفر به دنیای عدم است، هیچ چیزی برای دلخوشی من وجود ندارد و دل من از غم و اندوه پر شده است.

هوش مصنوعی: صوفی به خداوند گفت، ای کسی که برای دلجویی از من برخواستید و به کمکم آمدید.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر زیبایی صدای او هستم و آرزو دارم حد و مرزی برای توصیفش تعیین کنم.

هوش مصنوعی: خواجه به او گفت: یک قاعده و قانون برای حد و مرزها تعیین کن و کار را آغاز کن.

هوش مصنوعی: یک صوفی با ادب نشسته و در نظر او شتری در حال بسته شدن است.

هوش مصنوعی: صوفی از شادی و عشق، گریبان خود را پاره کرد و از دنیا و آنچه در آن می‌گذشت، غافل شد و به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: او شتری را که به رسن بسته شده بود، پاره کرد و به خاطر آن در بیابان سرگردان و آواره شد.