هوش مصنوعی: ای کسانی که در این خوابگاه غافل از حقیقت زندگی می‌کنید، همچون افرادی که نه می‌بینند و نه می‌شنوند به خواب رفته‌اید.

هوش مصنوعی: برخیز و توجه کن که در این مکان، صدای سرود و موسیقی از همه جا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: بلبل در کنار گل آواز می‌خواند و قمری از درخت سرو خوش‌قد و قامت آهنگ دلنوازی را شروع می‌کند.

هوش مصنوعی: فاخته، دایره‌ای از صداهای خوش و دلنشین بساز و با طوق خود، جلاجل زنان شوق و زیبایی را به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که نوع و لحن قوال (آوازخوان) به قدرت و تأثیرگذاری در صومعه یا محل عبادت اشاره دارد. هیچ‌کس از فرزندان طریقت یا مریدان از صحبت یا تأثیر او دور نشده‌اند و همچنین پیران و سالخوردگان نیز از او وارد نشده‌اند. به عبارتی، این نوع بیان و آواز شخص، همه را به خود جذب کرده و تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: موسیقی‌دان از جایگاه خود نشانه‌ای از هدف نهایی را به کسانی که در حال تحمل درد و رنج هستند، اعلام کرده است.

هوش مصنوعی: باد نی، که سمبلی از موسیقی و عشق است، بر دل‌های شاد و شاداب مستان می‌وزد و هنگام صبح، همه درها را به سوی پیروزی و موفقیت باز کرده است.

هوش مصنوعی: بویی که از چوب سوخته بلند می‌شود، به آرامی و با نوازش کودکانه‌ای به گوش می‌رسد و صدای ناله‌ای را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: با فکر و اندیشه، در این نبرد سخت، هزاران دل را به یک صدای دلنشین متحد کرده است.

هوش مصنوعی: مستی که از نوشیدن شراب به سرش آمده، با کاسه‌ای در دست و با احساس شکستگی و اندوه، محو نواختن رباب شده است.

هوش مصنوعی: زنانی که نوبتی بر طبل می‌زنند، مانند راهب‌های پیر هستند که ناقوس به صدا در می‌آورند.

هوش مصنوعی: صدا از مرغ سحر بلند شده و خواب‌آلودگانی که غافل هستند را از خواب بیدار می‌کند و به آن‌ها یادآوری می‌کند که زمان بیداری و فعالیت فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: موذن شب را که به آرامش گذشته بود، ترک کرده و با ندای «یا حی» به زندگی و بیداری بسیاری از مردگان می‌پردازد.

هوش مصنوعی: چرخش دنیا به خاطر این صدا و نوا است و کوه‌ها به خاطر این آواز در حال رقص و حرکت‌اند.

هوش مصنوعی: هرگز از جایت حرکت نمی‌کنی، چون بسیار ارزشمند هستی.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که چقدر سنگین و دشوار است وقتی بار بزرگی بر دوش یک فیل باشد؟

هوش مصنوعی: زیر بار سنگین، جانش را از دست داده و به خاطر سنگینی بار، از پا افتاده است.

هوش مصنوعی: اگر عقل او را با تو مقایسه کند، متوجه می‌شود که او از پشه‌ای هم کمتر است.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از کارهای دشوار و سنگین دست بکش و به شوق و اشتیاق بپرداز.

هوش مصنوعی: پای خود را از این لنگر گلین جدا کن و به سمت سرزمین دل‌ها حرکت کن.

هوش مصنوعی: آستین را بر سر دانش گسترانده و دامن را از خاک و سرشت انسان پخش کن.

هوش مصنوعی: سنگ را به شیشه پرتاب کن و دروغ‌هایت را در لباس ریاکاری پنهان کن.

هوش مصنوعی: هر چیزی که باعث محدودیت و بند و束 می‌شود را از خود دور کن و هر چیز اضافه و بی‌مورد را از آن محل حذف کن.

هوش مصنوعی: آوای جان را از ساز بشنو، به گونه‌ای که از جسم خود رها شوی و به لذت موسیقی غرق شوی.

هوش مصنوعی: تمامی اجزای جهان در حالت حرکت و رقص هستند و به کمال و تمامیت رسیده‌اند و از نقص و عیب دورند.

هوش مصنوعی: تو هم به خاطر نواقص خود، نباید از مقام و عظمت خود دست بکشی.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی بیانگر این است که من از این نعمت‌ها و لذایذ زندگی بهره‌مند شده‌ام و این ثروت و خوشبختی را به دلیل محبت و ارتباط با تو دارم. به عبارت دیگر، خوشی‌ها و دستاوردهایم را نتیجه‌ی ارتباط با تو می‌دانم.

هوش مصنوعی: بگذار خواب بر تو غلبه کند، چرا که کمبود خواب به چشمانت رنگی از کسالت و بی‌حالی می‌دهد.

هوش مصنوعی: این نکته حائز اهمیت است که فردی با آن جثه بزرگ نمی‌تواند از لذت این زمزمه دلبرانه بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: تو ظاهری بزرگ و پر زرق و برق داری، اما درونت خالی و بی‌محتواست.