هوش مصنوعی: یک فردی که از ignorance و نادانی خارج شده بود، به یک مشکل یا گمراهی جدیدی درون خود افتاد.

هوش مصنوعی: هیچ کمکی نصیبش نشد و در مسیر مشکلات مانده بود، مانند یوسف که در چاه گرفتار شد.

هوش مصنوعی: در حیاط چاه، سایه‌ای آرام گرفته است و شخصی نیز در کنار چاه سایه‌اش را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: فریادی برآورده شده که ای رهرو، از مسیر مهربانی و انسانیت منحرف نشو.

هوش مصنوعی: اگر انسان با صداقت و جوانمردی رفتار کند، نباید به کسی که در قید و بند مشکلات است، کمک نکند.

هوش مصنوعی: گذرگاهی به کنار چاه رسید و گفت: ای کسی که در غم و اندوهی، دستت را به من بده.

هوش مصنوعی: گفت ابتدا از لطف و مهربانی‌ات بگو، و سپس من را از نام و لقبی که داری آگاه کن.

هوش مصنوعی: او گفت که من شاگردی هستم که در راه دین منتظر تو هستم و به زمین نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: او گفت که هرگز نمی‌توانم امروز به خاطر تو از این عمق پست و پایین بالا بیایم.

هوش مصنوعی: من که به آموزش پرداخته‌ام، از اهدافی مانند سود یا زیان رها شده‌ام.

هوش مصنوعی: تلاشم به خاطر عقل و دانایی‌ام است و به ویژه برای کسب لطف و فضل خداوندی.

هوش مصنوعی: کی به جزای دیگری مرا می‌آراید و از روی نیت بد، به آلودگی‌ام می‌افزاید؟

هوش مصنوعی: در این چاه به تنهایی نشسته‌ام و اسیر شده‌ام تا اینکه بی‌هدف و بی‌غرضی مرا نجات دهد.

هوش مصنوعی: وقتی پایه‌ی دانش من به اوج خود رسید، هر چیزی جز آن برایم قابل قبول نبود.

هوش مصنوعی: کسی که با تلاش و عزم راسخ به مقام والایی در علم دست پیدا کند، در واقع به درستی از ارزش‌های بلند بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: علم از طبیعت بلندی که دارد، هر چه را که دوست بدارد، همان برایش کافی است.