هوش مصنوعی: زمانی که صبح فرا می‌رسد و نورها بر روی حاشیه‌های این چمن می‌تابند، گل‌های نسترن با زیبایی خود شکوفا می‌شوند.

هوش مصنوعی: از این باغ زیبا، شاخ‌های درختان مانند شکوفه‌های رنگارنگ و برگ‌های نقره‌ای به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی که با لطافت و تازگی می‌وزد، بوی گل‌ها را به همراه آورده و حالتی از روحانیّت و آرامش به من می‌بخشد و مرا به دنیای زیبایی و سرزندگی کشانده است.

هوش مصنوعی: در یک موقعیت خاص، زیبایی و جذابیت را دیدم که در هر سو در حال نمایش و تلالو بود.

هوش مصنوعی: فردی در وسط یک صومعه قرار دارد و از همه طرف افرادی که در صفی از پاکی و صفا هستند به او نزدیک شده‌اند.

هوش مصنوعی: سبزه‌ها به شکل قالیچه‌ای از گیاهان در اطراف چمن‌زار گسترده شده‌اند.

هوش مصنوعی: افراد با لباس‌های سبز به احترام و خشوع کامل در صفوف نماز ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در چمنزاری زندگی می‌کند، در حال سرودن و نواختن آهنگ است و همه را به عبادت و نیایش دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: چنار درختی بلند و زیباست که در بهترین ساعات روز سر برآورده و در حال دعا و نیایش است.

هوش مصنوعی: او در دعا و نیایش مانند مونس و رفیق شده است و به همین خاطر بیشتر از همیشه به یاسمین (گلی خوشبو و زیبا) شبیه و آمادگی برای پاسخ به دعاها دارد.

هوش مصنوعی: گل که به طور احساسی و غیرمادی وجود دارد، سرانجام سرمایه واقعی خود را از درون لباس خویش بیرون آورده و به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: غنچه به خاطر یاد گرفتن آداب و نزاکت، سکوت کرده و لب‌هایش را بسته است.

هوش مصنوعی: وقتی بنفشه به آرامی نشسته و قامتش را خم کرده، حالتی غمگین و شرمنده به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: نرگس که چشمانش را همگان دیده بودند، وقتی او را دید، متوجه شد که آنچه دیده بود، پسندش نیست.

هوش مصنوعی: کس نمی‌تواند زیبایی‌ها و معانی واقعی دنیا را ببیند مگر آنکه محبوبش را ببیند. هر کسی که به او نرسد و او را درک نکند، در حقیقت نابینا است.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا مانند سرمه شده و رنگ لاله به آن جلوه‌ای خاص بخشیده است، همچنین تمایل به زیبایی زمردی را به دلیری نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شاید در دل او محبتی عمیق پیدا کرده‌ایم که ما را به سوی خداوند، که جز او هیچ معبودی نیست، راهنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: قمری و بلبل، با هم در حال نواختن آهنگ هستند و این صدای دل‌انگیز باعث شادابی و وجد (شور و حال) شنوندگان شده است.

هوش مصنوعی: بر روی گلبرگ‌های زینت‌دار، شاخه‌ای از شدت احساس و لطافت، به سمت پایین خم شده است.

هوش مصنوعی: در چنین زمانی که پر از یاد پیر است، جان و دلم شاد است و از راهنمایی او بهره می‌برم.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق او مانند آتش درون من می‌سوزد و آرامش و صبرم را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: در میان چمن‌ها در حال گردش و شادابی بودم و با شور و هیجان فریاد می‌زدم.

هوش مصنوعی: چهره‌ای از انسانی زیبا نمایان شده است که در واقع وجود ندارد و در ذهن می‌ماند، مانند یک خیال.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را گشودم و با دقت نگاه کردم که این چه کسی است و چرا به سمت باغ آمده است.

هوش مصنوعی: در دل من احساس کردم که یک فرد با تجربه و دانا وجود دارد که به نوعی باعث روشن شدن و شفاف شدن روح و درون من است.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده جدایی کنار رفت، نورانی و زیبا مانند موجی از دریا به چشمم آمد.

هوش مصنوعی: من به سرعت به سمت تو آمدم و از تو سلام کردم، ای روح و جان و قلب من.

هوش مصنوعی: شخصی پاسخی شنید که مانند آب زندگی‌بخش بود و از فکر مرگ او را آزاد کرد.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و نورانی تو چشمان من را سرشار از Insight و هوش کرده است.

هوش مصنوعی: نور نظر کمک کرد و نور دل را روشن ساخت و بینایی به دیدار متصل شد.

هوش مصنوعی: آنچه که دل از قبل احساس می‌کرد و می‌دانست، حالا به وضوح و به‌راحتی برای چشم‌ها نمایان شده است.

هوش مصنوعی: نگاهی به جهان می‌اندازد و می‌بیند که از زمین تا آسمان، جز موجودات واجب و ممکن چیزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هستی یکی است و وجود آن ضروری است، اما تجلی‌ها و ویژگی‌های آن می‌توانند متعدد باشند.

هوش مصنوعی: ظاهرهای مختلف و رنگارنگ فقط به خاطر صفات و ویژگی‌هاست، در حالی که اصل و بنیاد همه چیز یک‌پارچگی و یگانگی وجود است.

هوش مصنوعی: در دل دریا، امواج بسیار زیادی وجود دارند و هر کدام مانند آینه‌های بی‌شماری هستند که منعکس کننده‌ زیبایی‌ها و پیچیدگی‌های درون دریا هستند.

هوش مصنوعی: چشمم وقتی اینقدر از wisdom و دانایی پُر شد، به پیر دانا گفتم: ای آقای روشن فکر.

هوش مصنوعی: از خوشبختی و زیبایی نگاه تو، به روشنی و سرزندگی دست یافتم و از میان همه چیزها، خوشبختی و خوبی تو را بهتر از همه یافتم.

هوش مصنوعی: آنچه که من از بخشش‌های تو دریافت کردم، مانند سبزه‌ای است که در بهار زیر باران رشد نکرده است.

هوش مصنوعی: هر آنچه که از محبت تو بر دل و دیده‌ام تابید، حتی یک ذره از تابش خورشید درخشان را نمی‌توانست به‌دست آورد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به اندازه‌ی تو تو را ستایش کنم؛ ویژگی‌های روحانی تو فراتر از حد و اندازه‌ی هر جسمی است.

هوش مصنوعی: گوینده می‌گوید که هنوز در جایی هستی و به انتظار بمان که تا صبح به سوی تو بیاید.

هوش مصنوعی: مسیر پیشرفت تو زمانی به اتمام می‌رسد که دانش و بینش تو به شناخت درونی تبدیل شود.

هوش مصنوعی: اگر از این چشمان و دل و جان خود فارغ شوی، هر چه را که دیده‌ای، به یقین همان خواهی شد.