هوش مصنوعی: در سرزمین مصر قحطی شدیدی بروز کرد، به طوری که هر کسی از ترس و نگرانی وسایل خود را به نیل انداخت.

هوش مصنوعی: وقتی که به سمت تأمین معیشت می‌رویم و در این مسیر دشواری‌هایی پیش می‌آید، ممکن است نتوانیم ارزش وجودی خود را درک کنیم و در نهایت به این نتیجه برسیم که باید بهایی برای ادامه راه بپردازیم.

هوش مصنوعی: زندگی هر فرد به اندازه نانی که می‌خورد ارزش دارد؛ و مردم به این حقیقت پی برده و به او جان می‌دادند.

هوش مصنوعی: به دختری زیبا نگاه کردم که با افتخار و فخر، دامنش را به ناز به سمت خود می‌کشید.

هوش مصنوعی: چهره‌ای چون خورشید زیبا و آراسته داری، و به هیچ‌وجه از زیبایی و جذابیتت کاسته نشده است.

هوش مصنوعی: زیبای تازه و شاداب و خوشحال، مثل شاخه‌های سرسبز، در هر سو می‌رقصد و شادی می‌آفریند.

هوش مصنوعی: بزرگ‌منشی به جوانی گفت: «ای خدمتگزار، چه اندازه می‌خواهی به خاطر فخر و ناز، سرکش و مغرور باشی؟»

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم به خاطر مشکلات مالی و کمبود نان در رنج و عذاب هستند، اما تو چرا اینقدر بی‌توجه به این غم‌ها به نظر می‌رسی؟

هوش مصنوعی: من در مورد شخص بزرگواری صحبت می‌کنم که او بسیار بخشنده است و من به لطف او در نعمت و خوشبختی غوطه‌ور هستم.

هوش مصنوعی: خانه‌اش پر از گندم و سفره‌اش پر از نان است، بنابراین نشانه‌ای از قحطی و کمبود در زندگی او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم شاد و خوشحال باشم وقتی که وجودم در خطر و آسیب قرار دارد؟!