هوش مصنوعی: در شب، فردی با محبت و دلسوزی، به ناصح شیرین کلام خطاب می‌کند و با صدای آرام و محبت‌آمیز، نکاتی را متذکر می‌شود.

هوش مصنوعی: گفت چرا وقت خود را بیهوده صرف می‌کنی و به چیزهای بی‌فایده‌ای می‌پردازی؟

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیای باقی و جاودانه موفق نیست، حتی اگر دیروز کامروا بوده، امروز دیگر آن وضعیت را ندارد.

هوش مصنوعی: ذر نفسی غافل نشو و هدف اصلی خود را فراموش نکن. از تعریف و تمجید بیهوده از پادشاهی که وجود ندارد، پرهیز کن.

هوش مصنوعی: در اینجا، فرد به یک منبع بزرگ و عمیق دانش اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که تمامی اندیشه‌ها و سخنانش را به پایان برساند و به نوعی به او احترام می‌گذارد. این بیان نشان‌دهنده‌ی ارادت به علم و دانایی است.

هوش مصنوعی: نیت من از ستایش این پادشاه چیز دیگری است، زیرا اکنون شانس و اقبال او در اوج است.

هوش مصنوعی: هفت کشور زیر سلطه اوست و هفت دریا نشانه لطف و بخشش اوست.

هوش مصنوعی: خاصان به آنچه که بر عامّان پوشیده است، وصف و ویژگی‌های خاص خود را دارند. در اینجا، اشاره به زمان عارف می‌شود که به حقیقت و ژرفای موضوع پی برده و آن را بیان کرده است.

هوش مصنوعی: زیباتر این است که درباره دلرباها و زیبایی‌هایشان با زبان دیگری صحبت شود و به نوعی از دیدگاه‌های مختلف مورد توصیف قرار گیرند.

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند به عمق این راز پی ببرد و فقط کسانی که محرم هستند می‌توانند وارد این راز شوند. برای دیگران، امکان دسترسی به این موضوع وجود ندارد.