گنجور » جامی » هفت اورنگ » سلامان و ابسال » بخش ۱۸ - حکایت تعبیر معبر خواب آن ساده مرد را بر سبیل سخریه و استهزا و راست آمدن آن تعبیر بی شایبه تبدیل و تغییر

بخش ۱۸ - حکایت تعبیر معبر خواب آن ساده مرد را بر سبیل سخریه و استهزا و راست آمدن آن تعبیر بی شایبه تبدیل و تغییر

رفت پیش آن معبر ساده ای

از ره عقل و خرد افتاده ای

گفت دیدم صبحدم خود را به خواب

در دهی سرگشته ویران و خراب

هر کجا از دور دیدم خانه ای

بود بی دیوار و در ویرانه ای

چون نهادم در یکی ویرانه پای

کرد پای من درون گنج جای

آن معبر گفت با مسکین به طنز

کای گرانمایه به گنج کنت کنز

آهنین نعلینی اندر پا فکن

سنگ خارا بر شکاف و کوه کن

هر زمان می کش به یک ویرانه رخت

پای خود را بر زمین می کوب سخت

هر کجا پایت خورد غوطه به خاک

کن به ناخن های دست آن را مغاک

چون دهی آن خاک را زینسان شکست

شک ندارم کافتدت گنجی به دست

چون به صدق اعتقاد آن ساده مرد

رفت و بر قول معبر کار کرد

شد فرو در جست و جو نابرده رنج

در نخستین گام پای او به گنج

صدق می باید به هر کاری که هست

تا فتد دامان مقصودت به دست

گر فتد در صدقت اندک تاب و پیچ

جست و جوی تو همه هیچ است هیچ

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.