هوش مصنوعی: سنجر بن ملکشه، پادشاهی است که در بخشندگی و generosity خود، نامی نیکو از خود به جا گذاشت و در دوران خود شهرت زیادی در این زمینه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: او مانند ابرهای بهاری است که بر سرزمین می‌بارند و زیبایی و نعمت را به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: شاه فرزانه برای روز دی، خانه‌ای را آماده کرده بود.

هوش مصنوعی: خانه‌ای از سنگ های قیمتی و زیبا ساخته شده که مانند چمنزارهای سرسبز بهار، جلوه‌ی زندگی و طراوت دارد.

هوش مصنوعی: در وسط آن، منقلی از طلا وجود دارد که لعل‌های زیبا و درخشان را در خود می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به آن دست و پا زده، گمان کرده است که آتش منقلش را می‌شناسد.

هوش مصنوعی: روزی فردی غریب به جایی آمد که کسی همچون او در دنیا وجود نداشت.

هوش مصنوعی: مانند دریای عمیق و ارزشمند، و همچنین مانند خورشید و ماه که زیبا و درخشان هستند.

هوش مصنوعی: آسیب به کسی رسانده است که دچار ناراحتی و پریشانی است، و او اکنون به سوی آن شخص کمتر توانمند و افسرده می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی اعضای مجلس آن را دیدند، مانند گلی شاد و شگفت‌زده خندیدند.

هوش مصنوعی: او از کارش شرمنده و سرافکنده شده است، مانند نرگسی که سرش پایین است و خجالت می‌کشد.

هوش مصنوعی: روزی دیگر، زمانی که صبح زود فرارسید، شاه با مهربانی با او سخن گفت.

هوش مصنوعی: امروز به ما سر زدی و در پی آن، زودتر تلاش خود را نشان دادی و گفتی بله.

هوش مصنوعی: در شب به دلیل سرما رنج و سختی را تحمل کرده‌ام، اما اکنون در صبح به گرما و آتش پناه آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم شعله‌ای بسازم و آتش خانه‌ام را روشن کنم تا بتوانم آن را به زیبایی و گرما تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: وقتی شاه از زیبایی و هنر آن فرد باخبر شد، همه چیزهای باارزش و زیبا را به او هدیه داد.

هوش مصنوعی: او گفت که این چیزها را به خانه خود ببر و بر دامن خود بگستران.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سردی دی به وجود بیاید، مانند سرمای دی نباید از آسیب‌های آن پریشان باشی.