هوش مصنوعی: لقمه‌ای از ماهی که به یاد ذوالنون است، یک سال تصمیم گرفت که به سوی خانه خدا، یعنی مکه، سفر کند.

هوش مصنوعی: در حین طواف، نوری را مشاهده کردم که به سمت آسمان بلند می‌شد.

هوش مصنوعی: به دیوار خانه تکیه دادم و در آن لحظه در افکارم غرق شدم.

هوش مصنوعی: صدایی ناگهانی به گوشم رسید که نشانه‌ای از درد و فریاد من بود.

هوش مصنوعی: در حین دل‌نوشته‌های خودم، به جایی رسیدم و در آنجا دختری زیبا و مانند ماه را دیدم.

هوش مصنوعی: در کنار کعبه، اشک‌های خونین از چشمان من به زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به عشق و ارادت عمیق به معشوق اشاره دارد. گوینده از عمق دل بیان می‌کند که تنها خواسته‌اش، رسیدن به معشوق و پیروی از اوست. در واقع، این ابراز احساسات نشان‌دهنده‌ای از وابستگی و عشق بی‌نهایت است.

هوش مصنوعی: تنها تویی که می‌دانی مقصود من چیست و کسی جز تو برای من محبوب نیست.

هوش مصنوعی: ای کاش این اشک‌های سرخ و چهره زرد من نبود، چون غم تو باعث شده که من در چشم دیگران به رسوایی بیفتم.

هوش مصنوعی: دلمان از شدت عشق تو به شدت می‌تپد و جالب است که در این وضعیت دردناک، اگر سنگی به سینه‌ام بزنم، چه فرقی دارد.

هوش مصنوعی: با قلبی پرشور و سینه‌ای داغ، به خاطر درد ناشی از محبتش، اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: در دعای خود زبان به سخن گشود و گفت: ای پروردگار مهربان و توانای همه کارها.

هوش مصنوعی: به خداوندی که تو دوستدار منی، در تمام امور زندگی و در همه حال، تو یار و یارم هستی.

هوش مصنوعی: به محض این که لطف و رحمت خدا شامل حال من شود، از گناهان خود چشم‌پوشی می‌کنم، حتی اگر گناهانم به بزرگی کوه باشد.

هوش مصنوعی: وقتی شیخ این حرف را شنید، به او گفت که به این شکل صحبت نکن، بلکه به گونه دیگری بیان کن.

هوش مصنوعی: به درستی که من به تو علاقه‌مندم و در تمامی امور زندگی‌ام، همراه و همراه تو هستم.

هوش مصنوعی: چقدر شگفت‌انگیز است که او را یاری کند یا بر اساس عشق و دوستی‌اش رفتار کند.

هوش مصنوعی: شیخ گفت گروهی هستند که به خاطر عشق و علاقه به او، به حالت سرمستی و شادی درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: در ابتدا او به آنها علاقه‌مند شد و سپس در دل خود محبتشان را جای داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که این کلام را مطالعه نکنی، نمی‌توانی آن را درک کنی.

هوش مصنوعی: ای محبوب، تو به گروهی تعلق داری که آن‌ها تو را دوست دارند و تو نیز آن‌ها را دوست داری.

هوش مصنوعی: اگر از ابتدا او تو را دوست نداشت، چگونه می‌توانست عشق حقیقی از تو نشان بدهد؟

هوش مصنوعی: عشق او آغاز عشق ما و شماست. بنابراین، ابتدا باید از او خواستگاری کنیم.

هوش مصنوعی: عشق او به یک فرد خاص تعلق دارد و عشق ما مانند سایه‌ای است که از آن فرد نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که کسی وجود ندارد که به خاطر تایید وجود خود، به پا ایستاده باشد، در صحبت‌های بی‌پایه و بی‌محتوا غرق نشوید.

هوش مصنوعی: ما در آنجا نبودیم، اما او خواست که وجود ما را داشته باشد. به همین خاطر، ما از آن خواسته او وجود یافتیم.

هوش مصنوعی: شیخ گفت: ای کسی که به فهم عمیق دست یافته‌ای، چرا این‌قدر ضعیف و ناتوان هستی؟

هوش مصنوعی: می‌گوید که عشق به مولای خود انسان را همیشه بیمار و در رنج نگه می‌دارد و این حالتی دائمی در زندگی اوست.

هوش مصنوعی: چون دوای عشق او خود باعث درد است، اما انسان به امید بهبودی آن را می‌پذیرد و نمی‌تواند از آن صرف نظر کند.

هوش مصنوعی: اگر از دوست بوی وفا و صداقت را نگیرد، پس از آن بیماری هیچ امید به بهبود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی پس از گفتگو با یک عالم یا استاد (شیخ) اشاره می‌کند به این که جهان بدون وجود چنین شخصیت‌هایی، روشن و شفاف نیست. به بیان دیگر، نقش و هدایت شیخ در روشنی و فهم بهتر زندگی و جهان بسیار مهم و ضروری است.

هوش مصنوعی: اگر به عقب نگاه کنی و ببینی، حتی اگر چشمت را بمالی، چیزی را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: هنگامی که به سوی او نگاه کرد، جز خیال و تصویرش چیزی نیافت.

هوش مصنوعی: عجب در حیرت مانده است که چگونه مانند پرنده‌ای، از دام رها شد و به سرعت خارج شد.