هوش مصنوعی: پس از چهل روز که با شادی و شوق سپری شد، حال آن‌ها به این روش تغییر کرد.

هوش مصنوعی: پدر اجازه داد که ریا، مانند ماهی در شهر و غزالی در دشت، به نمایش درآید.

هوش مصنوعی: به عروسی به سوی مدینه می‌روند و غریبان راه وطن را فراموش کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر او، گلبرگ زیبایی را از غنچه منتشر کرد و آمادهٔ تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: سی شتر به ارزشمندترین و نادرترین چیزها شباهت دارد که تنها چشم‌های تیزبین و ماهر می‌توانند آن‌ها را تشخیص دهند.

هوش مصنوعی: با شکوه و عظمت فراوان، او را به سمت مدینه همراهی کرد.

هوش مصنوعی: هر دو با هم به شادی و سرور رسیدند و مسیر خود را با خوشحالی ادامه دادند.

هوش مصنوعی: معتمر با جمعی از دوستان انصاری‌اش، به خاطر کارهایی که انجام داده‌اند، قدردانی می‌کند.

هوش مصنوعی: دو عاشق را به هم نزدیکی کردند و درد و غم آن‌ها را از بین بردند.

هوش مصنوعی: همه در حالتی هستند که نمی‌دانند در نهایت چه اتفاقی خواهد افتاد و سرنوشت کارشان به کجا خواهد رفت.

هوش مصنوعی: او تا زمانی در نزدیکی مدینه ماند که گروهی از دزدان بی‌فرهنگ یک فرسنگ فاصله داشتند.

هوش مصنوعی: در میان تیغ و در کنار نیزه، و با خنجر که از کمر آویزان است.

هوش مصنوعی: همه به لباس‌های خونین آراسته شده‌اند و دزدی شعار می‌دهد، همه در حال آزمایش تیغ و دراز کردن نیزه هستند.

هوش مصنوعی: چشم‌و‌دل تنگ کسانی که در سال قحطی هستند، شکارشان فقط حیواناتی کوچک و بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: زندگی شیرین آنها از دوغ ترش ناشی می‌شود، زیرا از نور علم و آگاهی بی‌بهره هستند.

هوش مصنوعی: مانند گرگ‌ها که به بره‌ها و میش‌ها حمله می‌کنند، آن‌ها در پی شکار و طعمه‌گرفتن هستند.

هوش مصنوعی: آنها غافل از یک گوشه، در کمین نشسته‌اند و به آن مردم پاک و دیندار آسیب می‌زنند.

هوش مصنوعی: وقتی عیینه مشاهده کرد که آن‌ها به او حمله می‌کنند، حس عشق و غیرت در وجودش به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، چون شیران شجاع، شجاعانه می‌جنگید، گاهی با نیزه و گاهی با شمشیر.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد را به زمین انداخت و مانند سگ‌ها آنان را در خون و خاک غوطه‌ور کرد.

هوش مصنوعی: در نهایت، بر اثر ضربه‌های شدید و ناگهانی، آن گروه مانند دیوان به وحشت و فرار افتادند.

هوش مصنوعی: اما به خاطر کینه‌ای که در دل داری، ضربه‌ای به سینه‌اش زدی که کارش را تمام کرد.

هوش مصنوعی: او همانند قفسی بر تنش افتاده است و مرغ او به سوی جهانی پاک می‌پرواز کند.

هوش مصنوعی: دوستان در حال هجران و گریه هستند، مانند ابرهایی که بعد از باریدن، از جهان ناپدید می‌شوند و یادشان باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی گوش ریا صدای آن هیاهو را شنید، موکنان (کسانی که موی خود را می‌تراشند یا از چهره خود مراقبت می‌کنند) به سمت عیینه (پیشانی یا چهره) دویدند.

هوش مصنوعی: منظور از این بیت این است که زمین، تصویری را به نمایش می‌گذارد که در آن، زیبایی و لطافت شکارچی جوانی به شدت آسیب دیده و غرق در خون است. این تصویر نشان‌دهنده درد و رنجی است که بر یک موجود نازنین وارد شده، که می‌تواند نمادی از غم، فراق و اندوه ناشی از جنگ یا رقابت باشد.

هوش مصنوعی: از دل چشمه‌های زلال، دل تنگ و روانم، پیراهنی رنگین و زیبا به رنگ ارغوانی دریافت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دست نقره‌ای با خونی که بر آن نشسته، چهره‌اش را گل مانند کرده و لباسش را نیز به رنگ گل درآورده است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش را به خون و خاک می‌مالید و از دل بیمار و پر دردش ناله می‌کرد.

هوش مصنوعی: ای عیینه، چه بر سرت آمده که آفتاب تو در حال غروب است؟

هوش مصنوعی: من از زندگی‌ام بدون دیدن تو خسته‌ام، ای کاش می‌توانستم به جای تو باشم.

هوش مصنوعی: عقل به عشق من می‌خندد و می‌گوید که تو در حال مرگ هستی و حال من خوب است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از دلش آهی کشید و با آن آه، جانش را هم برد.

هوش مصنوعی: زندگی بدون او ارزش ندارد و او را می‌نگرم و از دوری‌اش جانم را از دست می‌دهم.

هوش مصنوعی: ترک کردن دنیای مادی و فانی، و در عوض، روی آوردن به ارتباطی جاودانه و پایدار.

هوش مصنوعی: دوستان به خاطر وفاداری خود، از درد و اندوه می‌گویند و به سوگواری می‌پردازند.

هوش مصنوعی: زمانی که طوطی از قفس پرواز می‌کند، دیگر صدای ناله و فغانش به گوش نمی‌رسد و باز نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در نهایت، برای آماده‌سازی تشییع آنها، به خواندن نوحه پرداخته و خود را برای حمل و نقل کفن و آماده‌سازی مراسم تسلیتی که در پیش است، مهیا کردند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها پر از اشک و دل در آتش است، اما با عطر و گلزار آن‌ها را شستشو دادند.

هوش مصنوعی: از پارچه‌های نرم و لطیف، برایشان کفن درست کردند و در یک قبر، آرامگاهشان را قرار دادند.

هوش مصنوعی: در عمق زمین، در لجن و خون، تا پایان دنیا در کنار هم باقی می‌مانند.