هوش مصنوعی: خسرو صبح که پرچم را برافراشت، لشکر شام را به هم ریخت و به هم زد.

هوش مصنوعی: هر دو به سرعت از آن حرم خارج شدند و راهی مسجد احزاب شدند تا چاره‌ای بیابند.

هوش مصنوعی: آنها به دنبال هدف خود رفتند و زمانی که به گذشته‌شان نگاه کردند، متوجه شدند که روزها را سپری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ناگهان نسیم خوشی از سمت یار آمد و آن گروه از زنان پیدا شدند.

هوش مصنوعی: اما هدف کار با همراهی دیگران به دست نمی‌آید؛ بلکه روشنایی و هدف نهایی، به خودی خود و بدون نیاز به جمعیت به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: با نگاهی نیکو و زیبا، به صحبت پرداختند و داستانی را به تصویر کشیدند که مربوط به آن معشوقه دلربا بود.

هوش مصنوعی: که تو را از این مکان جدا می‌کند و به جایی دیگر می‌برد تا شروعی تازه بیابی.

هوش مصنوعی: بر روی خورشید قرب، ابرها راهی به سمت بنی سلیم گرفتند.

هوش مصنوعی: افراد آن قبیله به چهره او به عنوان معبود و مرجع خود نگاه می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که ابروهایش به مانند طاقی برای محل عبادتشان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به مانند لاله‌ای که در دلش آتش عشق می‌سوزد، داغ تو را به سینه می‌کشد و گلی از باغ تو را به عشق می‌برد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه آماده‌یDeparture و ترک اینجا هستم، اما آرزوی دیدن تو را دارم و در هر کجا که باشم، این احساس با من است.

هوش مصنوعی: مثل چوب سمن که تازگی و عطر دارد و مانند گل‌های خوشبو، نام او نیز از خوش‌بو بودن و بهترین بودنش خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی نام ریا در گوش او می‌پیچد، عقل از سرش می‌خزد و فهم و هوش از دلش می‌رود.

هوش مصنوعی: پرده از چهره‌ی حیا کنار رفته و شرم از بین رفته است و این صدا و نوا به‌وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ای کاش، یارم بار دل را برداشت و صبر من را شکست.

هوش مصنوعی: من با امید دیدار او به اینجا آمدم، اما زمانه با زیبایی او درخشش و جلوه‌ای به من تقدیم نکرد.

هوش مصنوعی: اگرچه من از نظر مقام و ارزش به اندازه‌ی ستاره‌های آسمان بالا نیستم، اما در واقعیت، ریا و تظاهر همواره در بالاترین مرتبه قرار دارند و جز در این سطح، جایی دیگر برای آن‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: رو به روی من، ستاره ثریا قرار دارد و من نمی‌دانم چرا این فریب و نیرنگ در دل من وجود دارد.

هوش مصنوعی: تا کی باید از چشمانم اشک بریزم و غصه‌هایم را از درون به بیرون بریزم؟

هوش مصنوعی: در دل من دیگر هیچ اندوهی باقی نمانده و چشمانم خشک شده‌اند، به گونه‌ای که تمام امکانات گریه کردن از دست رفته است.

هوش مصنوعی: کیست که در راه وفا و دوستی از دوستان و غمخواران حمایت کند؟

هوش مصنوعی: در آن طرف جدایی، دلم به شدت آزرده است و آرزو دارم که معشوقه‌ام نگاهی به من بیندازد، تا این درد و رنج را از قلبم بگیرد.

هوش مصنوعی: برای درد جدایی او اشک می‌ریزم و به خاطر آتش عشق او نیز گریه می‌کنم.