هوش مصنوعی: روزی به قصد انجام کار نیک و کسب پاداش، به مسجد احزاب رفتم.

هوش مصنوعی: من به نشان وفاداری به راستای عشق توجه کردم و حق عبادتگاه را به خوبی ادا نمودم.

هوش مصنوعی: من از دل و جان به نماز پرداختم و در حالتی راستین و با صادقانه‌ترین نیت آماده عبادت شدم.

هوش مصنوعی: در حالتی که سرم را به سمت زمین خم کرده‌ام، از چشمانم اشک می‌ریزد و درواقع تمام وجودم را نسبت به خداوند خضوع و سجده نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: در حال حاضر به یاد و احترام شهدای آزاد و مقاوم نشسته‌ام، کسانی که در مسیر حق و حقیقت جان خود را تقدیم کردند.

هوش مصنوعی: من از خودم حرکتی احساس کردم، که همچون شیرینی به تلخی تبدیل شد و طعم شیرینم تلخ شد.

هوش مصنوعی: برای گشایش درد و مشکلات، در روزهای سخت و تند برخورد، در عصر با سلامی تازه به میدان آمدم.

هوش مصنوعی: دعا کردم و دستم را به سوی آسمان بلند کردم و قدم به راهی گذاشتم که به پاسخ دعا نزدیک بود.

هوش مصنوعی: من به عنوان توبه‌کننده‌ای برای پاک شدن از تمام گناهانم و در نهایت به سمت بهترین نتیجه حرکت کردم.

هوش مصنوعی: از کنار چیزی عبور کردم و برای دیدن آن جا نشستم.

هوش مصنوعی: از دور گروهی از زنان را دیدم که به سمت آن مکان زیبا و جلوه‌دار در حال حرکت بودند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و لطافت آهوان اشاره دارد و بیان می‌کند که این موجودات هر کدام دارای ناز و نازک‌دلی خاصی هستند که مانند زمزمه‌ای نرم و دل‌نواز است. آنها از نظر لطافت و جذابیت به زنان تشبیه نشده‌اند، بلکه خودشان به عنوان موجوداتی زیبا و دلربا معرفی شده‌اند.

هوش مصنوعی: گوش و گردن آن‌ها در دامن خوشبو غرق شده، و خاک مسیر را برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: در پی رقص آن‌ها به درختان و باغ‌ها، صدای خلخال‌ها را به گوش بیاورید و جشن و شادی برپا کنید.

هوش مصنوعی: در میان آن جمع، فردی بود که از همه برجسته‌تر و چشمگیرتر بود؛ او از سر تا پای خود جذابیت و فریبندگی داشت.

هوش مصنوعی: او مانند ماه است و دیگران مانند ستاره‌ها هستند؛ او همچون پری است و دیگران مانند انسان‌ها.

هوش مصنوعی: خوشی و شادی زندگی به مانند عسل شیرین است، و زیبایی دل و چهره معشوق با گیسوانش دل را به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: یک غنچه زیبا و خوشبو از باغی پرگل روییده، در حالی که در کنار آن، آهویی از حرم وجود دارد.

هوش مصنوعی: پایش را از آن جمعیت برداشت و بر کناره‌ای ایستاد و شروع به صحبت کرد.

هوش مصنوعی: ای دل، تو به شدتی از عشق و غم دچار شده‌ای که تنها یک وصل و پیوند می‌تواند آرامش تو را بازآورد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نداشته‌ای که در دل گرفتاری‌ات بار غمت را احساس کند.

هوش مصنوعی: آن شخص نکته‌ای به من گفت و خیلی زود رفت. حرفش در من مانند آتش شعله‌ور شد و سپس مانند دود ناپدید گردید.

هوش مصنوعی: من هیچ نشانه‌ای از نام او ندارم و از جایگاه و مقام او نیز آگاهی ندارم.

هوش مصنوعی: در یک زمان خاص، هیچ مکانی برایم آرامش‌بخش نیست و هیچ انگیزه‌ای برای انجام هیچ کاری ندارم.

هوش مصنوعی: من از سر خود خبری ندارم و نه از پایم. به همین دلیل در هر کوی و سراسر مکان‌ها به جستجوی تو می‌روم.

هوش مصنوعی: او این حرف را گفت و ناگهان فریادی کشید، سپس از شدت احساسش به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: مدتی طولانی دور بود، حالا به خانه برگشته و چهره‌اش غمگین و خونین به نظر می‌رسد و می‌خواهد موسیقی رازآلودی را بسازد.