هوش مصنوعی: جوانی که هنوز طعم تلخ غم را نچشیده، ناگهان در دام عشق دختر عمش گرفتار می‌شود.

هوش مصنوعی: روز و شب در خانهٔ عمو بود و در وضعیت راضی کردن عمو به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: هر لحظه، مرد به دخترش نگاه می‌کرد و از میوه‌های تازه باغش چیدمان می‌کرد.

هوش مصنوعی: در شب‌ها در آن مکان خاص، رازی وجود داشت که با پیچ و خم‌های زلف او گره خورده بود.

هوش مصنوعی: اما وقتی که درد ناشی از عشق به دلش افتاد، او به روشنایی و خوشحالی روی آورد.

هوش مصنوعی: راز او به وضوح برای دیگران نمایان شد، زیرا او از خانه برگشت و دیگر نمی‌توانست پنهان بماند.

هوش مصنوعی: چند روز آن جوان زیبا که در کنار یارش بود و با او دیدار می‌کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که بودن او به جدایی تبدیل شد، درد و رنجش نیز برایش گوارا گشت و دیگر تاب و تحملش تمام شد.

هوش مصنوعی: یک شب، به خاطر آرزوی دیدن او، به خانه و دیوارهایش فکر کردم و به آن‌ها سر زدم.

هوش مصنوعی: او آرزو دارد که محبت و زیبایی چهره روشن او مانند ماه، از دریچه‌ای به درونش تابیده شود.

هوش مصنوعی: ناگهان او به خاطر یک لغزش پایش از لبه بام به پایین افتاد، در وسط خانه.

هوش مصنوعی: وقتی او از افتادنش آگاه شد، دزد را گرفت و به دقت نگهش داشت.

هوش مصنوعی: صبح آن روز، دادخواهان به پیشگاه پادشاه زمان رفتند و شکایت‌های خود را ارائه کردند.

هوش مصنوعی: شاه از او خواست تا در مورد اوباشی که از فکر کردن به آخرت و زندگی روزمره غافلند، توضیح دهد.

هوش مصنوعی: در شب که به راه نادرست رفتی، چرا به خانه دیگران رفتی؟

هوش مصنوعی: جوان ناچیز و بی‌چیز مشاهده کرد که این کار نیکو نیست که به بهانه‌های بی‌اساسی به کسی اتهام بزند و او را متهم کند.

هوش مصنوعی: با شجاعت به سراغ چالش‌ها رفتم و بر خودم تسلط یافتم تا نام و آوازه‌ام را از دیگران بربایم.

هوش مصنوعی: پس از اینکه شاه پاسخ را شنید، فرمان داد تا دست او را ببرند.

هوش مصنوعی: یک شخص آگاه به واقعیت آن وضعیت، نامه‌ای به سوی پادشاه فرستاد.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر عظمت و شکوهت، از پادشاهان بالاتر نیستی؛ این پاداش تنها برای عاشقان سزاوار است.

هوش مصنوعی: عاشق به خاطر عشقش دیوانه و مجنون شده است و کار این مجنون خارج از قوانین و اصول عادی است.

هوش مصنوعی: مرد عاشق نه به دنبال ثروت است و نه جواهر، او تنها از لبان محبوب خود طعم شیرین عشق را می‌چشد.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که قابل قبول است، آمدن به سوی معشوق به شیوه‌ای پنهانی و دزدکی است.

هوش مصنوعی: وقتی شاه به موضوع کار آگاه شد، حال و روز دل غم‌زده را هم فهمید.

هوش مصنوعی: به عمویش گفت: ای مرد بزرگ، این جوان را به خاطر سختی و درد نکش.

هوش مصنوعی: از پیوندهای بی‌ارزش و سست فاصله بگیر و افتخارت را به نسل آینده بسپار.

هوش مصنوعی: سنت و شیوه ظلم را رها کن و ویژگی‌های واقعی خود را به چیز باارزشی بسپار.

هوش مصنوعی: گفت او که من نه لیاقت دارم و نه همتای مناسبی برای خودم پیداکردم.

هوش مصنوعی: پادشاه گفت که کسی که به دنبال نام و شهرت توست، باید از جستجوی نام و ننگ خود دست بردارد و به خاطر تو از آن‌ها عبور کند.

هوش مصنوعی: از کجا می‌توانی کسی را پیدا کنی که با تو هم‌نظر و هم‌دل باشد؟ چرا از پیوند و رابطه‌اش دلسرد می‌شوی؟

هوش مصنوعی: مردی به فقر اشاره می‌کند و به این نکته می‌پردازد که فقر، انسان را دچار عذاب و اضطراب می‌کند. او معتقد است که وضعیت مالی نامناسب موجب می‌شود که فرد احساس بی‌ارزشی و شرم کند.

هوش مصنوعی: سلطان با استفاده از ثروت و امکانات، وسایل و ابزار لازم برای هر دو را فراهم کرد و به هر کدام احترام گذاشت.

هوش مصنوعی: آن جوان با دختر عقدی را به هم زد و این دو نفر به هم پیوندی عمیق و ارزشمند ایجاد کردند.