هوش مصنوعی: ناگهان آن عارف راه را در میان جمعی از مردان خدا پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در فصل دی، آتشی در منقل می‌افروخت که گرمابخش و دل‌انگیز بود و در میان آن جماعت، فضایی خوشایند به وجود آورده بود.

هوش مصنوعی: آتش و منقل به هم نزدیک شدند و از خلیل، که نماد کمال و بی‌نقصی است، دوری جستند.

هوش مصنوعی: داستان قدیمی که بر او حادثه‌ای سخت گذشت و با سلام و احترام به آن یاد می‌شود.

هوش مصنوعی: آن دانشمند که به دلیل نادانی و انکار حقیقت صحبت می‌کرد، گفت که آتش به طور طبیعی سوزاننده است.

هوش مصنوعی: چیزهایی که به طور طبیعی در حال سوختن و از بین رفتن هستند، چگونه می‌توانند از ویژگی‌ها و خواص طبیعی خود جدا شوند؟

هوش مصنوعی: یکی از حاضران با غیرت دینی گفت: "بیا و دامن خود را بیاور تا ببینی."

هوش مصنوعی: منقل آتشین بر روی دامانش آتش ریخت و این باعث شد که شرم او از دلش بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: گفت در وسط آتش بایست و ببین که آیا دست کسی گرم می‌شود یا نه. در واقع، وجود آتش نشان‌دهندهٔ گرما و حرارت است.

هوش مصنوعی: اگر انسان نتواند به درستی از دانش و آگاهی خود استفاده کند، دامنش (آبرو و اعتبارش) در معرض خطر خواهد بود و از همین جهل، روشنایی و آگاهی بر او تابیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: طبیعت انسان تحت تاثیر و تسلط خداوند است و به همین خاطر، روح او از تاریکی جهل آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آن دانش او حقیقت داشت، داستان او به این شکل نمی‌بود.

هوش مصنوعی: دانش در صورتی کامل می‌شود که از ترس زوال و نابودی آن، ایمنی و اطمینان حاصل شود و این اطمینان همیشه و در هر شرایطی برقرار است.