هوش مصنوعی: یک قطره از تلاطم دریا در فصل زمستان بر روی دشت افتاده است.

هوش مصنوعی: خودم را به دلیل شدت وجود و برداشت مستقل از واقعیت، در افکار و احساساتم سرگردان و متوقف حس کردم.

هوش مصنوعی: اما از هر شخص و هر مکانی می‌شنید که دریا وجود دارد.

هوش مصنوعی: وجود او به شدت تحت تأثیر زیبایی‌های طبیعی است؛ چون همچون امواج دریا، شبنم و باران در وجودش سکونت دارند و او را آزاد می‌سازند.

هوش مصنوعی: اگرچه با دلیل و منطق به استدلال پرداخته است، اما در دلش هزاران شک و تردید نهفته است.

هوش مصنوعی: بله، هیچ‌کسی از طریق خیالات و توهمات نمی‌تواند به استدلال صحیح و منطقی دست پیدا کند، همان‌طور که کسی از میان سنگلاخ و دشواری‌ها نمی‌تواند به راحتی راه برود.

هوش مصنوعی: فردی با اندیشه‌های عمیق، سال‌های زیادی را صرف بنیان‌گذاری دانش خود کرده و این کار را بر اساس تفکر و استدلال انجام داده است.

هوش مصنوعی: برای سنجش و ارزیابی آن، باید آن را در کفه‌های ترازو قرار داد تا به اصول و قواعد منطقی‌اش وزن داده شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنا است که فردی باید توانایی شناسایی چیزهای درست و نادرست را داشته باشد و همچنین باید بتواند میان نسل‌های سالم و ناسالم تفاوت قائل شود. به عبارت دیگر، شناخت و درک صحیح از امور مهم است.

هوش مصنوعی: تعداد زیادی از دانش‌ها و مهارت‌ها را بر اساس نگرش و سبک خود به دست آورد.

هوش مصنوعی: فردی که از گمان و خیال رهایی یافته، بر این باور است که همه افراد دیگر نیز به یقین و یقینیت رسیده‌اند و دیگر در دنیای گمان زندگی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: اما در همان لحظه که شمع روشنی را روشن می‌کند، جز از دارایی ذهنی و تصور چیزی بیرون نمی‌آید.