هوش مصنوعی: پسر نازنین با پدرش صحبت کرد و گفت که تو از هر خوبی و بدی آگاه هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که از درگاه خارج می‌شوم، هیاهو و شور و شوقی در همه جا به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از دو سو، کسانی که به محبت و عشق نیاز دارند، به بیان و اظهار علاقه و عشق می‌پردازند.

هوش مصنوعی: یک نفر با اندوهی عمیق فریاد می‌زند و این فریادش جانش را از درد و رنجی که دارد، پاره می‌کند.

هوش مصنوعی: دیگری اشک‌هایش را به خاطر سوز دلش می‌ریزد و این اشک‌ها آرامش می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر یک از دردهای عشق و سوز دل را به نحوی متفاوت بیان می‌کنند.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه شکلی از خود نشان دهم، با چه کسی ارتباط برقرار کنم و از چه کسی دوری کنم.

هوش مصنوعی: از هر یک بپرس که چه چیزی در زیبایی من تو را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها گفت که بر چهره ساده‌اش، خون من به‌طرز عجیبی نقش بسته است.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که از لبانی به رنگ گل، چشم من پر از اشک و دل من پر از خون است.

هوش مصنوعی: او دیگر گفت که آن خط زیبای نوشته شده بر صفحه من، ز خط من پرهیز می‌کند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که به خاطر قد و رفتار آن شخص، شکیبایی و آرامش از دل من رفته است.

هوش مصنوعی: و دیگری گفت: «این خمِ ابرو که تو ساختی، به خاطر عشق شما بر دوش من سنگینی می‌کند.»

هوش مصنوعی: و دیگر گفت که به خاطر نزدیک بودن مرگ، جان شیرینم به لب رسیده است.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که آن عشق یا معشوق در دل من، رنج و ناراحتی را چون دانه‌ای کاشته و در من رشد کرده است.

هوش مصنوعی: دیگری گفت: از آن دو نرگس، دل من مانند جامی از شراب شکسته است.

هوش مصنوعی: او گفت معنای بی‌چون را از پس پرده شکل‌ها و ظواهر دیدم.

هوش مصنوعی: دل‌ام به آن مفهوم آشنا گرفتار شده است و برای درک و رسیدن به آن مفهوم، جانم را فدای آن می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از زلف و چهره‌ات بی‌خبرم و نمی‌دانم به دنبال چه چیزی هستم.