هوش مصنوعی: نحوی در جمع مردم عادی گفت که کلمه "کان" گاه به صورت ناقص و گاه به صورت کامل به کار می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که نامی از نیکوئی دارد، ممکن است همیشه از حقیقت و واقعیت‌هایی که در اطرافش می‌گذرد، غافل باشد.

هوش مصنوعی: کسی که در کارش کاستی دارد، از وضعیت خود آگاه است و این اطلاع به اندازه نام او ضروری و بدیهی است.

هوش مصنوعی: شخصی فریاد زد که ای مولوی، سخنان تو به کجا می‌رسد و این نهی تا کی ادامه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: کسی که از حقیقت آگاه نیست، می‌تواند به سادگی هر چیزی را بپذیرد و در مورد آن دچار اشتباه شود. اما کسی که اطلاعات دقیقی دارد، می‌تواند نواقص و مشکلات را به وضوح ببیند و درک کند.

هوش مصنوعی: آن کس که با خبر و آگاه است، کامل و تام است، ولی کسی که از خبر محروم است، ناقص و ناتوان به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: خبر و آگاهی دلیل بر وجود نادانی و جهل است، زیرا ندانستن نشانه‌ای از کمبود و اشتباه در راه است.

هوش مصنوعی: در حضور استادان علم و معرفت، این مسأله کم‌اهمیت است که کسی چه نواقصی دارد یا در چه وضعیتی قرار دارد.

هوش مصنوعی: یک عارف در گوشه‌ای نشسته و از ارتباط با مردم فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: لبی گشاده و در عین حال حقیقی و محکم گفت: خوشا به حال کسی که نکته‌ای را به خوبی درک کرده است.

هوش مصنوعی: در حقیقت، آنچه که به عنوان "حق" شناخته می‌شود، به صورت کامل و تمام در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: حق به وجود خودش وابسته است و کسی که از آن بهره‌مند می‌شود، از حال و احوال دیگران هیچ اطلاعی ندارد.

هوش مصنوعی: کسی که در وجودش نقصی وجود دارد، نمی‌تواند نام خدا را بر زبان آورد و از غیر او بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: اگر نام حقیقت در دل انسان حک نشده باشد، اثر آن در زندگی او قابل مشاهده نیست و او از دیگران هیچ خبری از حقیقت ندارد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که اگر سه نفر صحبت کنند، صحبت‌های آن‌ها یکی نیست و هیچ‌کس در این مورد تردیدی ندارد. هر فردی نظرات و دیدگاه‌های خود را دارد و در نتیجه، کلام آن‌ها نمی‌تواند یکسان باشد.

هوش مصنوعی: هر فردی بر اساس درک و خواسته شخصی خود از یک سخن یا پیام خاص بهره می‌برد و آن را به نوعی شخصی‌سازی می‌کند.

هوش مصنوعی: این اتفاقاتی که پیش می‌آید و با هم تفاوت دارد، ناشی از تفاوت در درک و فهم افراد است.