هوش مصنوعی: در دنیای هستی هیچ موجودی وجود ندارد که به درستی و به طور کامل ماهیت انسان را بشناسد و درک کند.

هوش مصنوعی: انسان به حقیقت واقعیات و جوهر همه اشیا آگاه است و این حقیقت، خود را در همه چیز به صورت‌هایی مختلف نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: آن موضوع به وضوح برای او نمایان شد و در واقعیت خود را نشان داد.

هوش مصنوعی: جز او هیچ چیز در دنیا نه می‌توان دید و نه چیزی پنهان است.

هوش مصنوعی: اما دستیابی به این نوع دولت و حکومت کار ساده‌ای نیست و تنها برای افراد خاص و برجسته مناسب است.

هوش مصنوعی: به سوی آن اشاره‌ای است مخفی که آن امانتی است که خداوند فرمود.

هوش مصنوعی: ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و آنچه در میان آن‌هاست، عرضه کردیم، اما همه از پذیرش آن سر باز زدند.

هوش مصنوعی: در جهان، هیچ موجودی به اندازه انسان قادر به حمل بارهای سنگین نیست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز انسان را نمی‌پذیرد، زیرا انسان هم ظالم است و هم نادان.

هوش مصنوعی: ظلم او به این معناست که کسی که وجود خود را ناپایدار ساخته، در حقیقت به حیات ابدی آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: درک نادرست او باعث می‌شود که هر چیزی جز حقیقت از یادش برود و نتواند آن را در دل خود نگه دارد.

هوش مصنوعی: خوب این است که گاهی ظلم، همانند عدالت به نظر می‌رسد و در عین حال، نادانی می‌تواند به عمق دانش و بینش انسانی آسیب بزند.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر دل‌بستگی‌ها را کنار گذاشته‌ای، پس چرا از دانش خود درباره حقایق بی‌پایه و اساس می‌گویی؟

هوش مصنوعی: در این جهان، آنچه که به نظر می‌رسد علم است، ممکن است در حقیقت جهل باشد و آنچه که به عنوان نادانی شناخته می‌شود، ممکن است در عمق خود دانش باشد.